T-12
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 ZSRR
|
| Producent
|
Charkowską Fabrykę Parowozów im. Kominternu
|
| Typ pojazdu
|
czołg średni
|
| Trakcja
|
gąsienicowa
|
| Załoga
|
4
|
| Historia
|
| Prototypy
|
1930
|
| Egzemplarze
|
1 (prototyp)
|
| Dane techniczne
|
| Silnik
|
silnik gaźnikowy, 8-cylindrowy M-6 o mocy 180-200 KM (132-147 kW)
|
| Poj. zb. paliwa
|
240 l
|
| Pancerz
|
grubość: przód - 22 mm
boki – 12 mm
wieża – 22 mm
|
| Długość
|
całkowita – 6,282 m
bez ogona – 5,512 m
|
| Szerokość
|
2,81 m
|
| Wysokość
|
2,95 m
|
| Prześwit
|
0,50 m
|
| Masa
|
14 700 kg (bojowa)
|
| Osiągi
|
| Prędkość
|
26 km/h (po drodze)
17 km/h (ekonomiczna)
|
| Zasięg pojazdu
|
80 km
|
| Pokonywanie przeszkód
|
| Brody (głęb.)
|
1,2 m
|
| Rowy (szer.)
|
2,00 m
|
| Ściany (wys.)
|
0,745 m
|
| Kąt podjazdu
|
38°
|
| Dane operacyjne
|
| Uzbrojenie
|
1 armta przeciwpancerna wz. 1930 kal. 37 mm (zapas amunicji – 98 pocisków)
3 karabiny maszynowe Colt mod. 1895 kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 7200 szt.)
|
| Użytkownicy
|
| ZSRR
|
|
|
Czołg średni T-12 – radziecki prototyp czołgu średniego z okresu międzywojennego.
Historia
Pod koniec 1927 roku w kierownictwie Armii Czerwonej zapadła decyzja o budowie tzw. „czołgu manewrowego”, w celu jego zaprojektowania i budowy powołano Biuro Konstrukcyjne Czołgów przy Charkowskiej Fabryce Parowozów im. Kominternu. W biurze tym powstał projekt takiego czołgu. Podwozie jego oparto na podwoziu czołgu T-18, które przedłużono, natomiast nadwozie oparto na konstrukcji amerykańskiego czołgu T1, przy czym zaprojektowano dwie wieże umieszczone jedna nad drugą. Początkowo zaplanowano użycie w nim nowego silnika Mikulina o mocy 180 km, które miały produkować Leningradzkie Zakłady „Bolszewik” nie wywiązały się z tego, w czołgu zastosowano silnik lotniczy M-6, do którego zaprojektowano specjalną skrzynię biegów i hamulce taśmowe.
Budowę prototypu rozpoczęto 13 października 1928 roku, a jego budową zakończono w dniu 15 października 1929 roku. Przy czym do jego budowy w celu zmniejszenia kosztów, użyto stali konstrukcyjnej zamiast stali hartowanej. Kadłub był wykonany z blach stalowej, łączonych nitami. Po jego wybudowaniu poddano go próba, najpierw bez uzbrojenia, a następnie zamontowano w nim jeden karabin maszynowy, a potem działo przeciwpancerne i dwa pozostałe karabiny maszynowe Colt kal. 7,62 mm. Choć w planach było zamontowanie w czołgu radzieckich karabinów maszynowych DT kal. 7,62 mm.
Po ostatecznych badaniach w lipcu 1930 roku zrezygnowano z dalszej produkcji tego typu czołgu. Wybudowano tylko jeden egzemplarz czołgu, Jego konstrukcja stała się podstawa do budowy i produkcji nowego czołgu T-24.
Opis konstrukcji
Czołg został zbudowany na podwoziu czołgu MS-1, które powiększono. Kadłub był zbudowano na wzór amerykańskiego czołg T1, przy czym na środku kadłuba zamontowano ośmiokątną wieżę, a na jej środku kulista drugą wieżyczkę.
Napęd stanowił radziecki silnik lotniczy M-6, do którego zbudowano specjalną skrzynię biegów i hamulce taśmowe.
Uzbrojenie składało się z działa przeciwpancernego kal. 37 mm umieszczonego w głównej wieży, z działem sprzężony był karabin maszynowy kal. 7,62 mm, drugi taki sam karabin maszynowy umieszczony był w uchwycie kulowym w ścianie wieży głównej. Trzeci karabin maszynowy umieszczony był w małej wieży.
Użycie
Czołg T-12 był używany tylko do badań i prób wojskowych.
Bibliografia
- Михаил Свирин: Танковая мощь СССР. Moskwa: Издательство «Эксмо», 2009, s. 53-54. ISBN 978-5-699-31700-4. (ros.).
Radzieckie pojazdy wojskowe z okresu do 1945 roku
