Sezon 2015
motocyklowych mistrzostw świata

2015 Grand Prix motorcycle racing season

Liczba wyścigów	18
Data	26 marca–8 listopada 2015
Organizator	FIM
Zwycięzcy klasyfikacji motocyklistów
MotoGP	Jorge Lorenzo
Moto2	Johann Zarco
Moto3	Danny Kent
Zwycięzcy klasyfikacji konstruktorów
MotoGP	Yamaha
Moto2	Kalex
Moto3	Honda
2014 2016
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2015 – 67. sezon w historii MMŚ. W poprzednim sezonie najlepszym zawodnikiem klasy MotoGP był Hiszpan Marc Márquez^[1][2][3]. Mistrzem Moto2 został także Hiszpan, Esteve Rabat^[4][5], natomiast zwycięzcą kategorii Moto3 został brat Marca Márqueza, Álex^[6][7].

Tytuł najlepszego kierowcy najwyższej klasy wyścigowej pozostał w Hiszpanii, ale zmienił się właściciel, gdyż został nim Jorge Lorenzo, który zdobył tytuł po raz trzeci w karierze. Lorenzo prowadzenie w klasyfikacji generalnej objął dopiero po ostatnim wyścigu, wyprzedzając siedmiokrotnego mistrza klasy MotoGP Valentino Rossiego o zaledwie 5 punktów. Trzecie miejsce zajął ustępujący mistrz, Marc Márquez, który wygrał 5 wyścigów, ale również sześciu nie ukończył^[8][9][10]. Zdobycie trzeciego mistrzostwa przez Lorenzo nie obyło się bez kontrowersji, gdyż podczas GP Malezji doszło do walki pomiędzy Rossim a Márquezem o 3. miejsce, w wyniku której Márquez zaliczył wywrotkę i nie ukończył wyścigu. Za te wydarzenia winnym został uznany Rossi, który otrzymał 3 punkty karne i karę startu z ostatniego pola podczas ostatniego wyścigu – GP Walencji^[11][12], gdzie Włoch miał bronić siedmiopunktowej przewagi nad Lorenzo, co nie udało mu się, gdyż Valentino zajął w wyścigu 4. lokatę, a zawody wygrał Lorenzo, który został mistrzem świata. Rossi po wyścigu oskarżył Márqueza o pomaganie Lorenzo w zdobyciu mistrzostwa, gdyż według niego Márquez sprzyjał swojemu rodakowi już od kilku wyścigów, co uniemożliwiło zdobycie tytułu przez Włocha^{[13][14][15][16]}. W klasyfikacji konstruktorów pierwszy raz od 2010 roku mistrzostwo zdobyła Yamaha^[17][18][19].

Natomiast w Moto2 już na kilka wyścigów przed zakończeniem sezonu poznano zwycięzcę, a został nim Francuz Johann Zarco, który o 118 punktów wyprzedził drugiego Hiszpana Álexa Rinsa i o kolejne trzy ustępującego mistrza Esteve Rabata, który musiał opuścić 3 wyścigi w końcówce sezonu z powodu kontuzji^[20][21][22]. Zarco w sezonie 2015 wygrał 8 wyścigów i 14 razy stawał na podium. Zdobył łącznie 352 punkty, czym pobił dorobek Rabata sprzed roku^[23]. Warto zauważyć, że 13 z 14 pierwszych zawodników sezonu to motocykliści rywalizujący na Kalexie, który zdobył mistrzostwo konstruktorów. Jedynym zawodnikiem z czołówki, który jeździł na innym motocyklu był czwarty Sam Lowes na Speed Upie^[24].

W Moto3 toczyła się wyrównana rywalizacja o zwycięstwo w całym cyklu. Miano mistrza świata w tej kategorii wywalczył po raz pierwszy w karierze Brytyjczyk Danny Kent, który obronił prowadzenie w klasyfikacji generalnej o 6 punktów przed Portugalczykiem Miguelem Oliveirą, który odniósł w sześciu ostatnich wyścigach 4 zwycięstwa i 2 razy zajmował drugą lokatę. Podium uzupełnił Włoch Enea Bastianini^[25][26][27]. Mistrzostwo Kenta jest pierwszym tytułem mistrzowskim dla Brytyjczyka od 1977 roku, kiedy najlepszym w klasie 500 cm³ okazał się Barry Sheene^[28]. W klasyfikacji konstruktorów najlepsza okazała się Honda, która ostatni raz ten tytuł w najniższej klasie zdobyła w 2001 roku^[29].

Nagrody dla zwycięzców zostały tradycyjnie przyznane podczas FIM Gala Ceremony, która odbyła się w Jerez de la Frontera^[30][31][32].

Międzynarodowa Federacja Motocyklowa oficjalną listę wyścigów w roku 2015 ogłosiła 26 września 2014 roku^[33]. Sezon trwał od 28 marca (pierwszy trening Moto3) do 8 listopada (ostatni wyścig MotoGP). Mistrzostwa składały się z tych samych osiemnastu eliminacji co w roku poprzednim^[34].

Najdłuższym wyścigiem w kalendarzu było GP Włoch podczas którego motocykliści klasy MotoGP pokonali 120,6 km, a najkrótszym GP Niemiec (110,1 km w królewskiej klasie). W kalendarzu znajduje się jeden wyścig nocny i jeden sobotni. 11 wyścigów odbyło się w Europie (w tym 4 wyścigi na terytorium Hiszpanii), 3 w Azji, 2 w Ameryce Północnej, 1 w Ameryce Południowej i 1 w Australii i Oceanii.

Wyścig o GP Wielkiej Brytanii według kalendarza ogłoszonego 26 września miał odbyć się na torze Donington Park^[33][35]. Jednakże 10 lutego 2015 roku władze toru zrezygnowały z goszczenia najlepszych motocyklistów świata z powodów finansowych^[36][37]. W następnych dniach ogłoszono, że tor Silverstone będzie gospodarzem Grand Prix Wielkiej Brytanii w latach 2015-2016^[38].

Organizacja GP Czech w 2015 roku stanęła pod znakiem zapytania, z powodu braku środków finansowych na zapłatę firmie Dorna opłaty za organizację wyścigu^[39][40]. Władze toru zaproponowały odwołanie wyścigu i wstrzymały sprzedaż biletów^[41]. 25 czerwca MotoGP podało informację, że wyścig odbędzie się jednak zgodnie z planem^[42][43].

Lp.	Grand Prix	Nazwa toru	Data wyścigów	MotoGP		Moto2		Moto3
				Godz.	Dystans	Godz.	Dystans	Godz.	Dystans
1.	[a]GP Kataru[44]	Losail International Circuit	29 marca	20:00	118,4[45]	18:20	107,6[45]	17:00	96,8[45]
2.	GP Ameryk[46]	Circuit of the Americas	12 kwietnia	21:00	115,8[47]	19:20	104,7[47]	18:00	99,2[47]
3.	GP Argentyny[48]	Autódromo Termas de Río Hondo	19 kwietnia	21:00	120,2[49]	19:20	110,5[49]	18:00	100,9[49]
4.	GP Hiszpanii[50]	Circuito Permanente de Jerez	3 maja	14:00	119,4[51]	12:20	115,0[51]	11:00	101,7[51]
5.	GP Francji[52]	Bugatti Circuit	17 maja	14:00	117,2[53]	12:20	108,8[53]	11:00	100,4[53]
6.	GP Włoch[54]	Mugello Circuit	31 maja	14:00	120,6[55]	12:20	110,1[55]	11:00	104,9[55]
7.	GP Katalonii[56]	Circuit de Barcelona-Catalunya	14 czerwca	14:00	118,2[57]	12:20	108,7[57]	11:00	104,0[57]
8.	[b]Holenderskie TT[58]	TT Circuit Assen	27 czerwca	14:20	118,1[59]	12:20	72,7[59][c]	11:00	99,9[59]
9.	GP Niemiec[60]	Sachsenring	12 lipca	14:00	110,1[61]	12:20	106,5[61]	11:00	99,1[61]
10.	GP Indianapolis[62]	Indianapolis Motor Speedway	9 sierpnia	20:00	112,6[63]	18:20	104,3[63]	17:00	95,9[63]
11.	GP Czech[62]	Masaryk Circuit	16 sierpnia	14:00	118,9[64]	12:20	108,1[64]	11:00	64,8[64][d]
12.	GP Wielkiej Brytanii[65]	Silverstone Circuit	30 sierpnia	14:00	118,0[66]	12:20	106,2[66]	15:30	100,3[66]
13.	[e]GP San Marino[67]	Misano World Circuit Marco Simoncelli	13 września	14:00	118,3[68]	12:20	109,9[68]	11:00	97,2[68]
14.	GP Aragonii[69]	Ciudad del Motor de Aragón	27 września	14:00	116,8[70]	12:20	106,6[70]	11:00	101,6[70]
15.	GP Japonii[71]	Twin Ring Motegi	11 października	7:00	115,2[72]	5:20	110,4[72]	4:00	96,0[72]
16.	GP Australii[73]	Phillip Island Grand Prix Circuit	18 października	7:00	120,1[74]	5:20	111,2[74]	4:00	102,3[74]
17.	GP Malezji[75]	Sepang International Circuit	25 października	8:00	110,9[76]	6:20	105,3[76]	5:00	99,8[76]
18.	GP Walencji[77]	Circuit Ricardo Tormo	8 listopada	14:00	120,2[78]	12:20	72,1[78][f]	11:00	96,1[78]

Sezon 2015 rozpoczął się już dzień po zakończeniu sezonu 2014, kiedy to odbyły się pierwsze testy przed nowymi zmaganiami, które miały miejsce w Walencji. Następne testy miały miejsce po trzymiesięcznej przerwie i rozpoczęły zasadniczą część przygotowań do sezonu^[79].

