William "Bill" Demong (ur. 29 marca1980 r. w Vermontville w stanieNowy Jork) – amerykański narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Bill Demong pojawił się w lutym 1998 roku, kiedy wystartował w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Zajął tam 34. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena, a drużynowo był dziesiąty. Rok później zdobył złoty medal w drużynie na mistrzostwach juniorów w Saalfelden, a w lutym 1999 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie był między innymi dziesiąty w drużynie i osiemnasty w sprincie. W Pucharze Świata zadebiutował 9 grudnia 1999 roku w fińskimVuokatti. Zajął tam 11. miejsce w Gundersenie, tym samym zdobył punkty już w swoim debiucie. W sezonie 1999/2000 pojawił się jeszcze jedenaście razy, w większości przypadków zdobywając punkty. W klasyfikacji generalnej zajął 41. miejsce. Podczas mistrzostw juniorów w Štrbskim Plesie wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył tym razem srebrny medal w sztafecie.
Najlepszym wynikiem Demonga w zawodach pucharowych sezonu 2000/2001 było dziewiąte miejsce w starcie masowym wywalczone 1 marca 2001 roku w japońskimNayoro. Punktował w większości konkursów i w efekcie zajął 16. pozycję w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Lahti indywidualnie plasował się na przełomie drugiej i trzeciej dziesiątki, a w konkursie drużynowym był ósmy. W lecie 2011 roku wystąpił w czwartej edycjiLetniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. W cyklu tym zajął drugie miejsce, przy czym 3 września 2001 roku w Ramsau zajął drugie miejsce w Gundersenie. Dobrą formę prezentował także w sezonie 2001/2002, który ukończył na dziesiątym miejscu. Siedmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, a 19 stycznia 2002 roku w Libercu nie tylko po raz pierwszy stanął na podium, ale od razu zwyciężył, wgrywając zawody metodą Gundersena. Było to jednak jego jedyne podium w tym sezonie. W lutym 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie indywidualnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. W konkursie drużynowym Amerykanie z Demongiem w składzie otarli się o podium, jednak ostatecznie zakończyli zawody na czwartej pozycji, przegrywając walkę o brązowy medal z Austriakami.
W sezonie 2002/2003 ani raz nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata. W sezonach 2003/2004, 2004/2005, 2005/2006 startował rzadko, osiągając przeciętne wyniki. Ani razu nie stanął na podium i tylko trzykrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. Najlepszy wynik w zawodach pucharowych tym okresie osiągnął 23 stycznia 2005 roku w Libercu, gdzie był dziewiąty w sprincie. W tym czasie wystąpił na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 2005 roku, zajmując między innymi dwunaste miejsce w Gundersenie i piąte w drużynie. W 2006 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie, jednak prezentował się tam słabiej niż cztery lata wcześniej w Salt Lake City.
Demong poprawił się w sezonie 2006/2007. Pięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, w tym dwukrotnie stawał na podium: 9 marca 2007 roku w Lahti wygrał w Gundersenie, a dziewięć dni później w Oslo był trzeci w sprincie. W klasyfikacji generalnej zajął tym razem 11. pozycję. Na przełomie lutego i marca 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Sapporo, gdzie wywalczył srebrny medal w Gundersenie, ulegając tylko NiemcowiRonny’emu Ackermannowi. Na tych samych Mistrzostwach zajął trzynaste miejsce w sprincie, a drużynowo był dziewiąty. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 2007/2008 i 2008/2009, w których zajmował trzecie miejsc w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2007/2008 sześciokrotnie stawał na podium, w tym raz na jego najwyższym stopniu - 8 grudnia 2007 roku w Trondheim był najlepszy w Gundersenie. Rok później prezentował się jeszcze lepiej - na podium stawał dziesięć razy, z czego pięć konkursów wygrał. Pierwsze zwycięstwo odniósł 20 grudnia 2008 w Ramsau, następnie wygrywał 16 stycznia w Whistler, 15 lutego w Klingenthal, 6 marca w Lahti i 15 marca 2009 roku w Vikersund. Wszystkie zwycięstwa odniósł w zawodach metodą Gundersena. Podczas mistrzostw świata w Libercu w 2009 roku Amerykanie byli jednymi z faworytów do medalu w konkursie drużynowym. Jednak podczas skoków Demong zapomniał swojego numeru startowego i został zdyskwalifikowany[1]. Kombinatorzy z USA zajęli ostatecznie ostatnie, dwunaste miejsce. Indywidualnie wywalczył złoty medal w Gundersenie na dużej skoczni oraz brązowy na normalnej. Był także piąty w starcie masowym.
Sezon 2009/2010 zakończył na dwunastej pozycji. Na podium stanął raz - 10 stycznia 2010 roku w Val di Fiemme wygrał zawody metodą Gundersena. Igrzyska olimpijskie w Vancouver w 2010 roku przyniosły mu dwa medale. W Gundersenie na dużej skoczni po konkursie skoków był szósty. Na trasę biegu wyruszył ze stratą 46 sekund do prowadzącego Bernharda Grubera z Austrii. W biegu okazał się jednak najlepszy i sięgnął po złoty medal wyprzedzając drugiego na mecie Johnny’ego SpilLane’a o 4 sekundy. Ponadto wspólnie ze Spillane’em, Brettem Camerotą i Toddem Lodwickiem wywalczył srebrny medal. Już po skokach Amerykanie zajmowali drugie miejsce i na trasę biegu wyruszyli ze stratą dwóch sekund do prowadzących Finów. W biegu wyprzedzili reprezentantów Finlandii, jednak dali się wyprzedzić Austriakom, którzy sięgnęli po złoty medal. Na mecie Amerykanie stracili do zwycięzców nieco ponad pięć sekund i o około czternaście wyprzedzili Niemców, którzy uplasowali się na trzeciej pozycji.
Kolejny sezon był słabszy. Amerykanin ani razu nie stanął na podium i w klasyfikacji generalnej zajął dopiero 44. miejsce. Na mistrzostwach świata w Oslo w 2011 roku indywidualnie był szósty w Gundersenie na dużej skoczni oraz siódmy na normalnym obiekcie. Startował także w obu konkursach drużynowych, w których Amerykanie zajęli odpowiednio szóste i czwarte miejsce. W sezonie 2011/2012 powrócił na podium zawodów pucharowych zajmując trzecie miejsce 5 lutego 2012 roku w Val di Fiemme. Oprócz tego jeszcze pięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce, ale na podium już nie stawał. W klasyfikacji generalnej zajął 21. miejsce.
Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 2013 roku, gdzie Amerykanie w składzie: Bryan Fletcher, Todd Lodwick, Taylor Fletcher i Bill Demong zajęli trzecie miejsce w zawodach drużynowych na normalnej skoczni. Był też między innymi szósty w sprincie drużynowym oraz piętnasty indywidualnie na dużym obiekcie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi wypadł nieco słabiej. Indywidualnie lepiej zaprezentował się na normalnej skoczni, gdzie zajął 24. miejsce, a w drużynie był szósty. W tym czasie nie stawał na podium zawodów Pucharu Świata.
Na mistrzostwach świata w Falun w 2015 roku zajął 7. miejsce w konkursie drużynowym. Indywidualnie był 25 na normalnej skoczni i 33 na skoczni dużej. Po sezonie 2014/2015 postanowił zakończyć sportową karierę.