Jan Schmid

Jan Schmid
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1983
Trondheim

Klub

Sjetne IL

Wzrost

179 cm

Debiut w PŚ

29.12 2001, Oberwiesenthal (32. miejsce – sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

5.01 2002, Schonach
(18. miejsce – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

20.12 2008, Ramsau
(3. miejsce – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
srebro Pjongczang 2018 Drużynowo
Mistrzostwa świata
złoto Seefeld in Tirol 2019 Sztafeta
srebro Liberec 2009 Gundersen HS100
srebro Seefeld in Tirol 2019 Gundersen HS130
srebro Seefeld in Tirol 2019 Sprint druż.
brąz Liberec 2009 Sztafeta HS134
brąz Oslo 2011 Sztafeta HS134
brąz Oslo 2011 Sztafeta HS106
Puchar Świata
2. miejsce
2017/2018
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jan Andreas Schmid (ur. 24 listopada 1983 w Trondheim) – norweski narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, wicemistrz olimpijski i siedmiokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Jan Schmid urodził się w norweskim Trondheim, mimo to do sezonu 2005/2006 reprezentował barwy Szwajcarii, skąd pochodzą jego rodzice - Ruth i Rudolf[1]. W związku ze zmianą obywatelstwa w październiku 2006 roku Szwajcarska Federacja Narciarska zażądała od niego odszkodowania w wysokości 120 000 koron norweskich (ok. 23 000 dolarów). Gdyby Schmid nie zapłacił nie mógłby startować w zawodach przez rok. Ponadto zmiana reprezentacji po ukończeniu 23 roku życia byłaby znacznie trudniejsza[1]. Jego pięć lat młodszy brat Tommy Schmid także uprawia kombinację. Po sezonie 2010/2011 poszedł w ślady Jana i złożył wniosek o przyznanie norweskiego obywatelstwa[2].

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Jan Schmid pojawił się 1 grudnia 2001 roku, kiedy wystartował w konkursie Pucharu Świata B. Zajął wtedy 24. miejsce w zawodach metodą Gundersena w Vuokatti. Jeszcze przed końcem 2001 roku, 29 grudnia w Oberwiesenthal zadebiutował w Pucharze Świata zajmując 32. miejsce w sprincie. W sezonie 2001/2002 wystartował jeszcze siedmiokrotnie, w tym 5 stycznia 2002 roku w Schonach zdobył pierwsze pucharowe punkty, zajmując 18. pozycję w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął 37. miejsce. W lutym 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City zajmując siódme miejsce w konkursie drużynowym. Zajął także czwarte miejsce w Gundersenie na mistrzostwach świata juniorów w Schonach.

W sezonach 2002/2003 – 2006/2007 nie osiągał większych sukcesów w zmaganiach pucharowych. Najlepsze wyniki osiągnął 2 stycznia 2004 roku w Reit im Winkl i 21 stycznia 2006 roku w Harrachovie, gdzie zajmował szóste miejsce w sprincie. W tym czasie wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Sollefteå, gdzie siódmy w Gundersenie i dziesiąty w sprincie. Kilkanaście dni później wystąpił także na mistrzostwach świata w Val di Fiemme. Nie wystartował w drużynie, a indywidualnie był trzydziesty w sprincie, a w Gundersenie zajął 27. lokatę. Podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w 2005 roku jego najlepszym indywidualnym wynikiem było 29. miejsce w Gundersenie. Wraz z kolegami z reprezentacji Szwajcarii zajął szóste miejsce w sztafecie. Jego ostatnim startem na dużej imprezie w barwach Szwajcarii były igrzyska olimpijskie w Turynie w 2006 roku, gdzie w konkursie drużynowym Szwajcarzy ze Schmidem w składzie zajęli czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Finami.

