PROFILPELAJAR.COM

Święty
Jakub z Marchii OFM
Domenico Gangala
	legat papieski; prezbiter; wyznawca
	; Obraz Francisco de Zurbarána z 1658
Data i miejsce urodzenia	wrzesień 1393 ; Monteprandone
Data i miejsce śmierci	28 listopada 1476 ; Neapol
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1624; przez Urbana VIII
Kanonizacja	1726; przez Benedykta XIII
Wspomnienie	28 listopada
Atrybuty	habit franciszkański, kielich z zatrutym winem
Patron	Neapolu, Monteprandone
Szczególne miejsca kultu	zakony franciszkańskie, Marchia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jakub z Marchii, wł. Giacomo della Marca (ur. we wrześniu 1393 w Monteprandone, zm. 28 listopada 1476 w Neapolu we Włoszech) – święty katolicki, kaznodzieja, franciszkanin. Ukończył studia prawnicze, był legatem Stolicy Apostolskiej oraz inkwizytorem. Jako misjonarz przemierzył ojczyste Włochy oraz inne kraje Europy^[1].

Dzieciństwo

Wychował się w wielodzietnej i ubogiej rodzinie, ciężko pracował już w latach dziecięcych, zajmował się pasieniem owiec. W zdobyciu wykształcenia pomógł mu wuj, który był kapłanem. Jakub z Marchii ukończył studia prawnicze, studiował na kilku włoskich uniwersytetach^[2].

Działalność

Mając 22 lata, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Święcenia kapłańskie przyjął w 1420, po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych. Z polecenia św. Bernardyna ze Sieny (1380–1444) powierzono mu prestiżowy urząd kaznodziei. Jakub wyróżniał się wiedzą teologiczną i prawniczą oraz świętością życia. Jako misjonarz przewędrował prawie całe Włochy. Ewangelię głosił w wielu krajach Europy: w Bośni, Dalmacji, Albanii, Czechach, Polsce, na Rusi, w Norwegii, Danii, na Węgrzech, w Prusach i Austrii^[3].

Krzewił kult Najświętszego Imienia Jezus. Zakładał klasztory o surowszej regule, według zaleceń św. Bernardyna ze Sieny. Był legatem trzech papieży. Poświęcał się także pracy społecznej, był mediatorem między skłóconymi miastami włoskimi. Zakładał tzw. „pobożne banki”, w których ubodzy mogli zaciągać nisko oprocentowane kredyty. Z pokory nie przyjął ofiarowywanej mu godności biskupiej w Mediolanie. Pozostawił po sobie kilka rozpraw ascetycznych i wiele listów^[4].

Zmarł w Neapolu, 28 listopada 1476. Beatyfikował go papież Urban VIII w 1624, kanonizował Benedykt XIII w 1726. W liturgii wspominany jest 28 listopada^[1]. W 2001 roku ciało świętego zostało przeniesione do rodzinnego Monteprandone. Przechowywane jest w oszklonym sarkofagu w kościele franciszkanów^[5]^[6].

Ciało świętego w Monteprandone

Przypisy

↑ ^a ^b San Giacomo della Marca. www.santiebeati.it. [dostęp 2010-07-29]. (wł.).
↑ La vita di San Giacomo. www.sangiacomodellamarca.net. [dostęp 2010-07-29]. (wł.).
↑ I luoghi all’estero dove il Santo ha predicato. www.sangiacomodellamarca.net. [dostęp 2010-07-29]. (wł.).
↑ Livarius Oliger: St. James of the Marches. en.wikisource.org, 1913. [dostęp 2010-07-29]. (ang.).
↑ Il corpo incorrotto. www.sangiacomodellamarca.net. [dostęp 2022-08-24]. (wł.).
↑ Andrea Marozzi. La tradizionale festa di S. Giacomo della Marca. „L’Ancora”, s. 1–2, 2008-11-23. Diecezja San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto. [dostęp 2022-08-24]. (wł.).