Solarium (constelación)

Imaxe que mostra a situación da constelación de Solarium nun atlas de 1838.

Solarium (o reloxo solar) foi unha constelación definida por un autor descoñecido, situada entre as constelacións de Horologium, Hydrus e Dorado.

Apareceu por primeira vez en 1822 no Celestial Atlas de Alexander Jamieson, que o substituíu pola constelación Reticulum inventada por Nicolas Louis de Lacaille.[1] Dez anos despois foi recollida no mapa estelar de 1835 do norteamericano Elijah Burritt,[2] a quen ás veces se atribúe. Nunca foi popular e considérase obsoleta.

Notas

Véxase tamén

Ligazóns externas

Constelacións obsoletas incluíndo Argo Navis de Ptolomeo

Anser | Antinoo | Argo Navis | Asterion | Cancer Minor | Cerberus | Chara | Custos Messium | Felis | Frederici Honores/Gloria Frederici | Gallus | Globus Aerostaticus | Jordanus | Lochium Funis | Machina Electrica | Malus | Mons Maenalus | Musca Borealis | Noctua | Officina Typographica | Polophylax | Psalterium Georgii/Harpa Georgii | Quadrans Muralis | Ramus Pomifer | Robur Carolinum | Sceptrum Brandenburgicum | Sceptrum et Manus Iustitiae | Solarium | Tarandus vel Rangifer | Taurus Poniatovii | Telescopium Herschelii | Testudo | Tigris | Triangulum Minor | Turdus Solitarius | Vultur