Sezon 2006/2007 był pierwszym, w którym reprezentował kraj swego urodzenia. Podobnie jak w kolejnym sezonie nie odniósł żadnych sukcesów. Dwukrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów: 3 lutego 2007 roku w Zakopanem był dziewiąty w starcie masowym, a 6 stycznia 2008 roku w Schonach był ósmy w Gundersenie. Przełom nastąpił w sezonie 2008/2009. W swoim piątym starcie cyklu, 20 grudnia 2008 roku w Ramsau po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując trzecie miejsce w Gundersenie. Na tym jednak nie poprzestał i 10 stycznia w Val di Fiemme był trzeci w starcie masowym, a 7 lutego w Seefeld oraz 14 lutego w Klingenthal był ponownie trzeci w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął siódme miejsce. Podczas mistrzostw świata w Libercu wspólnie z Mikko Kokslienem, Petterem Tande i Magnusem Moanem wywalczył brązowy medal w konkursie drużynowym. Ponadto w konkursie indywidualnym metodą Gundersena na normalnej skoczni zdobył srebrny medal, ulegając tylko Toddowi Lodwickowi ze Stanów Zjednoczonych. Schmid był drugi już po skokach i do biegu przystąpił ze stratą tylko dwóch sekund do Lodwicka. Amerykanina nie wyprzedził, ale zdołał obronić drugie miejsce przed atakami innego zawodnika z USA – Billa Demonga.

W sezonach 2009/2010 i 2010/2011 nie stawał na podium, często jednak plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów, między innymi kilkakrotnie zajmując czwarte miejsce. W klasyfikacji generalnej zajmował odpowiednio siedemnaste i ósme miejsce. W 2010 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie indywidualnie zajął 23. miejsce w Gundersenie na normalnej skoczni, a w konkursie drużynowym był piąty. Rok później, na mistrzostwach świata w Oslo w konkursach drużynowych na obu skoczniach Norwegowie w składzie: Jan Schmid, Magnus Moan, Mikko Kokslien i Håvard Klemetsen zdobyli brązowe medale. Indywidualnie Schmid wypadł przeciętnie, zajmując czternaste miejsce w Gundersenie na dużej i 24. miejsce na normalnej skoczni. W lecie 2010 roku wziął udział w trzynastej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. Cykl zakończył na szóstej pozycji, przy czym ani razu nie stanął na podium. W czternastej edycji LGP wywalczył jedno podium - 28 sierpnia 2011 roku w Oberwiesenthal był drugi w zawodach Penalty Race. W klasyfikacji końcowej był trzynasty.

Pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata Schmid odniósł na początku sezonu 2011/2012. Miało to miejsce 10 grudnia 2011 roku, kiedy zwyciężył w zawodach metodą Gundersena, rozgrywanych w austriackim Ramsau. W pozostałej części sezonu jeszcze dziesięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, na podium stając raz - 3 marca 2012 roku w Lahti, gdzie ponownie był najlepszy w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie dziewiąty. W kolejnym sezonie nie stawał na podium zawodów pucharowych, tylko trzykrotnie zajmując miejsce w czołowej dziesiątce. Nie wystąpił na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2013 roku oraz rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi. Sezon 2013/2014 ukończył na czternastej pozycji w klasyfikacji generalnej. Na podium stanął jeden raz - 26 stycznia 2014 roku w Oberstdorfie zajął drugie miejsce na dużej skoczni.

W dwóch kolejnych sezonach łącznie siedem razy stawał na podium: 16 stycznia 2015 roku w Seefeld, tydzień później w Sapporo, 30 stycznia 2015 roku w Val di Fiemme i 5 marca 2016 roku w Schonach był drugi, a 6 grudnia 2014 roku w Lillehammer, 4 stycznia 2015 roku w Schonach i 19 lutego w Lahti zajmował trzecie miejsce w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej był kolejno siódmy i ósmy. Wystąpił w obu konkurencjach indywidualnych podczas mistrzostw świata w Falun w lutym 2015 roku, jednak plasował się w czwartej dziesiątce. Słabsze występy w sezonie 2016/2017 (23. miejsce w klasyfikacji generalnej) sprawiły, że nie wziął udziału w mistrzostwach świata w Lahti.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2017/2018, kiedy siedem razy plasował się w najlepszej trójce zawodów PŚ, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 14 stycznia w Val di Fiemme, 20 stycznia w Chaux-Neuve i 4 lutego 2018 roku w Hakubie był najlepszy w Gundersenie na dużej skoczni. W lutym 2018 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu wspólnie z Espenem Andersenem, Jarlem Magnusem Riiberem i Jørgenem Gråbakiem wywalczył srebrny medal w sztafecie. Był też jedenasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął 25. miejsce.