Lp.	Miejsce	Data	Klasa	Sesja	Wyniki
					1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce
1	Walencja	10-12 listopada	MotoGP[80]	1	Jorge Lorenzo	Pol Espargaró	Bradley Smith
				2	Danilo Petrucci	Nicky Hayden	Scott Redding
				3	Marc Márquez	Dani Pedrosa	Jorge Lorenzo
2	Sepang	4-6 lutego	MotoGP[81]	1	Marc Márquez	Valentino Rossi	Jorge Lorenzo
				2	Jorge Lorenzo	Andrea Dovizioso	Marc Márquez
				3	Marc Márquez	Dani Pedrosa	Andrea Iannone
3	Walencja	10-12 lutego	Moto3[82]	1	Miguel Oliveira	Niccolò Antonelli	Danny Kent
				2	Danny Kent	Miguel Oliveira	Niccolò Antonelli
				3	Fabio Quartararo	Enea Bastianini	Niccolò Antonelli
				4	Philipp Öttl	Tatsuki Suzuki	Juanfran Guevara
				5	Philipp Öttl	Alessandro Tonucci	Jorge Martín
				6	Jorge Martín	Francesco Bagnaia	Juanfran Guevara
				7	Jorge Martín	Juanfran Guevara	Francesco Bagnaia
				8	Francesco Bagnaia	Jorge Martín	Brad Binder
				9	Jorge Martín	John McPhee	Francesco Bagnaia
			Moto2[83]	1	Sam Lowes	Johann Zarco	Thomas Lüthi
				2	Johann Zarco	Sam Lowes	Xavier Siméon
				3	Johann Zarco	Esteve Rabat	Thomas Lüthi
				5	Johann Zarco	Franco Morbidelli	Mika Kallio
				6	Hafizh Syahrin	Franco Morbidelli	Julián Simón
				7	Hafizh Syahrin	Xavier Siméon	Julián Simón
				8	Hafizh Syahrin	Florian Alt	Mika Kallio
4	Jerez	17-19 lutego	Moto3[84]	1	Isaac Viñales	Romano Fenati	Miguel Oliveira
				2	Niccolò Antonelli	Romano Fenati	Jorge Navarro
				3	Isaac Viñales	Niccolò Antonelli	Romano Fenati
				4	Fabio Quartararo	Niccolò Antonelli	Miguel Oliveira
				5	Fabio Quartararo	Niccolò Antonelli	Danny Kent
				6	Danny Kent	Juanfran Guevara	Jorge Martín
				7	Fabio Quartararo	Jorge Navarro	Danny Kent
				8	Fabio Quartararo	Jorge Martín	Danny Kent
				9	Fabio Quartararo	Niccolò Antonelli	Danny Kent
			Moto2[85]	1	Esteve Rabat	Sam Lowes	Thomas Lüthi
				2	Johann Zarco	Sam Lowes	Álex Rins
				3	Johann Zarco	Sam Lowes	Luis Salom
				4	Sam Lowes	Esteve Rabat	Johann Zarco
				5	Sam Lowes	Axel Pons	Johann Zarco
				6	Sam Lowes	Luis Salom	Johann Zarco
				7	Sam Lowes	Johann Zarco	Esteve Rabat
				8	Johann Zarco	Axel Pons	Esteve Rabat
				9	Esteve Rabat	Johann Zarco	Sandro Cortese
5	Sepang	23-25 lutego	MotoGP[86]	1	Valentino Rossi	Dani Pedrosa	Pol Espargaró
				2	Marc Márquez	Jorge Lorenzo	Andrea Iannone
				3	Marc Márquez	Jorge Lorenzo	Cal Crutchlow
6	Losail	14-16 marca	MotoGP[87]	1	Andrea Iannone	Andrea Dovizioso	Marc Márquez
				2	Andrea Dovizioso	Marc Márquez	Andrea Iannone
7	Jerez	17-19 marca	Moto3[88]	1	Niccolò Antonelli	Isaac Viñales	Brad Binder
				2	Miguel Oliveira	Francesco Bagnaia	Alexis Masbou
				3	Remy Gardner	Francesco Bagnaia	Gabriel Rodrigo
				4	John McPhee	Andrea Locatelli	Livio Loi
				5	Jorge Navarro	Danny Kent	Fabio Quartararo
				6	Karel Hanika	Jakub Kornfeil	Romano Fenati
				7	Jakub Kornfeil	Jorge Martín	Niccolò Antonelli
				8	Jakub Kornfeil	Brad Binder	Zulfahmi Khairuddin
				9	Brad Binder	Remy Gardner	-[g]
			Moto2[89]	1	Hafizh Syahrin	Johann Zarco	Julián Simón
				2	Johann Zarco	Hafizh Syahrin	Sam Lowes
				3	Julián Simón	Marcel Schrötter	Mika Kallio
				4	Sam Lowes	Jonas Folger	Thomas Lüthi
				5	Johann Zarco	Randy Krummenacher	Thomas Lüthi
				6	Johann Zarco	Ricard Cardús	Franco Morbidelli
				7	Xavier Siméon	Esteve Rabat	Mika Kallio
				8	Marcel Schrötter	Julián Simón	Mika Kallio
				9	Takaaki Nakagami	Jesko Raffin	-[g]

Dzień po GP Hiszpanii na torze Circuito Permanente de Jerez odbyły się oficjalne testy, w których udział wzięło 22 zawodników^[90][91].

Lp.	Miejsce	Data	Klasa	Sesja	Wyniki
					1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce
1	Jerez	4 maja	MotoGP[92]	1	Jorge Lorenzo	Valentino Rossi	Cal Crutchlow

Punkty przyznawane były piętnastu zawodnikom, którzy jako pierwsi przekroczyli linię mety^[93].

Miejsce	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	od 16	NU	DK
Punkty	25	20	16	13	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1	0	0	0

Dostawcą opon w sezonie 2015 dla MotoGP pozostał Bridgestone, a dla Moto2 i Moto3 Dunlop^[94].

Firma Bridgestone na sezon 2015 przygotowała 6 rodzajów opon typu slick i opony deszczowe. Nowością okazały się opony ekstratwarde na tył, które zostały po raz pierwszy użyte podczas GP Argentyny oraz asymetryczne opony na przód^[95][96][97].

Kolor oznaczenia	Rodzaj opon
Żółty	ekstratwarde
Czerwony	twarde
Czarny (brak oznaczenia)	średnie
Biały	miękkie
Zielony	ekstramiękkie
Jasnoniebieski	asymetryczne

Waga minimalna motocyklu MotoGP została zmniejszona o 2 kg i od tego sezonu wynosiła 158 kg^[98]. Od 1 lipca zespoły fabryczne były zmuszone używać dostarczonego oprogramowania ECU zamiast dotychczasowego, które mogło być dowolnie rozwijane^[98]. Kara za przekroczenie dozwolonej liczby silników podczas sezonu została złagodzona do rozpoczęcia następnego wyścigu z alei serwisowej z pięciosekundowym opóźnieniem^[98][99]. Inną zmianą było ustalenie górnego limitu ceny komponentów hamulcowych do 70 000 euro^[100].

Prowizoryczna lista startowa została ogłoszona 23 października 2014 roku^[101]. Zaktualizowana lista została podana 2 lutego 2015 roku^[102].

Podobnie jak w poprzedniej edycji cyklu stawka MotoGP została podzielona na zespoły fabryczne i teamy Open. Zespoły fabryczne, które w ostatnich latach nie wygrywały wyścigów mogły skorzystać z możliwości przejścia do klasy Open. W 2015 roku z tego prawa skorzystało Ducati, Suzuki i Aprilia^[103]. Jeśli team fabryczny na prawach Open zanotował trzy podia, dwa drugie miejsca lub jedno zwycięstwo, to ilość paliwa zmniejszana była mu z 24 do 22 litrów. Natomiast jeśli taki zespół wygrał trzy razy to odbierane mu było prawo korzystania z miękkich opon. Przy obu kryteriach brano tylko pod uwagę suche wyścigi^[104][105]. Po zdobyciu 2. i 3. miejsca w GP Kataru przez motocyklistów Ducati, Dyrekcja Wyścigu odebrała dla tego zespołu przywilej związany z paliwem (było to trzecie podium Ducati z tym przywilejem, wliczając w to 3. miejsce Dovizioso z zeszłorocznego GP Ameryk)^{[106][107][108]}.

Różnice pomiędzy klasą Factory a Open^[100]

Kryterium	Factory	Open
Ilość paliwa	20 l	24 l
Liczba silników w sezonie na kierowcę	5	12
Rozwijanie silnika	zamrożone	dowolne
ECU hardware	specyfikacja Magneti Marelli
ECU oprogramowanie	dowolne (do 30 czerwca, od 1 lipca zamrożone)	standard
Opony	pośrednie, twarde	miękkie, pośrednie

Team Suzuki powrócił w sezonie 2015 do rywalizacji w MotoGP po 4 latach przerwy^[109][110]. Do stawki powróciła również Aprilia, która zawiązała współpracę z teamem Gresini Racing^[111][112]. Zespół Paul Bird Motorsport opuścił serię MotoGP i przeniósł się do brytyjskiej serii Superbike^[113]. 2015 rok był również pierwszym sezonem teamu Estrella Galicia 0,0 Marc VDS w klasie MotoGP^[114]. Zespół LCR Honda wprowadził drugi motocykl, który startował w klasie Open. Avintia Racing zmieniła motocykl z Kawasaki na Ducati^[101].

Colin Edwards zakończył karierę na koniec sezonu 2014^[115]. Jego miejsce w zespole Forward Racing zajął Stefan Bradl, który opuścił team LCR Honda^[116]. W tym zespole miejsce Niemca zajął Cal Crutchlow, który odszedł z Ducati Teamu^[117]. We włoskim zespole zastąpił go Andrea Iannone, który na koniec sezonu 2014 porzucił Pramac Racing^[118]. Natomiast miejsce Iannone w tym zespole zajął Danilo Petrucci, który na koniec poprzedniego sezonu rozstał się z teamem IodaRacing Project^[119]. W tym zespole miejsce Petrucciego zajął Alex de Angelis, który drugą część sezonu 2014 spędził w zespole Forward Racing zastępując Edwardsa^[120]. Scott Redding przeszedł z Gresini Racing do zespołu Marc VDS Racing, w którym startował w serii Moto2 w 2013 roku^[114]. Australijczyk Jack Miller przeszedł z serii Moto3 do MotoGP, gdzie startował na motocyklu Open w zespole LCR Honda^[121]. Loris Baz zadebiutował w MotoGP w zespole Forward Racing, do którego przyszedł z serii World Superbike^[122]. W nowo powstałym teamie Suzuki wystartowali Aleix Espargaró, który przeszedł z zespołu Forward Racing oraz Maverick Viñales, który przeszedł do MotoGP z serii Moto2^[123]. Do mistrzostw powrócili natomiast Eugene Laverty (w Aspar Racing)^[124] i Marco Melandri (w połączonym zespole Aprili i Gresiniego)^[125].

