James Jay „Jim” Denney (ur. 10 czerwca 1957 w Duluth) – amerykański skoczek narciarski, dwukrotny olimpijczyk, dwukrotny mistrz kraju i sześciokrotny uczestnik Turnieju Czterech Skoczni. W latach 80. XX wieku uznawany za najlepszego skoczka w swoim kraju[1].
Skoki narciarskie uprawiali też jego bracia Jeff i John, syn Jim oraz bratankowie Jeff i Karl[2].
Przebieg kariery
Swoje pierwsze narty dostał w wieku siedmiu lat[1]. Dwa lata później jego ojciec zabrał go wraz z braćmi na skocznię narciarską Big Chester[1][2]. W 1967 wziął udział w swoim pierwszym konkursie[1].
W 1974 zdobył tytuł mistrza USA juniorów[3]. W tym samym roku zadebiutował na międzynarodowej arenie sportowej, biorąc udział w 23. Turnieju Czterech Skoczni. W swoim debiutanckim konkursie w Oberstdorfie zajął 83. miejsce. W pozostałych również plasował się w końcówce stawki[4], a w klasyfikacji generalnej zajął 72. miejsce[5]. W kolejnej edycji turnieju zajął 57. miejsce w klasyfikacji[6], a jego najlepszą pozycją była 51. w Garmisch-Partenkirchen.
W 1975 Shirley Finberg-Sullivan zaproponowała Denney’om trening w postaci baletu, ponieważ rzeźbi on mięśnie. Jim stosował więc ten rodzaj przygotowania do igrzysk w 1976[1].
W 1976 Jim Denney zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Stanów Zjednoczonych[3]. W 25. Turnieju Czterech Skoczni zajął wyższe miejsce niż w poprzedniej edycji TCS, tj. zakończył go na 33. miejscu w klasyfikacji generalnej[7], po raz pierwszy awansując do pierwszej trzydziestki podczas konkursu w Innsbrucku.
W 1976 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku. Na normalnej skoczni uplasował się na 21. pozycji, po skokach na 79 i 76,5 m. Na dużym obiekcie skoczył 89 i 85 m, za co sklasyfikowano go na 18. miejscu[8]. W 1977 wygrał Turniej Norweski[9] i po raz drugi został mistrzem kraju[1][3]. W Turnieju Czterech Skoczni 1977/1978 zajął 32. miejsce w klasyfikacji generalnej[10], pierwszy raz plasując się w pierwszej piętnastce konkursu (13. pozycja w Oberstdorfie)[4]. W tych zawodach wystąpiło także jego dwóch braci – Jeff i John.
Wystąpił na Mistrzostwach Świata 1978, gdzie zajął 14. miejsce na normalnej skoczni[8].
W 27. Turnieju Czterech Skoczni w sezonie 1978/1979 zanotował najlepsze w karierze, 23. miejsce w klasyfikacji generalnej[11]. Najwyższą, ósmą pozycję zajął podczas konkursu w Garmisch-Partenkirchen na skoczni Große Olympiaschanze[4]. W tym samym roku zwyciężył w konkursie skoków na skoczni K-70 w Lahti[1][9].
30 grudnia 1979 w Oberstdorfie zadebiutował w Pucharze Świata, startując w zaliczanym do jego klasyfikacji 28. Turnieju Czterech Skoczni. Nie zdobył jednak punktów, kończąc turniej na najgorszym od pięciu lat 63. miejscu[12]. Zajął jednak trzecie miejsce podczas próby przedolimpijskiej w Lake Placid[1].
W 1980 Denney ukończył studia na University of Minnesota w Duluth, gdzie uzyskał dyplom w rachunkowości i ekonomii[2][8].
W 1980 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid. Na normalnej skoczni zajął 36. miejsce, skacząc na odległość 70 i 75 m. W pierwszej serii na dużym obiekcie uzyskał odległość 109 m, co dawało mu siódme miejsce. W drugiej skoczył 104 m i spadł na ósmą pozycję[8]. Przed igrzyskami ukazał się o nim obszerny artykuł w czasopiśmie Sports Illustrated, gdzie określono go najlepszym amerykańskim skoczkiem w historii, a jego trener Kotlarek uznał go za ambasadora sportu w swoim kraju[1].
Trzy lata później urodził mu się syn, którego nazwał swoim imieniem – Jim Denney.
W 1992 Denney wystąpił na mistrzostwach Stanów Zjednoczonych weteranów, gdzie zdobył złoty medal w pierwszej kategorii wiekowej[13]. W 2008 został wprowadzony do hali sław amerykańskich skoków narciarskich[8].
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurs
|
Wynik
|
Strata
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Zwycięzca
|
21.
|
7 lutego
|
1976
|
Innsbruck
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
218,9 pkt
|
-33,1 pkt
|
79,0 m
|
76,5 m
|
Hans-Georg Aschenbach
|
18.
|
15 lutego
|
1976
|
Innsbruck
|
Skocznia duża indywidualnie
|
191,1 pkt
|
-43,7 pkt
|
89,0 m
|
85,0 m
|
Karl Schnabl
|
36.
|
17 lutego
|
1980
|
Lake Placid
|
Skocznia normalna indywidualnie
|
192,9 pkt
|
-73,4 pkt
|
70,0 m
|
75,0 m
|
Toni Innauer
|
8.
|
23 lutego
|
1980
|
Lake Placid
|
Skocznia duża indywidualnie
|
239,1 pkt
|
-31,9 pkt
|
109,0 m
|
104,0 m
|
Jouko Törmänen
|
Mistrzostwa świata
- 1978 – normalna skocznia (15. miejsce)
Turniej Czterech Skoczni
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon |
Pozycja |
Punkty |
Strata
|
1974/1975 |
72. |
480,7 |
398,3[5]
|
1975/1976 |
57. |
655,3 |
264,9[6]
|
1976/1977 |
33. |
738,6 |
179,9[7]
|
1977/1978 |
32. |
620,2 |
191,7[10]
|
1978/1979 |
23. |
683,4 |
132,2[11]
|
1979/1980 |
63. |
470,2 |
469,9[12]
|
Miejsca w poszczególnych konkursach
Przypisy
Indywidualnie |
|
---|
Skocznia normalna indywidualnie |
|
---|
Skocznia duża indywidualnie |
|
---|