ZiS-30
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 ZSRR
|
| Typ pojazdu
|
działo samobieżne
|
| Trakcja
|
gąsienicowa
|
| Załoga
|
4–5 osób
|
| Historia
|
| Prototypy
|
1941
|
| Produkcja
|
1941–1943
|
| Wycofanie
|
1943
|
| Dane techniczne
|
| Silnik
|
4-cylindrowy silnik gaźnikowy chłodzony cieczą o mocy 50KM
|
| Pancerz
|
stalowy, 7–10 mm
|
| Długość
|
4,5 m
|
| Szerokość
|
2,84 m
|
| Wysokość
|
2,2 m
|
| Prześwit
|
ok. 0,3 m
|
| Masa
|
ok. 4,5 t
|
| Osiągi
|
| Prędkość
|
40 km/h
|
| Zasięg pojazdu
|
150 km
|
| Pokonywanie przeszkód
|
| Brody (głęb.)
|
0,5 m
|
| Rowy (szer.)
|
1,4 m
|
| Dane operacyjne
|
| Uzbrojenie
|
| 1 x 57 mm armata przeciwpancerna wz. 1943 (ZiS-2) kalibru 57 mm (36 nab.)
|
|
|
ZiS-30 – działo samobieżne konstrukcji radzieckiej z okresu II wojny światowej.
Z powodu chronicznego braku dział samobieżnych, w 1941 roku zbudowano serię dział samobieżnych ZiS-30. Była to 57 mm armata przeciwpancerna ZiS-2, umieszczona na ciągniku artyleryjskim T-20 Komsomolec. Wyprodukowano niewielkie serie dział, których użyto podczas walk obronnych w sierpniu 1941 roku, oraz nieco później w czasie kontrofensywy pod Moskwą.
W tym okresie budowano także inne rodzaje improwizowanych dział samobieżnych. Wykorzystywano do tego różne podwozia gąsienicowe, np. ciągnik gąsienicowy KChT-4 czy zdobyczne niemieckie czołgi lekkie i średnie.
Bibliografia
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wyd. Min. Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4. Brak numerów stron w książce
Radzieckie pojazdy wojskowe z okresu do 1945 roku