Klucz
Kierowca etatowy	Kierowca z dziką kartą	Kierowca zastępujący

Zespoły fabryczne
Zespół	Konstruktor	Motocykl	Nr	Motocyklista	Rundy
Ducati Team	Ducati	Ducati Desmosedici GP15	04	Andrea Dovizioso[126]	Wszystkie
			29	Andrea Iannone[127]
			51	Michele Pirro[128]	6, 13, 18
Aprilia Racing Team Gresini	Aprilia[129]	Aprilia RS-GP	6	Stefan Bradl[130]	10–18
			19	Álvaro Bautista[131]	Wszystkie
			33	Marco Melandri[132]	1–8
			70	Michael Laverty[133]	9
Repsol Honda Team	Honda	Honda RC213V	7	Hiroshi Aoyama[134]	2–4
			26	Dani Pedrosa[135]	1, 5–18
			93	Marc Márquez[136]	Wszystkie
Pramac Racing Octo Pramac Racing	Ducati	Ducati Desmosedici GP14[137]	9	Danilo Petrucci[138]
			68	Yonny Hernández[139]
Octo IodaRacing Team E-Motion IodaRacing Team	ART	ART	15	Alex de Angelis[140]	1–15
			23	Broc Parkes[141]	18
			55	Damian Cudlin[142]	16–17
Yamaha Motor Racing	Yamaha	Yamaha YZR-M1	21	Katsuyuki Nakasuga[143]	15
Team Suzuki ECSTAR MotoGP	Suzuki	Suzuki GSX-RR	25	Maverick Viñales[144]	Wszystkie
			41	Aleix Espargaró[144]
CWM LCR Honda LCR Honda	Honda	Honda RC213V	35	Cal Crutchlow[145]
Monster Yamaha Tech 3	Yamaha	Yamaha YZR-M1	38	Bradley Smith[146]
			44	Pol Espargaró[147]
Estrella Galicia 0,0 Marc VDS	Honda	Honda RC213V	45	Scott Redding[148]
Movistar Yamaha MotoGP	Yamaha	Yamaha YZR-M1	46	Valentino Rossi[149]
			99	Jorge Lorenzo[150]
Team HRC with Nissin	Honda	Honda RC213V	72	Takumi Takahashi[143]	15
Klasa Open
Zespół	Konstruktor	Motocykl	Nr	Motocyklista	Rundy
ATHINA Glasses Forward Racing Forward Racing	Forward Yamaha	Forward-Yamaha	6	Stefan Bradl[151]	1–8
			24	Toni Elías[152]	14–18
			71	Claudio Corti[153]	9, 11–13
			76	Loris Baz[154]	1–9, 11–18
AB Motoracing	Honda	Honda RC213V-RS	7	Hiroshi Aoyama[155]	9
			13	Anthony West[156]	16–18
			17	Karel Abraham[157]	1–7, 11–13
			24	Toni Elías[158]	10
			64	Kousuke Akiyoshi[143]	15
Avintia Racing	Ducati	Ducati Desmosedici GP14[159]	8	Héctor Barberá[101]	Wszystkie
			63	Mike di Meglio[160]
CWM LCR Honda	Honda	Honda RC213V-RS	43	Jack Miller[161]
Drive M7 Aspar	Honda	Honda RC213V-RS	50	Eugene Laverty[162]
			69	Nicky Hayden[163]

• Dani Pedrosa poddał się 4 kwietnia operacji lewego przedramienia z powodu zespołu przedziałów powięziowych. Z tego powodu nie mógł wziąć udziału w GP Ameryk, GP Argentyny i GP Hiszpanii. Jego miejsce w zespole Repsol Honda na te wyścigi zajął Hiroshi Aoyama^{[164][165][166]}.
• Przed GP Niemiec, Aprilia rozwiązała kontrakt z Marco Melandrim z powodu złych wyników Włocha. Podczas GP Niemiec zastąpił go Brytyjczyk Michael Laverty^{[167][168][169]}, a od GP Indianapolis do końca sezonu w Aprilii jeździł Niemiec Stefan Bradl, który po wyleczeniu kontuzji nadgarstka opuścił team ATHINA Glasses Forward Racing^{[170][171][172]}.
• Stefan Bradl doznał kontuzji kości łódeczkowatej podczas Holenderskiego TT. Podczas GP Niemiec zastąpił go Claudio Corti^{[173][174][175]}, który jeździł zamiast Bradla od GP Czech do GP San Marino, gdyż Niemiec zmienił zespół^[176]. W 5 ostatnich wyścigach sezonu Bradla zastępował Hiszpan Toni Elías^{[177][178][179]}.
• Karel Abraham doznał kontuzji palca u nogi podczas treningów przed GP Katalonii. Z tego powodu występ jego w wyścigu stał się niemożliwy^[180]. Wkrótce okazało się, że Abraham nie będzie mógł startować przez kilka przyszłych rund. Podczas Holenderskiego TT miejsce Czecha miał zająć zawodnik World Superbike Michael van der Mark^[181], ale zabrakło go na starcie, najprawdopodobniej z powodu problemów ze sponsorami^[182]. Podczas GP Niemiec w zastępstwie Abrahama wystartował Hiroshi Aoyama^{[182][183][184]}, a w GP Indianapolis Hiszpan Toni Elías – mistrz świata klasy Moto2 z 2010 roku, który na koniec tegoż sezonu zakończył karierę^[185][186].
• Zespół ATHINA Glasses Forward Racing nie wystartował w GP Indianapolis z powodu aresztowania szefa zespołu Giovanniego Cuzariego za korupcję i wycofania się sponsorów^{[187][188][189]}.
• Alex de Angelis podczas czwartego treningu przed GP Japonii zaliczył groźny wypadek (uderzył w barierkę i stracił przytomność po wypadnięciu z toru), w wyniku którego trafił do szpitala w Dokkyo w stanie krytycznym, z poważnymi obrażeniami kręgosłupa, głowy, płuc, żeber i obojczyka. Jego stan polepszył się jednak, gdyż nie doszło do przerwania rdzenia kręgowego i Alex został przetransportowany do szpitala w rodzinnym San Marino^{[190][191][192]}. De Angelis oczywiście nie mógł wystartować w trzech ostatnich wyścigach sezonu, więc jego miejsce w zespole IodaRacing zajął Australijczyk Damian Cudlin podczas GP Australii i GP Malezji^{[193][194][195]}, natomiast podczas GP Walencji zamiast Alexa wystartował rodak Cudlina Broc Parkes^{[196][197][198]}.
• Karel Abraham wycofał się z ostatnich rund sezonu MotoGP po konsultacjach z lekarzami, którzy odradzali obciążanie kontuzjowanej nogi, gdyż mogło to skutkować trwałymi negatywnymi konsekwencjami^[199]. Podczas GP Japonii zastępował go Japończyk Kousuke Akiyoshi^{[200][201][202]}. Natomiast w trzech ostatnich wyścigach sezonu wystartował Australijczyk Anthony West^{[203][204][205]}.

Sezon rozpoczęło GP Kataru, które pomimo ósmej pozycji startowej wygrał Valentino Rossi, który pokonał startującego z pole position Andreę Dovizioso na Ducati o 0,174 sekundy^[206]. Obaj zawodnicy z Ducati Teamu zajęli miejsce na podium, gdyż trzecie miejsce zajął Andrea Iannone. Ostatni taki przypadek miał miejsce podczas GP Aragonii 2010, kiedy to pierwsze i trzecie miejsce zajęli Casey Stoner i Nicky Hayden^[207].

Podczas GP Ameryk i GP Argentyny pole position zdobył Marc Márquez. Hiszpan wygrał w Austin^[208], jednakże wyścigu w Argentynie Márquez nie ukończył, przewracając się dwa okrążenia przed metą, po walce o zwycięstwo z Valentino Rossim. Włoch wygrał wyścig umacniając się na pozycji lidera^[209].

Jorge Lorenzo wygrał 4 następne wyścigi (GP Hiszpanii, GP Francji, GP Włoch i GP Katalonii)^[210], dzięki czemu Hiszpan zdołał zniwelować stratę do prowadzącego w klasyfikacji generalnej Rossiego do jednego punktu^[211]. Rossi w tych czterech wyścigach dwukrotnie zajął drugą i dwukrotnie trzecią pozycję^[212].

Holenderskie TT wygrał Valentino Rossi, który pokonał Marca Márqueza po wyrównanej walce, podczas której Rossi obronił pierwszą pozycje po kontrowersyjnym ścięciu ostatniej szykany. Lorenzo wyścig ukończył na trzecim miejscu^[213].

GP Niemiec^[214] i GP Indianapolis^[215] zakończyły się zwycięstwami Marca Márqueza, który poprzez wywrotki w poprzednich wyścigach bardzo skomplikował sobie drogę do obrony mistrzostwa.

GP Czech wygrał Jorge Lorenzo, który dzięki temu zwycięstwu miał taką samą ilość punktów co Valentino Rossi, jednakże dzięki większej ilości zwycięstw, Hiszpan objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej mistrzostw. Drugie miejsce w wyścigu zajął Marc Márquez, a trzecie Rossi^[216].