Po sezonie 2018/2019 zawodnik zakończył sportową karierę[3].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
7. 14 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[4] 48:42,2 +3:25,7  Finlandia
4. 15 lutego 2006 Włochy Pragelato Sztafeta HS134/4x5 km[5] 49:52,6 +1:22,3  Austria
23. 14 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47,1 +1:22,5 Francja Jason Lamy Chappuis
5. 23 lutego 2010 Kanada Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[6] 49:31,6 +54,3  Austria
25. 14 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gundersen HS109/10 km 24:51,4 +2:43,4 Niemcy Eric Frenzel
11. 20 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gundersen HS140/10 km 23:52,5 +1:27,2 Niemcy Johannes Rydzek
2. 22 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Sztafeta HS140/4x5 km[7] 46:09,8 +31,7  Niemcy

Mistrzostwa świata

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
27. 21 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Gundersen K-95/15 km 37:54,2 +5:24,6 Niemcy Ronny Ackermann
30. 28 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Sprint K-120/7,5 km 18:47,8 +2:01,9 Stany Zjednoczone Johnny Spillane
29. 18 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 +3:41,1 Niemcy Ronny Ackermann
6. 23 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[8] 49:45,5 +2:44,0  Norwegia
32. 27 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +3:16,4 Niemcy Ronny Ackermann
13. 20 lutego 2009 Czechy Liberec Start masowy HS100/10 km 24:49,7 +7,9 Stany Zjednoczone Todd Lodwick
2. 22 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22,3 +13,0 Stany Zjednoczone Todd Lodwick
3. 26 lutego 2009 Czechy Liberec Sztafeta HS134/4x5 km[9] 48:32,3 +3,6  Japonia
12. 28 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +1:28,1 Stany Zjednoczone Bill Demong
24. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19,2 +2:07,9 Niemcy Eric Frenzel
3. 28 lutego 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[10] 48:07,8 +40,6  Austria
14. 2 marca 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31,6 +1:18,0 Francja Jason Lamy Chappuis
3. 4 marca 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[11] 48:07,8 +40,6  Austria
31. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS100/10 km 26:38,9 +2:31,4 Niemcy Johannes Rydzek
31. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS134/10 km 22:45,8 +2:25,3 Austria Bernhard Gruber
2. 22 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Gundersen HS130/10 km 23:43,0 +4,3 Niemcy Eric Frenzel
2. 24 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[12] 28:29,5 +8,2  Niemcy
21. 28 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Gundersen HS109/10 km 25:01,3 +1:50,6 Norwegia Jarl Magnus Riiber
1. 2 marca 2019 Austria Seefeld in Tirol Sztafeta HS109/4x5 km[13] 50:15,5 - -

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
4. 23 stycznia 2002 Niemcy Schonach Gundersen K90/10 km 30:54,2 +2:22,4 Niemcy Björn Kircheisen
7. 5 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Gundersen K107/10 km ? +2:36,7 Niemcy Björn Kircheisen
10. 9 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Sprint K107/5 km 14.02,6 +1:42,7 Niemcy Björn Kircheisen

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 20 grudnia 2008 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 25:59,4 3. +37,3 Stany Zjednoczone Bill Demong
2. 10 stycznia 2009 Włochy Val di Fiemme Start masowy HS134/10 km 26:20,3 3. +54,4 Niemcy Björn Kircheisen
3. 11 stycznia 2009 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:33,1 2. +4,1 Norwegia Magnus Moan
4. 7 lutego 2009 Austria Seefeld Gundersen HS100/10 km 25:29,0 3. +4,9 Austria Mario Stecher
5. 14 lutego 2009 Niemcy Klingenthal Gundersen HS140/10 km 27:16,7 3. +1:04,1 Finlandia Anssi Koivuranta
6. 10 grudnia 2011 Austria Ramsau Gundersen HS100/10 km 22:05,8 1. - -
7. 3 marca 2012 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 23:43,4 1. - -
8. 26 stycznia 2014 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 27:32,2 2. +0,5 Niemcy Eric Frenzel
9. 6 grudnia 2014 Norwegia Lillehammer Gundersen HS138/10 km 25:01,9 3. +12,3 Niemcy Eric Frenzel
10. 4 stycznia 2015 Niemcy Schonach Gundersen HS106/10 km 24:38,2 3. +2,3 Austria Lukas Klapfer
11. 16 stycznia 2015 Austria Seefeld Gundersen HS109/5 km 12:05,0 2. +2,3 Niemcy Eric Frenzel
12. 23 stycznia 2015 Japonia Sapporo Gundersen HS134/10 km 27:23,1 2. +5,0 Niemcy Eric Frenzel
13. 30 stycznia 2015 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 29:13,9 2. +7,8 Austria Bernhard Gruber
14. 19 lutego 2016 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 23:57,7 3. +32,2 Niemcy Eric Frenzel
15. 5 marca 2016 Niemcy Schonach Gundersen HS106/10 km 23:32,8 2. +15,4 Niemcy Eric Frenzel
14. 24 listopada 2017 Finlandia Ruka Gundersen HS142/5 km 12:58,0 2. +7,7 Norwegia Espen Andersen
15. 3 grudnia 2017 Norwegia Lillehammer Gundersen HS138/10 km 26:25,1 2. +3,4 Norwegia Espen Andersen
16. 16 grudnia 2017 Austria Ramsau Gundersen HS96/10 km 24:17,8 3. +8,1 Niemcy Eric Frenzel
17. 14 stycznia 2018 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS135/10 km 26:19,9 1. - -
18. 20 stycznia 2018 Francja Chaux-Neuve Gundersen HS118/10 km 23:59,7 1. - -
19. 3 lutego 2018 Japonia Hakuba Gundersen HS131/10 km 24:14,6 2. +1:12,6 Japonia Akito Watabe
20. 4 lutego 2018 Japonia Hakuba Gundersen HS131/10 km 25:36,5 1. - -
21. 17 marca 2019 Niemcy Schonach Gundersen HS106/10 km 25:14,9 2. +25,0 Norwegia Jarl Magnus Riiber

