Magnus Hovdal Moan (ur. 26 sierpnia1983 w Lillehammer) – norweskikombinator norweski, czterokrotny medalista olimpijski, dwunastokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów oraz zwycięzca Pucharu Kontynentalnego.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Magnus Moan pojawił się 8 grudnia 2001 roku, kiedy wystartował w konkursie Pucharu Świata B. Zajął wtedy 39. miejsce w zawodach metodą Gundersena w Bardu. Miesiąc później, na mistrzostwach świata juniorów w Schonach wspólnie z kolegami z drużyny zdobył brązowy medal w sztafecie, a indywidualnie zajął 25. miejsce w Gundersenie. W sezonie 2002/2003 Pucharu Kontynentalnego wystartował dziewięciokrotnie, w każdym ze startów zajmując miejsca w czołowej dziesiątce. Na podium stawał pięciokrotnie, w tym 15 marca 2003 roku wygrał zawody metodą Gundersena w Stryn. Wyniki te pozwoliły mu na triumf w klasyfikacji generalnej. W międzyczasie zadebiutował Pucharze Świata 1 stycznia 2003 roku Oberhofie, zajmując 35. miejsce w sprincie. Na mistrzostwach świata juniorów w Sollefteå w konkursie drużynowym Norwegowie z Moanem w składzie zdobyli srebrny medal, a indywidualnie Magnus był między innymi piąty w Gundersenie.
Pierwsze punkty Pucharu Świata zdobył w pierwszym konkursie sezonu 2003/2004 po tym, jak 29 listopada 2003 roku w Ruce zajął 19. miejsce w Gundersenie. Niedługo później Moan po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ, wygrywając sprint 2 stycznia 2004 roku w Reit im Winkl. Ponadto jeszcze sześciokrotnie znajdował się w pierwszej dziesiątce, ale na podium już nie stanął. W klasyfikacji generalnej zajął wysokie, ósme miejsce, a w klasyfikacji sprinterskiej był piąty. Podobnie spisywał się w kolejnym sezonie, który ukończył na piątej pozycji. Tym razem trzykrotnie stawał na podium: 29 stycznia 2005 roku w Sapporo był trzeci w starcie masowym, 12 marca w Oslo wygrał Gundersena, a dzień później był drugi w sprincie. Podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w lutym 2005 roku indywidualnie wywalczył srebrny medal, ulegając tylko reprezentantowi gospodarzy Ronny’emu Ackermannowi, a w Gundersenie był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z AustriakiemFelixem Gottwaldem o zaledwie 0.8 sekundy. Ponadto w konkursie drużynowym wspólnie z Petterem Tande, Håvardem Klemetsenem i Kristianem Hammerem sięgnął po złoty medal.
Najważniejszym punktem sezonu 2005/2006 były igrzyska olimpijskie w Turynie. Po skokach do sprintu Norweg zajmował 13. pozycję i do biegu przystąpił ze stratą 56 sekund do prowadzącego Niemca Georga Hetticha. Na trasie biegu był drugim najszybszym zawodnikiem po Gottwaldzie, który zdobył złoty medal. Moan zdołał wyprzedzić wszystkich rywali oprócz Austriaka, do którego na mecie stracił 5.4 sekundy. Zdobył tym samym srebrny medal, wyprzedzając trzeciego Hetticha o 4.2 sekundy. W zawodach metodą Gundersena po skokach zajmował dziewiąte miejsce i przed biegiem tracił 1 minutę i 40 sekund do Hetticha. Jednak dzięki bardzo dobrej postawie w biegu zdołał awansować aż na trzecie miejsce. Nie zdołał wyprzedzić tylko Hetticha oraz Gottwalda, który był drugi i o 6.4 sekundy wyprzedził Norwega. W rywalizacji pucharowej Moan siedmiokrotnie stawał na podium, w tym 18 grudnia w Ramsau był najlepszy w sprincie, a 4 marca w Lahti wygrał Gundersena. Piętnaście razy meldował się w czołowej dziesiątce, jednak w klasyfikacji generalnej wyraźnie uległ Hannu Manninenowi z Finlandii. Norweg zajął drugie miejsce także w klasyfikacji sprintu.