Podczas GP Wielkiej Brytanii pole position zdobył Marc Márquez, który wywrócił się podczas deszczowego wyścigu, przez co po raz czwarty w sezonie nie ukończył wyścigu. Grand Prix wygrał Valentino Rossi, który odzyskał prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Całe podium zajęli Włosi, gdyż drugie miejsce zajął Danilo Petrucci, a trzecie Andrea Dovizioso. Dotychczasowy lider, Jorge Lorenzo ukończył wyścig na czwartej pozycji^[217].

GP San Marino z pierwszego pola rozpoczął Jorge Lorenzo, który nie potwierdził dobrej dyspozycji w deszczowym wyścigu, którego nie ukończył. Rywalizację wygrał Marc Márquez, a podium niespodziewanie uzupełnili Bradley Smith i Scott Redding. Valentino Rossi po raz pierwszy w sezonie ukończył wyścig poza podium. Włoch zajął piąte miejsce i powiększył przewagę nad Lorenzo do 23 punktów^[218].

GP Aragonii wygrał Jorge Lorenzo, który wyprzedził wracającego do dobrej dyspozycji Daniego Pedrosę, który zdołał obronić się przed Valentino Rossim^[219].

Azjatycką cześć sezonu zdominowali zawodnicy Repsol Hondy. GP Japonii^[220] i GP Malezji^[221] wygrał Dani Pedrosa, a GP Australii na pierwszym miejscu ukończył Marc Márquez, który na ostatnim okrążeniu wyścigu wyprzedził Jorge Lorenzo^[222].

Podczas GP Malezji doszło do wyrównanej walki o trzecie miejsce między Valentino Rossim a Markiem Márquezem, w wyniku której po raz szósty w sezonie wywrócił się Márquez. Za winnego incydentu uznano Rossiego, który dostał 3 punkty karne oraz karę startu z ostatniego pola startowego podczas GP Walencji^[11][12].

Przed ostatnim wyścigiem Rossi miał 7 punktów przewagi nad Lorenzo. W przypadku zwycięstwa Lorenzo, Rossi aby zostać mistrzem świata musiałby zająć drugą pozycję. Jeśli Hiszpan byłby drugi, to Rossi, aby wygrać sezon potrzebowałby trzeciej lokaty. Jeśli Lorenzo finiszowałby trzeci, Rossiemu wystarczyłoby szóste miejsce^[223]. Wyścig z pole position rozpoczął Lorenzo, który szybko odskoczył od rywali, jednak w drugiej części wyścigu został dogoniony przez Márqueza i Pedrosę, jednakże pomimo tego Hiszpan utrzymał prowadzenie i wygrał wyścig. Rossi ukończył rywalizację na czwartym miejscu, co oznacza, że tytuł mistrzowski po raz czwarty w klasie MotoGP zdobył Jorge Lorenzo, który wyprzedził Włocha o 5 punktów^[8][9][10].

Rossi po wyścigu oskarżył Márqueza o pomaganie Lorenzo przez kilka ostatnich wyścigów, dzięki czemu Hiszpan został mistrzem świata^{[13][14][15][16]}. Włoch nie pojawił się na gali przyznania nagród, podczas której Lorenzo podniósł Tower Trophy uzupełnione płytką upamiętniającą zwycięstwo Hiszpana w sezonie 2015^[32].

-Wyścig toczony w deszczowych warunkach
-Rekord toru biorąc pod uwagę wszystkie sesje
-Rekord toru podczas wyścigu

GP	FP1	FP2	FP3	FP4	Q1	Q2	WUP	RACE	NO
QAT	Marc Márquez[224] 1:55,281	Marc Márquez[225] 1:54,828	Marc Márquez[226] 1:54,822	Andrea Iannone[227] 1:55,088	Danilo Petrucci[228] 1:55,094	Andrea Dovizioso[229] 1:54,113	Marc Márquez[230] 1:55,819	Valentino Rossi[231] 42:35,717	Valentino Rossi[232] 1:55,267
AME	Andrea Dovizioso[233] 2:19,402	Marc Márquez[234] 2:04,839	Marc Márquez[235] 2:03,302	Marc Márquez[236] 2:03,548	Andrea Iannone[237] 2:03,644	Marc Márquez[238] 2:02,135	Marc Márquez[239] 2:05,905	Marc Márquez[240] 43:47,150	Andrea Iannone[241] 2:04,251
ARG	Aleix Espargaró[242] 1:40,806	Aleix Espargaró[243] 1:38,776	Marc Márquez[244] 1:38,602	Marc Márquez[245] 1:39,265	Bradley Smith[246] 1:38,956	Marc Márquez[247] 1:37,802	Marc Márquez[248] 1:38,671	Valentino Rossi[249] 41:35,644	Valentino Rossi[250] 1:39,019
ESP	Jorge Lorenzo[251] 1:39,174	Jorge Lorenzo[252] 1:39,300	Jorge Lorenzo[253] 1:38,493	Andrea Iannone[254] 1:39,360	Danilo Petrucci[255] 1:39,360	Jorge Lorenzo[256] 1:37,910	Pol Espargaró[257] 1:38,721	Jorge Lorenzo[258] 44:57,246	Jorge Lorenzo[259] 1:38,735
FRA	Andrea Dovizioso[260] 1:34,034	Bradley Smith[261] 1:33,179	Jorge Lorenzo[262] 1:32,647	Loris Baz[263] 1:41,913	Danilo Petrucci[264] 1:33,923	Marc Márquez[265] 1:32,246	Marc Márquez[266] 1:33,195	Jorge Lorenzo[267] 43:44,143	Valentino Rossi[268] 1:32,879
ITA	Andrea Dovizioso[269] 1:47,893	Andrea Dovizioso[270] 1:47,479	Jorge Lorenzo[271] 1:46,617	Andrea Dovizioso[272] 1:47,658	Yonny Hernández[273] 1:47,117	Andrea Iannone[274] 1:46,489	Jorge Lorenzo[275] 1:47,461	Jorge Lorenzo[276] 41:39,173	Marc Márquez[277] 1:47,654
CAT	Marc Márquez[278] 1:41,808	Aleix Espargaró[279] 1:41,158	Maverick Viñales[280] 1:41,105	Andrea Iannone[281] 1:41,959	Dani Pedrosa[282] 1:41,188	Aleix Espargaró[283] 1:40,546	Jorge Lorenzo[284] 1:41,627	Jorge Lorenzo[285] 42:53,208	Marc Márquez[286] 1:42,219
NED	Valentino Rossi[287] 1:34,357	Dani Pedrosa[288] 1:33,450	Valentino Rossi[289] 1:33,167	Marc Márquez[290] 1:33,387	Aleix Espargaró[291] 1:33,380	Valentino Rossi[292] 1:32,627	Marc Márquez[293] 1:33,747	Valentino Rossi[294] 40:54,037	Marc Márquez[295] 1:33,617
GER	Marc Márquez[296] 1:21,766	Marc Márquez[297] 1:21,621	Marc Márquez[298] 1:21,083	Marc Márquez[299] 1:21,334	Yonny Hernández[300] 1:21,333	Marc Márquez[301] 1:20,.336	Marc Márquez[302] 1:21,322	Marc Márquez[303] 41:01,087	Marc Márquez[304] 1:21,530
IND	Jorge Lorenzo[305] 1:33,654	Jorge Lorenzo[306] 1:32,860	Marc Márquez[307] 1:32,392	Marc Márquez[308] 1:32,399	Danilo Petrucci[309] 1:32,886	Marc Márquez[310] 1:31,884	Marc Márquez[311] 1:32,699	Marc Márquez[312] 41:55,371	Marc Márquez[313] 1:32,625
CZE	Jorge Lorenzo[314] 1:56,499	Marc Márquez[315] 1:56,513	Jorge Lorenzo[316] 1:55,476	Jorge Lorenzo[317] 1:56,274	Pol Espargaró[318] 1:56,212	Jorge Lorenzo[319] 1:54,989	Jorge Lorenzo[320] 1:56,048	Jorge Lorenzo[321] 42:53,042	Marc Márquez[322] 1:56,048
GBR	Marc Márquez[323] 2:03,111	Jorge Lorenzo[324] 2:02,338	Jorge Lorenzo[325] 2:01,429	Marc Márquez[326] 2:01,491	Yonny Hernández[327] 2:01,888	Marc Márquez[328] 2:00,234	Valentino Rossi[329] 2:18,660	Valentino Rossi[330] 46:15,617	Valentino Rossi[331] 2:16,486
SMR	Marc Márquez[332] 1:33,328	Jorge Lorenzo[333] 1:32,871	Jorge Lorenzo[334] 1:32,192	Jorge Lorenzo[335] 1:33,063	Aleix Espargaró[336] 1:32,961	Jorge Lorenzo[337] 1:32,146	Marc Márquez[338] 1:32,504	Marc Márquez[339] 48:23,819	Jorge Lorenzo[340] 1:33,273
ARA	Jorge Lorenzo[341] 1:48,249	Jorge Lorenzo[342] 1:47,517	Marc Márquez[343] 1:47,380	Dani Pedrosa[344] 1:48,058	Danilo Petrucci[345] 1:47,853	Marc Márquez[346] 1:46,635	Marc Márquez[347] 1:48,181	Jorge Lorenzo[348] 41:44,933	Jorge Lorenzo[349] 1:48,120
JPN	Jorge Lorenzo[350] 1:48,120	Jorge Lorenzo[351] 1:44,731	Jorge Lorenzo[352] 1:44,089	Jorge Lorenzo[353] 1:45,000	Maverick Viñales[354] 1:45,030	Jorge Lorenzo[355] 1:43,790	Dani Pedrosa[356] 1:55,235	Dani Pedrosa[357] 46:50,767	Dani Pedrosa[358] 1:54,767
AUS	Jorge Lorenzo[359] 1:30,047	Marc Márquez[360] 1:29,383	Marc Márquez[361] 1:29,081	Marc Márquez[362] 1:29,245	Pol Espargaró[363] 1:29,647	Marc Márquez[364] 1:28,364	Marc Márquez[365] 1:29,344	Marc Márquez[366] 40:33,849	Marc Márquez[367] 1:29,280
MAL	Dani Pedrosa[368] 2:00,412	Jorge Lorenzo[369] 2:00,246	Jorge Lorenzo[370] 1:59,544	Dani Pedrosa[371] 2:00,471	Maverick Viñales[372] 2:00,753	Dani Pedrosa[373] 1:59,053	Marc Márquez[374] 2:00,186	Dani Pedrosa[375] 40:37,691	Jorge Lorenzo[376] 2:00,606
VAL	Marc Márquez[377] 1:31,250	Jorge Lorenzo[378] 1:31,111	Andrea Iannone[379] 1:30,925	Marc Márquez[380] 1:31,203	Aleix Espargaró[381] 1:31,409	Jorge Lorenzo[382] 1:30,011	Marc Márquez[383] 1:31,062	Jorge Lorenzo[384] 45:59,364	Jorge Lorenzo[385] 1:31,367

Źródło: Oficjalna strona MotoGP^[386]

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Mistrzem świata został po raz piąty w karierze i trzeci w klasie MotoGP Hiszpan Jorge Lorenzo^[387].

