PPG
Подвижное пулемётное гнездо (ППГ)
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 ZSRR
|
| Typ pojazdu
|
tankietka
|
| Trakcja
|
gąsienicowa
|
| Załoga
|
2
|
| Historia
|
| Prototypy
|
1940
|
| Egzemplarze
|
1
|
| Dane techniczne
|
| Silnik
|
1 silnik gaźnikowy rzędowy PMZ
o mocy 16 KM
|
| Transmisja
|
mechaniczna
|
| Pancerz
|
8 – 20 mm
|
| Długość
|
2,50 m
|
| Szerokość
|
1,72 m
|
| Wysokość
|
0,86 m
|
| Prześwit
|
0,30 m
|
| Masa
|
bojowa: 1 730 kg
|
| Osiągi
|
| Prędkość
|
18 km/h
|
| Dane operacyjne
|
| Uzbrojenie
|
2 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm
zapasem amunicji – 1535 pocisków
|
| Użytkownicy
|
| ZSRR
|
PPG (ros. Подвижное пулемётное гнездо) – prototyp tankietki konstrukcji radzieckiej z okresu II wojny światowej, w której załoga przyjmowała pozycję leżącą.
W 1940 wrócono w ZSRR do budowy tankietek. Stało się to po doświadczeniach wyniesionych z wojny z Finlandią, która pozornie wykazała konieczność posiadania tego typu sprzętu. Wojna toczyła się w trudnych warunkach terenowych. Niejednokrotnie też działania toczyły się na lodzie zamarzniętych zbiorników wodnych. Równocześnie przeciwnik niemal nie posiadał sprzętu pancernego. W tej sytuacji posiadanie "Ruchomych gniazd karabinów maszynowych" wydawało się mieć sens.
Pojazd oznaczony Obiekt 216 lub PPG został skonstruowany w marcu 1940 w Zakładach Kirowskich w Leningradzie. Został zbudowany jedynie prototyp.
Radzieckie pojazdy wojskowe z okresu do 1945 roku