W sezonie 2006/2007 tylko trzykrotnie nie zmieścił się w czołowej dziesiątce zawodów pucharowych. Na podium znalazł się cztery razy, z czego wygrał Gundersena 2 grudnia w Lillehammer, a 17 grudnia 2006 roku w Ramsau był najlepszy w sprincie. W klasyfikacji generalnej zajął trzecie miejsce, za Manninenem i FrancuzemJasonem Lamy-Chappuis. W klasyfikacji sprinterskiej był drugi, ustępując tylko reprezentantowi Francji. Na mistrzostwach świata w Sapporo w 2007 roku Norweg zdobył srebrny medal w sprincie, chociaż po skokach zajmował ósme miejsce. Triumfował Manninen, który był szybszy tylko o 0.3 sekundy. Ponadto wraz z Tande, Klemetsenem i Espenem Rianem zdobył brązowy medal w sztafecie. Najsłabiej wypadł w Gundersenie, w którym zajął dziesiąte miejsce.
Nieco słabsza forma w sezonie 2007/2008 dała mu dziewiątą pozycję w klasyfikacji generalnej. Trzy razy plasował się na podium: 30 grudnia 2007 roku w Oberhofie zwyciężył w Gundersenie, 5 stycznia w Schonach był trzeci, a 26 stycznia 2008 roku w Seefeld drugi w sprincie. Jak dotąd najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2008/2009, który ukończył na drugiej pozycji, za Anssim Koivurantą z Finlandii. Tylko cztery razy znalazł się poza czołową dziesiątką, a dziesięciokrotnie stawał na podium. Wygrał aż siedem konkursów: 6 grudnia w Trondheim, 27 grudnia w Oberhofie, 11 stycznia w Val di Fiemme, 17 stycznia w Whistler, 31 stycznia w Chaux-Neuve, 8 lutego w Seefeld oraz 7 marca w Lahti. Do mistrzostw świata w Libercu w lutym 2009 roku przystępował jako wicelider Pucharu Świata. W biegach indywidualnych jego najlepszym wynikiem było piąte miejsce w Gundersenie na dużej skoczni. W biegu sztafetowym zdobył jednak brązowy medal razem z Mikko Kokslienem, Petterem Tande i Janem Schmidem. Na mecie Norwegowie stracili nieco ponad 3 sekundy do wyprzedzających ich Japończyków oraz Niemców.
Dobrą formę Moan prezentował także w sezonie 2009/2010. Siedmiokrotnie stawał na podium, zwyciężając 16 i 17 stycznia w Chaux-Neuve oraz 5 marca 2010 roku w Lahti. Wszystkie zwycięstwa odniósł w zawodach metodą Gundersena. Dało mu to trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej za Jasonem Lamy-Chappuis i Felixem Gottwaldem. Podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver nie wywalczył medalu. Indywidualnie był dziewiąty w Gundersenie na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie zajął 15. pozycję. W zawodach drużynowych Norwegowie piąte miejsce. W lecie 2010 roku startował w trzynastej edycjiLetniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. Z czterech konkursów indywidualnych tego cyklu Moan wygrał dwa, raz był trzeci i raz dwunasty. W klasyfikacji końcowej zajął drugiej miejsce, wyprzedził go tylko Niemiec Johannes Rydzek.
Sezon 2010/2011 był wyraźnie słabszy w wykonaniu Norwega. Tylko cztery razy znalazł się w czołowej dziesiątce, przy czym dwukrotnie stawał na podium: 15 stycznia 2011 roku w Seefeld był drugi w Gundersenie, a dzień później zwyciężył w tej samej konkurencji. W klasyfikacji generalnej zajął jednak dopiero dwunastą pozycję. Na przełomie lutego i marca 2011 roku brał udział w mistrzostwach świata w Oslo. W obu konkursach drużynowych Norwegowie w składzie: Jan Schmid, Magnus Moan, Mikko Kokslien i Håvard Klemetsen zdobyli brązowe medale. Indywidualnie wypadł jednak słabo. W Gundersenie na normalnej skoczni był czternasty, a na dużym obiekcie po skokach zrezygnował z rywalizacji. W sezonie 2011/2012 Moan spisywał się podobnie jak w poprzednim. Tylko jedno podium: drugie miejsce w Oberstdorfie 8 stycznia 2012 roku pozwoliło na ponowne zajęcie 12. miejsca w klasyfikacji generalnej.
dq – dyskwalifikacja
- – zawodnik nie wystartował q – zawodnik nie zakwalifikował się
DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu
↑Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
↑Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