7 zwycięstw w sezonie zaliczył Jorge Lorenzo, 5 razy wygrał Marc Márquez, 4 razy Valentino Rossi, a 2 triumfy zanotował Dani Pedrosa. Rossi zbliżył się w ilości zwycięstw w MMŚ do Giacomo Agostiniego na odległość 10 triumfów (122 Agostiniego i 112 Rossiego po sezonie 2015).

Mj	Kierowca	Motocykl	QAT [388]	AME [389]	ARG [390]	ESP [391]	FRA [392]	ITA [393]	CAT [394]	NED [395]	GER [396]	IND [397]	CZE [398]	GBR [399]	RSM [400]	ARA [401]	JPN [402]	AUS [403]	MAL [404]	VAL [405]	Punkty
1.	Jorge Lorenzo	Yamaha	4	4	5	1	1	1	1	3	4	2	1	4	NU	1	3	2	2	1	330
2.	Valentino Rossi	Yamaha	1	3	1	3	2	3	2	1	3	3	3	1	5	3	2	4	3	4	325
3.	Marc Márquez	Honda	5	1	NU	2	4	NU	NU	2	1	1	2	NU	1	NU	4	1	NU	2	242
4.	Dani Pedrosa	Honda	6				16	4	3	8	2	4	5	5	9	2	1	5	1	3	206
5.	Andrea Iannone	Ducati	3	5	4	6	5	2	4	4	5	5	4	8	7	4	NU	3	NU	NU	188
6.	Bradley Smith	Yamaha	8	6	6	8	6	5	5	7	6	6	7	7	2	8	7	10	4	6	181
7.	Andrea Dovizioso	Ducati	2	2	2	9	3	NU	NU	12	NU	9	6	3	8	5	5	13	NU	7	162
8.	Cal Crutchlow	Honda	7	7	3	4	NU	NU	NU	6	7	8	NU	NU	11	7	6	7	5	9	125
9.	Pol Espargaró	Yamaha	9	NU	8	5	7	6	NU	5	8	7	8	NU	NU	9	NU	8	9	5	114
10.	Danilo Petrucci	Ducati	12	10	11	12	10	9	9	11	9	10	10	2	6	NU	NU	12	6	10	113
11.	Aleix Espargaró	Suzuki	11	8	7	7	NU	NU	NU	9	10	14	9	9	10	6	11	9	7	8	105
12.	Maverick Viñales	Suzuki	14	9	10	11	9	7	6	10	11	11	NU	11	14	11	NU	6	8	11	97
13.	Scott Redding	Honda	13	NU	9	13	NU	11	7	13	NU	13	12	6	3	12	10	11	11	15	84
14.	Yonny Hernández	Ducati	10	NU	NU	10	8	10	NU	14	12	12	11	NU	NU	10	14	17	12	13	56
15.	Héctor Barberá	Ducati	15	12	13	14	13	13	16	NU	13	15	16	13	18	16	9	16	13	16	33
16.	Álvaro Bautista	Aprilia	NU	15	19	15	15	14	10	17	14	18	13	10	15	13	16	14	15	14	31
17.	Loris Baz	Yamaha Forward	22	17	14	NU	12	12	13	15	19		15	16	4	17	NU	18	NU	19	28
18.	Stefan Bradl	Yamaha Forward	16	NU	15	16	NU	NU	8	NU											17
		Aprilia										20	14	NU	16	18	18	21	10	18
19.	Jack Miller	Honda	NU	14	12	20	NU	NU	11	NU	15	NU	19	NU	12	19	NU	15	17	21	17
20.	Nicky Hayden	Honda	17	13	16	17	11	NU	NU	16	16	16	17	12	17	15	13	NU	16	17	16
21.	Michele Pirro	Ducati						8							NU					12	12
22.	Eugene Laverty	Honda	18	16	17	18	14	15	12	NU	17	19	NU	17	19	14	17	19	19	NU	9
23.	Katsuyuki Nakasuga	Yamaha															8				8
24.	Mike di Meglio	Ducati	19	NU	18	22	NU	16	14	18	NU	17	18	14	13	20	15	20	18	NU	8
25.	Hiroshi Aoyama	Honda		11	NU	NU					NU										5
26.	Takumi Takahashi	Honda															12				4
27.	Toni Elías	Honda										22									2
		Yamaha Forward													21	20	22	14	20
28.	Alex de Angelis	ART	20	18	22	21	17	NU	15	NU	18	21	NU	15	NU	NU	NW				2
	Karel Abraham	Honda	NU	NU	21	NU	NU	17	NW				21	19	21						0
	Marco Melandri	Aprilia	21	NU	20	19	18	18	NU	19											0
	Claudio Corti	Yamaha Forward									NU		20	18	20						0
	Kousuke Akiyoshi	Honda															19				0
	Anthony West	Honda																23	20	22	0
	Michael Laverty	Aprilia									20										0
	Damian Cudlin	ART																NU	NU		0
	Broc Parkes	ART																		NU	0

W tej klasyfikacji pod uwagę brane są punkty najlepszego zawodnika jeżdżącego na danym motocyklu w wyścigu.

37. raz w historii tytuł zdobyła Yamaha^[406][407]. Zawodnicy jeżdżący na tym motocyklu wygrali 11 wyścigów w sezonie. W każdym wyścigu przynajmniej jeden zawodnik na podium startował na Yamasze.

Wicemistrzostwo zdobyła Honda, której zawodnicy zanotowali 7 zwycięstw.

Mj	Motocykl	QAT	AME	ARG	ESP	FRA	ITA	CAT	NED	GER	IND	CZE	GBR	RSM	ARA	JPN	AUS	MAL	VAL	Punkty
1.	Yamaha	1	3	1	1	1	1	1	1	3	2	1	1	2	1	2	2	2	1	407
2.	Honda	5	1	3	2	4	4	3	2	1	1	2	5	1	2	1	1	1	2	355
3.	Ducati	2	2	2	6	3	2	4	4	5	5	4	2	6	4	5	3	6	7	256
4.	Suzuki	11	8	7	7	9	7	6	9	10	11	9	9	10	6	11	6	7	8	137
5.	Aprilia	21	15	19	15	15	14	10	17	14	18	13	10	15	13	16	14	10	14	36
6.	Yamaha Forward	16	17	14	16	12	12	8	15	19		15	16	4	17	20	18	14	19	35
7.	ART	20	18	22	21	17	NU	15	NU	18	21	NU	15	NU	NU	NW	NU	NU	NU	2

Najlepszym zespołem po raz szósty okazał się team Movistar Yamaha MotoGP, w którym startował mistrz i wicemistrz sezonu 2015^[407][408].

Mj	Zespół	Kierowca	QAT	AME	ARG	ESP	FRA	ITA	CAT	NED	GER	IND	CZE	GBR	RSM	ARA	JPN	AUS	MAL	VAL	Punkty
1.	Movistar Yamaha MotoGP	Rossi	1	3	1	3	2	3	2	1	3	3	3	1	5	3	2	4	3	4	655
		Lorenzo	4	4	5	1	1	1	1	3	4	2	1	4	NU	1	3	2	2	1
2.	Repsol Honda Team	Aoyama		11	NU	NU															453
		Pedrosa	6				16	4	3	8	2	4	5	5	9	2	1	5	1	3
		Márquez	5	1	NU	2	4	NU	NU	2	1	1	2	NU	1	NU	4	1	NU	2
3.	Ducati Team	Dovizioso	2	2	2	9	3	NU	NU	12	NU	9	6	3	8	5	5	13	NU	7	350
		Iannone	3	5	4	6	5	2	4	4	5	5	4	8	7	4	NU	3	NU	NU
4.	Monster Yamaha Tech 3	Smith	8	6	6	8	6	5	5	7	6	6	7	7	2	8	7	10	4	6	295
		P. Espargaró	9	NU	8	5	7	6	NU	5	8	7	8	NU	NU	9	NU	8	9	5
5.	Team Suzuki Ecstar	Viñales	14	9	10	11	9	7	6	10	11	11	NU	11	14	11	NU	6	8	11	202
		A. Espargaró	11	8	7	7	NU	NU	NU	9	10	14	9	9	10	6	11	9	7	8
6.	Pramac Racing Octo Pramac Racing[h].	Petrucci	12	10	11	12	10	9	9	11	9	10	10	2	6	NU	NU	12	6	10	134
		Hernández	10	NU	NU	10	8	10	NU	14	12	12	11	NU	NU	10	14	17	12	13
7.	CWM LCR Honda LCR Honda[i].	Crutchlow	7	7	3	4	NU	NU	NU	6	7	8	NU	NU	11	7	6	7	5	9	142
		Miller	NU	14	12	20	NU	NU	11	NU	15	NU	19	NU	12	19	NU	15	17	21
8.	Estrella Galicia 0,0 Marc VDS	Redding	13	NU	9	13	NU	11	7	13	NU	13	12	6	3	12	10	11	11	15	84
9.	Avintia Racing	Barberá	15	12	13	14	13	13	16	NU	13	15	16	13	18	16	9	16	13	16	41
		Di Meglio	19	NU	18	22	NU	16	14	18	NU	17	18	14	13	20	15	20	18	NU
10.	Athinà Forward Racing Forward Racing[j].	Bradl	16	NU	15	16	NU	NU	8	NU											39
		Corti									NU		20	18	20
		Elías													21	20	22	14	20
		Baz	22	17	14	NU	12	12	13	15	19		15	16	4
11.	Aprilia Racing Team Gresini	Bradl										20	14	NU	16	18	18	21	10	18	39
		Bautista	NU	15	19	15	15	14	10	17	14	18	13	10	15	13	16	14	15	14
		Melandri	21	NU	20	19	18	18	NU	19
		Laverty									20
12.	Aspar MotoGP Team	Laverty	18	16	17	18	14	15	12	NU	17	19	NU	17	19	14	13	19	19	NU	25
		Hayden	17	13	16	17	11	NU	NU	16	16	16	17	12	17	15	17	NU	16	17
13.	Octo IodaRacing Team E-Motion IodaRacing Team[h]	De Angelis	20	18	22	21	17	NU	15	NU	18	21	NU	15	NU	NU	NW				2
		Parkes																		NU
		Cudlin																NU	NU
	AB Motoracing	Aoyama									NU										0
		West																23	20	22
		Abraham	NU	NU	21	NU	NU	17	NW				21	19	21	NU
		Elías										22
		Akiyoshi															19

