Henschel Hs 128 – prototyp niemieckiego samolotu wysokościowego. Według projektu był to samolot zdolny do lotu na wysokościach ponad 10 tys. metrów. Powstały dwa prototypy Hs 128[1]. Był to najprawdopodobniej pierwszy na świecie samolot wysokościowy[2].
Hs 128 był całkowicie metalowym, dwusilnikowym dolnopłatem ze stałym, klasycznym podwoziem i kabiną ciśnieniową[2].
Pierwszy prototyp zbudowany jako Hs 128 V-1 wyposażony w dwa turbodoładowane, chłodzone cieczą, dwunastocylindrowe odwrócone silniki widlaste Daimler-Benz DB 601A o mocy maksymalnej 1075 KM wykonał swój pierwszy lot jeszcze przed rozpoczęciem wojny w 1939 roku. Wersja V-1 w testach zdołała osiągnąć pułap 10000 metrów[3]. Maszyna nosiła cywilne znaki rejestracyjne D-AHRD[2].
Drugi samolot, Hs 128 V-2, wyposażono w dwie jednostki napędowe Junkers Jumo 210 połączone ze sprężarkami TK 16[3]. Drugi prototyp latający pod koniec 1939 roku osiągnął pułap 17000 metrów[2].
Projektem wysokościowego samolotu zainteresował się Theodor Rowehl, dowódca Fernaufklärungsgruppe Luftwaffe. Zauważył on w samolocie potencjał i nakazał Henschelowi opracowanie wojskowego samolotu wysokościowego na bazie Hs 128, co przyczyniło się do powstania Henschela Hs 130[3]. Tym samym pod na przełomie lat 1939/1940 prace nad Hs 128 zarzucono[2].
Przypisy