Existiron inicialmente dúas destas constelacións, ambas inseridas no 1789 polo astrónomo húngaro de nacemento Maximilian Hell, director do Observatorio de Viena, en conmemoración do descubrimento de Urano por William Herschel. As dúa constelacións flanqueaban a zona na que o novo planeta fora atopado. Tubus Herschelii Major, coma a chamou Hell, representaba o telescopio Herschel de 20 pés de longo (6 m) e ficaba entre Xémini e Auriga. Tubus Herschelii Menor, que estaba entre Orión e Taurus, representaba o telescopio reflector de Herschel de 7 pés (2 m).
Johann Elert Bode reduciu estas constelacións a unha no seu atlas Uranographia de 1801 baixo o nome Telescopium Herschelii. Bode situou esta constelación onde Hell situara Tubus Herschelii Major, e describiuna coma o telescopio Herschel de 7 pés có que en realidade se fixera o descubrimento de Urano.