BMW M Award jest to nagroda dla zawodnika z największą liczbą punktów za pozycje zdobyte w kwalifikacjach (punkty te są przyznawane w taki sam sposób jak w wyścigach)^[409].

8 razy pole position zdobył Marc Márquez. Pięciokrotnie z pierwszego pola startował Jorge Lorenzo. Po jednym pole position zanotowali Andrea Iannone, Valentino Rossi, Dani Pedrosa, Andrea Dovizioso i Aleix Espargaró.

Trzeci raz z rzędu nagrodę zdobył Marc Márquez, który wygrał samochód BMW M^[410].

Mj	Kierowca	QAT [411] [412]	AME [413] [414]	ARG [415] [416]	ESP [417] [418]	FRA [419] [420]	ITA [421] [422]	CAT [423] [424]	NED [425] [426]	GER [427] [428]	IND [429] [430]	CZE [431] [432]	GBR [433] [434]	RSM [435] [436]	ARA [437] [438]	JPN [439] [440]	AUS [441] [442]	MAL [443] [444]	VAL [445] [446]	Punkty
1.	Marc Márquez	3	1	1	2	1	12	4	3	1	1	2	1	2	1	3	1	2	2	365
2.	Jorge Lorenzo	6	3	5	1	3	2	3	8	3	3	1	2	1	2	1	3	4	1	323
3.	Andrea Iannone	4	7	3	3	5	1	12	6	4	7	4	9	6	3	5	2	6	7	222
4.	Valentino Rossi	8	4	8	5	7	7	7	1	6	8	3	4	3	6	2	7	3	12	214
5.	Dani Pedrosa	2				8	6	6	4	2	2	9	3	4	5	6	4	1	3	212
6.	Andrea Dovizioso	1	2	6	8	2	3	5	10	11	10	6	12	7	13	4	10	7	9	188
7.	Aleix Espargaró	11	8	2	6	10	5	1	2	7	12	15	10	9	7	7	8	11	4	176
8.	Cal Crutchlow	12	5	4	7	4	4	9	7	10	4	10	8	10	8	8	5	5	5	167
9.	Bradley Smith	7	10	10	10	6	10	8	12	9	6	5	6	5	10	9	12	9	6	138
10.	Pol Espargaró	10	9	18	4	12	9	11	5	8	11	8	5	11	4	11	9	12	9	127
11.	Maverick Viñales	13	12	9	14	13	8	2	9	12	9	7	13	13	12	10	6	8	11	113
12.	Danilo Petrucci	9	11	7	11	9	13	16	11	15	5	13	18	8	9	17	13	13	10	83
13.	Yonny Hernández	5	15	13	9	11	11	10	14	5	15	12	11	14	11	14	17	18	18	70
14.	Scott Redding	14	6	11	12	15	17	14	16	14	13	14	7	12	14	12	11	15	20	56
15.	Héctor Barberá	15	13	12	13	19	14	13	17	13	14	11	17	18	19	18	14	12	14	36
16.	Michele Pirro						6							6					13	23
17.	Stefan Bradl	18	14	15	19	16	15	15	13		17	16	14	19	17	13	21	14	13	18
18.	Loris Baz	23	20	22	21	22	18	19	15	20		18	15	15	22	23	19	20	15	4
19.	Eugene Laverty	19	17	14	17	21	24	22	19	24	19	20	19	21	15	20	16	22	24	3
20.	Nicky Hayden	17	22	20	18	14	19	18	22	19	20	21	21	23	16	21	20	19	17	2
21.	Álvaro Bautista	21	23	19	15	23	21	20	21	16	18	19	20	20	21	15	18	17	19	2
22.	Jack Miller	22	19	21	22	18	23	21	20	18	16	22	16	17	20	22	15	16	21	1
23.	Hiroshi Aoyama		18	15	16					22										1
24.	Katsuyuki Nakasuga															15				1
	Mike di Meglio	16	16	23	23	17	22	17	18	21	22	17	22	22	18	24	22	23	22	0
	Karel Abraham	20	21	17	20	20	20	NW				25	24	25						0
	Alex de Angelis	24	24	25	24	24	25	23	23	17	21	23	25	26	24	NW				0
	Takumi Takahashi															19				0
	Toni Elías										23				25	25	24	21	25	0
	Anthony West																23	24	23	0
	Claudio Corti									25		24	23	24						0
	Marco Melandri	25	25	24	25	25	26	24	24											0
	Michael Laverty									24										0
	Damian Cudlin																25	25		0
	Kousuke Akiyoshi															26				0
	Broc Parkes																		26	0

Najlepsi w klasie Open	Rookie of the Year
Klasyfikacja zawodników na motocyklu klasy Open[447]. Najlepszym zawodnikiem klasy Open okazał się Héctor Barberá, który w klasyfikacji generalnej mistrzostw zajął 15. miejsce[448]. Mj Kierowca Punkty 1. Héctor Barberá 33 2. Loris Baz 28 3. Jack Miller 17 4. Nicky Hayden 16 5. Stefan Bradl 9 6. Eugene Laverty 9 7. Mike di Meglio 8 8. Toni Elías 2	Klasyfikacja zawodników debiutujących w klasie MotoGP (zawodnicy z dzikimi kartami nie są brani pod uwagę)[449]. Najlepszym debiutantem okazał się Maverick Viñales, który punktował w 16 wyścigach (dwóch nie ukończył) i dwukrotnie zajmował szóste miejsce[450]. Mj Kierowca Punkty 1. Maverick Viñales 97 2. Loris Baz 28 3. Jack Miller 7 4. Eugene Laverty 9

Prowizoryczna lista startowa została ogłoszona 23 października 2014 roku^[160]. Zaktualizowana lista została podana 2 lutego 2015 roku^[451].

Hiszpan Esteve Rabat pozostał w serii Moto2 pomimo zdobycia mistrzostwa tej serii w sezonie 2014 (ostatni taki przypadek miał miejsce w 2009 roku, kiedy to mistrz sezonu 2008 – Marco Simoncelli pozostał w klasie 250)^[452]. Do królewskiej klasy awansował natomiast brązowy medalista sezonu poprzedniego Maverick Viñales^[453]. Z serii Moto3 do Moto2 przeszli mistrz Moto3 sezonu 2014 Álex Márquez (do Estrella Galicia 0,0 Marc VDS)^[454] oraz zdobywca 3. miejsca sezonu 2014 w najniższej klasie Álex Rins (do zespołu Paginas Amarillas HP 40)^[455]. Johann Zarco przeszedł z zespołu AirAsia Caterham do Ajo Motorsport^[456].