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 2 grudnia 2001 Finlandia Vuokatti Start masowy K-90/15 km ? 2. +9,0 Francja Mathieu Martinez
2. 9 grudnia 2001 Norwegia Bardu Sprint K-90/7,5 km ? 3. +1,7 Francja Nicolas Bal
3. 11 stycznia 2002 Niemcy Baiersbronn Start masowy K-90/10 km ? 1. - -
4. 14 stycznia 2002 Niemcy Baiersbronn Sprint K-90/7,5 km ? 1. - -
5. 11 marca 2003 Norwegia Trondheim Sprint K-120/7,5 km ? 2. +3,0 Norwegia Magnus Moan
6. 21 grudnia 2003 Niemcy Ruhpolding Gundersen K115/15 km ? 1. - -
7. 23 stycznia 2005 Niemcy Baiersbronn Sprint HS90/7,5 km ? 2. +3,0 Francja Kevin Arnould

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 28 sierpnia 2011 Niemcy Oberwiesenthal Penalty Race HS106/10 km 25:26,2 2. +29,3 Niemcy Johannes Rydzek
2. 28 sierpnia 2013 Austria Villach Gundersen HS98/10 km 23:13,7 3. +1,5 Norwegia Håvard Klemetsen
3. 30 sierpnia 2013 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:07,5 2. +8,7 Austria Bernhard Gruber
4. 30 września 2017 Słowenia Planica Gundersen HS139/10 km 24:21,3 3. +0,6 Norwegia Magnus Moan

Przypisy

  1. ↑ a b Aftenposten: Blir norsk - må betale 120 000 kr.. aftenposten.no. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (norw.)
  2. ↑ Kombinacjanorweska.dbv.pl: Znany kombinator chce zmienić obywatelstwo! (pol.)
  3. ↑ Tych kombinatorów norweskich już nie zobaczymy, czyli kto zakończył karierę. skipol.pl, 2019-03-22. [dostęp 2019-03-24]. (pol.).
  4. ↑ Skład drużyny: Andreas Hurschler, Jan Schmid, Ivan Rieder, Ronny Heer
  5. ↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Andreas Hurschler, Ronny Heer, Ivan Rieder
  6. ↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Petter Tande, Jan Schmid, Mikko Kokslien
  7. ↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Espen Andersen, Jarl Magnus Riiber, Jørgen Gråbak
  8. ↑ Skład drużyny: Andreas Hurschler, Ronny Heer, Jan Schmid, Ivan Rieder
  9. ↑ Skład drużyny: Mikko Kokslien, Petter Tande, Jan Schmid, Magnus Moan
  10. ↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Magnus Moan, Mikko Kokslien, Håvard Klemetsen
  11. ↑ Skład drużyny: Mikko Kokslien, Håvard Klemetsen, Jan Schmid, Magnus Moan
  12. ↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Jarl Magnus Riiber
  13. ↑ Skład drużyny: Espen Bjørnstad, Jan Schmid, Jørgen Gråbak, Jarl Magnus Riiber
  14. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  15. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

Linki zewnętrzne

Drużynowi mistrzowie świata w kombinacji norweskiej
Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)
Sprint drużynowy (skocznia duża)