Zakotwiczona łódź latająca Blohm - Voß BV 238 15 czerwca 1944 na Łabie (Mühlenberger Loch)
Historia
Po udanej konstrukcji łodzi latającej Blohm & Voss Bv 222 w wytwórni Blohm und Voss podjęto dalsze prace konstrukcyjne nad jeszcze większą łodzią latającą. Podjęte prace zaowocowały zbudowaniem na początku 1944 prototypu nowego samolotu, który otrzymał oznaczenie Blohm & Voss Bv 238[1].
Pierwszy prototyp tego samolotu (V1), został oblatany w dniu 11 marca 1944, stając się największym w owym okresie samolotem transportowym świata, który był o kilkadziesiąt ton cięższy od Boeing B-29 Superfortress. W połowie 1944 roku maszyna była gotowa do przekazania Luftwaffe, ale w związku z praktyczną klęską Niemiec w bitwie o Atlantyk znikło zapotrzebowanie na tego typu samolot. Nakazano przerwać próby, a samolot zamaskować na jeziorze Schaalsee w północnych Niemczech. Przetrwał on bez uszkodzeń zimę 1944/45, ale później został wykryty przez zwiad lotniczy i 24 kwietnia 1945 zniszczony przez brytyjskie samoloty. Po wojnie w latach 1947-1948 wrak złomowano[1][2].
Rozpoczęto jeszcze budowę dwóch następnych prototypów, lecz nie zostały one ukończone i po wojnie zostały zezłomowane. Jednocześnie pracowano także nad lądową wersją BV 238, zwaną BV 250, która różniła się od łodzi latającej przede wszystkim tym, że posiadała wielokołowe podwozie[1][2].
BV 238 jest uważany za szczytowe osiągnięcie niemieckiej konstrukcji wodnosamolotów i pod wieloma względami nadal wyznacza trendy[2].
Opis konstrukcji
Łódź latająca Blohm & Voss Bv 238 był to sześciosilnikowy samolot transportowy o konstrukcji metalowej w układzie górnopłatu.
W przedniej części kadłuba znajdowały się dwuczęściowe, rozchylane wrota umożliwiające załadunek i wyładunek ciężkiego sprzętu wojskowego na poziomie dolnego pokładu. Kolejny górny pokład za kokpitem załogi pomieścił dodatkowych pasażerów, zwiększając łączną pojemność do 300 ludzi[2].
Prototyp był nieuzbrojony, proponowane uzbrojonie miało składać się z 8 karabinów maszynowych MG 131 kal. 13 mm, które miały być rozmieszczone w kilku miejscach na pokładzie samolotu. Planowano również, że uzbrojenie obronne będzie obejmować dwa działka automatyczne MG151/20 kal. 20 mm w obrotowej wieży na części grzbietowej. Jednocześnie mógł zabierać bomby, oraz podwieszone pod skrzydłami cztery torpedy, lub zamiennie cztery bomby 1000 kg albo cztery pociski przeciwokrętowe Hs293[2][3].