Klucz
Kierowca etatowy	Kierowca z dziką kartą	Kierowca zastępujący

Zespół	Konstruktor	Motocykl	Nr	Motocyklista	Rundy
Estrella Galicia 0,0 Marc VDS	Kalex	Kalex Moto2 2015	1	Esteve Rabat[457]	1–16, 18
			73	Álex Márquez[457]	Wszystkie
Emwe SAG Team APH PTT The Pizza SAG	Kalex	Kalex Moto2 2015	2	Jesko Raffin[458]
			10	Thitipong Warokorn[160]
ATHINA Glasses Forward Racing	Kalex	Kalex Moto2 2014[459]	3	Simone Corsi[160]	1–9, 11–18
			7	Lorenzo Baldassarri[460]
JiR Moto2	Kalex[461]	Kalex Moto2 2014[459]	4	Randy Krummenacher[160]	Wszystkie
Ajo Motorsport	Kalex	Kalex Moto2 2014[459]	5	Johann Zarco[160]
Paginas Amarillas HP 40	Kalex	Kalex Moto2 2015	9	Luca Marini[462]	13
			39	Luis Salom[160]	Wszystkie
			40	Álex Rins[463]
			57	Edgar Pons[464]	4, 7, 11
Dynavolt Intact GP	Kalex	Kalex Moto2 2015	11	Sandro Cortese[465]	Wszystkie
Derendinger Racing Interwetten Technomag Racing Interwetten	Kalex[466]	Kalex Moto2 2014[459]	12	Thomas Lüthi[466]
			16	Joshua Hook[467]	15–18
			70	Robin Mulhauser[466]	Wszystkie
			77	Dominique Aegerter[466]	1–14
Abbink GP	Speed Up	Speed Up SF14	13	Jasper Iwema[468]	8
JPMoto Malaysia	Suter	Suter MMX2	15	Ratthapark Wilairot[469]	7–10
			51	Zaqhwan Zaidi[470]	1–6
			88	Ricard Cardús[471]	11–18
Federal Oil Gresini Moto2 Gresini Racing	Kalex	Kalex Moto2 2014[459]	19	Xavier Siméon[160]	Wszystkie
			54	Mattia Pasini[472]	6, 13
Promoto Sport	TransFIORmers	bd.	20	Louis Bulle[473]	5
			90	Louis Mahias[474]	18
Italtrans Racing Team	Kalex	Kalex Moto2 2015	21	Franco Morbidelli[475]	1–11, 16–18
			36	Mika Kallio[475]	1–13
			57	Edgar Pons[476]	14–18
			64	Federico Caricasulo[477]	12–14
Speed Up Racing	Speed Up	Speed Up SF15	22	Sam Lowes[160]	Wszystkie
Tech 3	Tech 3	Tech 3 Mistral 610	23	Marcel Schrötter[160]
			88	Ricard Cardús[160]	1–9
			97	Xavi Vierge[478]	10–18
Idemitsu Honda Team Asia	Kalex	Kalex Moto2 2015	25	Azlan Shah[160]	Wszystkie
			30	Takaaki Nakagami[160]
FAB-Racing	FTR	bd.	28	Bradley Ray[477]	12
Team Ciatti	Suter	Suter MMX2	32	Federico Fuligni[476]	14, 18
AGR Team	Kalex	Kalex Moto2 2015	44	Steven Odendaal[479]	3
			49	Axel Pons[160]	1–2, 4–18
			94	Jonas Folger[160]	Wszystkie
Petronas Raceline Malaysia Petronas AHM Malaysia	Kalex	Kalex Moto2 2015	55	Hafizh Syahrin[160]
			93	Ramdan Rosli[480]	7, 17
QMMF Racing Team	Speed Up	Speed Up SF15	36	Mika Kallio[476]	14–18
			60	Julián Simón[160]	Wszystkie
			95	Anthony West[160]	1–13
Octo IodaRacing Team E-Motion IodaRacing Team	Suter	Suter MMX2	66	Florian Alt[481]	Wszystkie
NTS T.Pro Project	NTS	bd.	71	Tomoyoshi Koyama[482]	15
Moriwaki Racing	Moriwaki	bd.	72	Yuki Takahashi[482]	15
Tasca Racing Scuderia Moto2	Tech 3	Tech 3 Mistral 610	96	Louis Rossi[483]	Wszystkie

• Hiszpan Axel Pons został zastąpiony przez Stevena Odendaala podczas GP Argentyny, z powodu kontuzji kości łódeczkowatej Ponsa^[484][485].
• Tajlandczyk Ratthapark Wilairot zastępował od GP Katalonii do GP Indianapolis Malezyjczyka Zaqhwana Zaidiego, który zrezygnował z dalszych startów w zespole JPMoto Malaysia^[486][487]. Od GP Czech jego miejsce zajął Hiszpan Ricard Cardús^{[488][489][490]}.
• Hiszpan Xavi Vierge zastępował od GP Indianapolis do końca sezonu swojego rodaka Ricarda Cardúsa, który został zwolniony z powodu słabych wyników^[491][492].
• Zespół ATHINA Glasses Forward Racing nie wystartował w GP Indianapolis z powodu aresztowania szefa zespołu Giovanniego Cuzariego za korupcję i wycofania się sponsorów^{[187][188][189]}.
• Włoch Federico Caricasulo zastępował od GP Wielkiej Brytanii do GP Aragonii swojego rodaka Franca Morbidellego, który złamał kości piszczelową i strzałkową podczas prywatnych treningów na motocyklu terenowym^[493][494].
• Australijczyk Joshua Hook zastępował w Derendinger Racing Interwetten od GP Japonii do końca sezonu Dominique Aegertera, który na pierwszym okrążeniu GP Aragonii zaliczył groźne zderzenie z Xavierem Siméonem, które skończyło się kontuzją pleców i ręki Szwajcara^{[495][496][497][498]}.
• Fin Mika Kallio zmienił zespół z Italtrans Racing Team na QMMF Racing Team, w którym od GP Aragonii zastępował Australijczyka Anthony’ego Westa, którego zwolniono (West sezon dokończył w klasie MotoGP zastępując Karela Abrahama w teamie AB Motoracing)^{[499][500][501]}. Natomiast miejsce Kallio w zespole Italtrans zajął Hiszpan Edgar Pons, który dokończył sezon w tym teamie^{[502][503][504]}.

Sezon rozpoczęło GP Kataru, które po raz pierwszy w tej serii wygrał Jonas Folger. Kolejne miejsca na podium zajęli Xavier Siméon i Thomas Lüthi. Obrońca tytułu Esteve Rabat nie ukończył wyścigu, podobnie jak startujący z pole position Sam Lowes^[505].

Następne GP Ameryk zakończyło się pierwszym w karierze zwycięstwem Sama Lowesa, który wyprzedził Johanna Zarco i Álexa Rinsa, dla którego było to pierwsze podium w klasie Moto2. Rins dodatkowo objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej, gdyż Jonas Folger nie zdobył w ten weekend punktów^[506].

GP Argentyny wygrał Johann Zarco, dla którego było to drugie zwycięstwo w karierze i pierwsze w klasie Moto2. Francuz objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej wyprzedzając drugiego w wyścigu Álexa Rinsa^[507].

GP Hiszpanii zakończyło się drugim zwycięstwem Jonasa Folgera w sezonie^[508]. GP Francji wygrał Thomas Lüthi^[509], a w GP Włoch zwyciężył Esteve Rabat, który dwa poprzednie wyścigi kończył na podium^[510]. Lider klasyfikacji generalnej, Johann Zarco GP Hiszpanii i GP Włoch zakończył na drugim miejscu, a GP Francji ukończył jako trzeci^[511].

GP Katalonii^[512] i Holenderskie TT^[513] to kolejne zwycięstwa Zarco, który umocnił się na prowadzeniu w klasyfikacji generalnej wyprzedzając kolejno Álexa Rinsa i Esteve Rabata. Oba wyścigi Francuz wygrał startując z pole position, które zdobył również w GP Niemiec, jednakże wyścig ukończył na drugim miejscu, finiszując za plecami Xaviera Siméona o 0,083 sekundy. Dla Belga było to pierwsze zwycięstwo w karierze^[514].

Kolejne GP Indianapolis zakończyło się zwycięstwem Álexa Rinsa, który wyprzedził Johanna Zarco i Franco Morbidellego. Cała trójka zmieściła się w 1 sekundzie^[515].

Następne trzy wyścigi (GP Czech, GP Brytanii i GP San Marino) zakończyły się kolejnymi zwycięstwami Johanna Zarco, który bardzo zbliżył się do tytułu mistrzowskiego^[516]. W tych trzech wyścigach Esteve Rabat dwukrotnie zajął drugie i raz trzecie miejsce. Natomiast Álex Rins był trzeci w Czechach i drugi w Wielkiej Brytanii, jednakże podczas GP San Marino został zdyskwalifikowany za wykonywanie niebezpiecznych manewrów przy przepuszczaniu dublujących go zawodników^[517].

GP Aragonii wygrał Esteve Rabat, który wyprzedził drugiego Rinsa o 0,096 sekundy. Johann Zarco zajął 6. miejsce, czym zakończył swoją passę dwunastu miejsc na podium z rzędu^[518].

Johann Zarco został mistrzem świata po pierwszym treningu przed GP Japonii, gdyż wówczas z powodu kontuzji ramienia, z rywalizacji wycofał się Esteve Rabat, który był jedynym, który mógł pozbawić Francuza tytułu^[519]. Zarco potwierdził swoją dominację zwyciężając w wyścigu^[520].

GP Australii wygrał Álex Rins, który wyprzedził pauzującego Rabata i zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej^[521]. GP Malezji po raz ósmy w sezonie wygrał Zarco^[522].

Finałowe GP Walencji wygrał powracajcy Esteve Rabat, który jednak niezdołał odzyskać drugiego miejsca, gdyż drugie miejsce w wyścigu zajął Álex Rins, który w klasyfikacji generalnej wyprzedził swojego rodaka o 3 punkty. Mistrz świata serii Moto2, Johann Zarco ostatni wyścig ukończył na 7. pozycji^[523].

-Wyścig toczony w deszczowych warunkach
-Rekord toru biorąc pod uwagę wszystkie sesje
-Rekord toru podczas wyścigu

GP	FP1	FP2	FP3	QP	WUP	RACE	NO
QAT	Sam Lowes[524] 1:59,717	Sam Lowes[525] 2:00,025	Sam Lowes[526] 1:59,541	Sam Lowes[527] 1:59,423	Johann Zarco[528] 2:00,549	Jonas Folger[529] 40:18,532	Johann Zarco[530] 1:59,918
AME	Sam Lowes[531] 2:26,356	Sam Lowes[532] 2:10,563	Johann Zarco[533] 2:10,310	Xavier Siméon[534] 2:09,888	Mika Kallio[535] 2:14,814	Sam Lowes[536] 41:45,565	Sam Lowes[537] 2:10,578
ARG	Jonas Folger[538] 1:43,816	Johann Zarco[539] 1:43,239	Sam Lowes[540] 1:42,961	Johann Zarco[541] 1:42,809	Sam Lowes[542] 1:43,167	Johann Zarco[543] 39:44,497	Jonas Folger[544] 1:43,001
ESP	Esteve Rabat[545] 1:43,198	Jonas Folger[546] 1:43,413	Johann Zarco[547] 1:42,875	Esteve Rabat[548] 1:42,874	Simone Corsi[549] 1:42,822	Jonas Folger[550] 45:01,873	Álex Rins[551] 1:43,012
FRA	Esteve Rabat[552] 1:38,030	Esteve Rabat[553] 1:37,625	Thomas Lüthi[554] 1:37,746	Álex Rins[555] 1:37,114	Sam Lowes[556] 1:37,679	Thomas Lüthi[557] 42:27,011	Thomas Lüthi[558] 1:37,281
ITA	Sam Lowes[559] 1:52,865	Esteve Rabat[560] 1:52,311	Esteve Rabat[561] 1:51,820	Sam Lowes[562] 1:51,514	Esteve Rabat[563] 1:52,081	Esteve Rabat[564] 39:40,545	Esteve Rabat[565] 1:52,530
CAT	Johann Zarco[566] 1:46,941	Sandro Cortese[567] 1:47,127	Simone Corsi[568] 1:46,606	Johann Zarco[569] 1:45,895	Johann Zarco[570] 1:46,253	Johann Zarco[571] 41:15,487	Álex Rins[572] 1:46,474
NED	Sam Lowes[573] 1:38,146	Johann Zarco[574] 1:37,670	Esteve Rabat[575] 1:37,287	Johann Zarco[576] 1:36,346	Johann Zarco[577] 1:37,499	Johann Zarco[578] 26:13,410	Esteve Rabat[579] 1:37,449
GER	Sam Lowes[580] 1:25,027	Mika Kallio[581] 1:25,069	Franco Morbidelli[582] 1:24,336	Johann Zarco[583] 1:24,044	Johann Zarco[584] 1:24,484	Xavier Siméon[585] 41:09,295	Franco Morbidelli[586] 1:24,538
IND	Álex Rins[587] 1:37,711	Esteve Rabat[588] 1:36,967	Álex Rins[589] 1:36,821	Álex Rins[590] 1:36,540	Esteve Rabat[591] 1:37,072	Álex Rins[592] 41:18,866	Franco Morbidelli[593] 1:37,498
CZE	Johann Zarco[594] 2:03,082	Esteve Rabat[595] 2:02,714	Jonas Folger[596] 2:02,019	Johann Zarco[597] 2:01,614	Johann Zarco[598] 2:02,327	Johann Zarco[599] 41:02,500	Thomas Lüthi[600] 2:02,422
GBR	Johann Zarco[601] 2:08,461	Sam Lowes[602] 2:08,004	Álex Rins[603] 2:06,932	Sam Lowes[604] 2:06,345	Álex Rins[605] 2:26,245	Johann Zarco[606] 42:53,674	Florian Alt[607] 2:13,742
SMR	Simone Corsi[608] 1:37,910	Esteve Rabat[609] 1:37,457	Esteve Rabat[610] 1:37,246	Johann Zarco[611] 1:36,754	Sam Lowes[612] 1:37,582	Johann Zarco[613] 42:38,099	Jonas Folger[614] 1:37,422
ARA	Sam Lowes[615] 1:53,700	Esteve Rabat[616] 1:53,164	Esteve Rabat[617] 1:53,118	Esteve Rabat[618] 1:52,232	Esteve Rabat[619] 1:52,973	Esteve Rabat[620] 26:25,925	Álex Rins[621] 1:52,767
JPN	Thomas Lüthi[622] 1:51,556	Johann Zarco[623] 1:51,158	Álex Rins[624] 1:50,909	Álex Rins[625] 1:50,339	Álex Rins[626] 2:06,645	Johann Zarco[627] 31:17,900	Jonas Folger[628] 2:04,166
AUS	Sam Lowes[629] 1:33,658	Álex Rins[630] 1:33,106	Álex Rins[631] 1:32,883	Álex Rins[632] 1:32,523	Álex Rins[633] 1:32,798	Álex Rins[634] 39:00,084	Álex Rins[635] 1:32,880
MAL	Jonas Folger[636] 2:07,720	Thomas Lüthi[637] 2:07,453	Johann Zarco[638] 2:06,881	Thomas Lüthi[639] 2:06,383	Thomas Lüthi[640] 2:07,081	Johann Zarco[641] 40:37,772	Thomas Lüthi[642] 2:07,321
VAL	Sam Lowes[643] 1:35,761	Thomas Lüthi[644] 1:35,560	Thomas Lüthi[645] 1:35,545	Esteve Rabat[646] 1:35,234	Thomas Lüthi[647] 1:35,689	Esteve Rabat[648] 28:48,831	Esteve Rabat[649] 1:35,416

Źródło: Oficjalna strona MotoGP^[386]

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Mistrzem świata został po raz pierwszy w karierze Francuz Johann Zarco^[650].

8 zwycięstw zaliczył Johann Zarco, 3 razy wygrał Esteve Rabat, po 2 razy zwyciężyli Álex Rins i Jonas Folger. Jedno zwycięstwo zanotowali Sam Lowes i Thomas Lüthi.

Mj	Kierowca	Motocykl	QAT [651]	AME [652]	ARG [653]	ESP [654]	FRA [655]	ITA [656]	CAT [657]	NED [658]	GER [659]	IND [660]	CZE [661]	GBR [662]	RSM [663]	ARA [664]	JPN [665]	AUS [666]	MAL [667]	VAL [668]	Punkty
1.	Johann Zarco	Kalex	8	2	1	2	3	2	1	1	2	2	1	1	1	6	1	7	1	7	352
2.	Álex Rins	Kalex	4	3	2	18	18	11	2	4	3	1	3	2	DK	2	11	1	NU	2	234
3.	Esteve Rabat	Kalex	NU	4	4	3	2	1	3	2	NU	5	2	3	2	1	NW	NW		1	231
4.	Sam Lowes	Speed Up	NU	1	3	20	4	4	4	3	5	NU	5	6	NU	3	8	2	13	5	186
5.	Thomas Lüthi	Kalex	3	12	6	4	1	NU	6	5	6	6	7	9	10	5	NU	15	2	3	179
6.	Jonas Folger	Kalex	1	16	9	1	NU	NU	7	7	14	12	6	5	6	4	2	NU	3	14	163
7.	Xavier Siméon	Kalex	2	NU	22	5	8	6	NU	6	1	8	16	25	12	NU	NU	5	10	16	100
8.	Takaaki Nakagami	Kalex	14	10	20	17	7	13	20	13	7	9	12	14	3	8	22	4	4	11	100
9.	Lorenzo Baldassarri	Kalex	10	26	8	13	21	10	10	NU	8	3	NU	NU	7	10	12		5	4	96
10.	Franco Morbidelli	Kalex	5	5	5	6	5	NU	8	19	NU	3	10					11	15	NU'	90
11.	Sandro Cortese	Kalex	7	14	7	NU	14	8	NU	17	11	NU	8	8	8	13	3	NU	7	13	90
12.	Simone Corsi	Kalex	NU	11	NU	8	18	NU	13	10	4		11	NU	4	9	7	13	9	9	86
13.	Luis Salom	Kalex	NU	27	11	7	NU	5	5	NW	17	16	9	17	9	NU	NU	6	6	6	80
14.	Álex Márquez	Kalex	11	15	15	9	NU	12	11	9	18	10	4	4	NU	NU	18	9	NU	12	73
15.	Mika Kallio	Kalex	6	8	4	NU	NU	NU	12	8	12	NU	15	20	NU						72
		Speed Up														11	15	8	12	10
16.	Hafizh Syahrin	Kalex	12	6	10	12	9	NU	14	15	16	NU	14	16	18	7	15	16	8	NU	64
17.	Dominique Aegerter	Kalex	15	18	13	16	10	3	9	12	10	4	13	13	24	NU				WD	62
18.	Julián Simón	Speed Up	13	9	26	11	6	7	15	11	9	NU	18	18	5	NU	16	18	25	18	58
19.	Axel Pons	Kalex	NU	NW		NU	15	9	NU	22	15	7	17	15	11	12	NU	24	11	8	41
20.	Marcel Schrötter	Tech 3	16	13	16	10	13	16	16	18	NU	14	19	11	17	15	9	12	NU	15	32
21.	Randy Krummenacher	Kalex	17	21	21	14	12	14	18	14	13	NU	20	12	14	17	10	10	17	21	31
22.	Anthony West	Speed Up	NU	7	14	15	11	19	22	NU	NU	13	21	7	15						30
23.	Azlan Shah	Kalex	18	19	17	21	19	15	19	16	NU	11	23	19	13	14	4	21	16	NW	24
24.	Ricard Cardús	Tech 3	NU	17	18	NU	16	17	NU	NU	19										20
		Suter											24	10	NU	18	6	14	14	19
25.	Louis Rossi	Tech 3	9	22	NU	NW	NU	20	23	NU	NU	NU	NU	27	19	23	20	23	18	NW	7
26.	Tomoyoshi Koyama	NTS															13				3
27.	Yuki Takahashi	Moriwaki															14				2
28.	Robin Mulhauser	Kalex	20	20	23	23	20	22	NU	20	20	15	NU	23	NU	19	23	NU	19	22	1
	Xavi Vierge	Tech 3										NU	NU	22	23	16	NU	19	22	17	0
	Mattia Pasini	Kalex						18							16						0
	Jesko Raffin	Kalex	22	24	28	25	24	23	24	21	21	17	26	21	NU	20	17	17	21	24	0
	Edgar Pons	Kalex				19			17				22			NU	19	22	20	NU	0
	Thitipong Warokorn	Kalex	19	23	24	22	22	21	25	23	22	18	25	NU	20	22	NU	25	27	23	0
	Florian Alt	Suter	21	25	25	24	23	24	21	NU	NW	19	NU	24	22	21	21	NU	26	20	0
	Steven Odendaal	Kalex			19																0
	Joshua Hook	Kalex															NU	20	23	26	0
	Luca Marini	Kalex													21						0
	Ratthapark Wilairot	Suter							NU	24	23	NU									0
	Zaqhwan Zaidi	Suter	23	NU	27	26	25	NU													0
	Ramdan Rosli	Kalex							26										24		0
	Federico Fuligni	Suter														NU				25	0
	Jasper Iwema	Speed Up								25											0
	Federico Caricasulo	Kalex												26	NU	NW					0
	Louis Bulle	TransFIORmers					26														0
	Louis Mahias	TransFIORmers																		NU	0
	Bradley Ray	FTR												NU							0

• Start Holenderskiego TT został opóźniony z powodu wycieku paliwa z motocykla Luisa Saloma na pierwszym zakręcie okrążenia rozgrzewkowego (z tego powodu Hiszpan nie mógł wystartować w wyścigu). Po restarcie dystans wyścigu został skrócony z 24 do 16 okrążeń^[669].
• GP Walencji zostało przerwane na 1. okrążeniu z powodu wypadku, w którym uczestniczyli Xavier Siméon, Robin Mulhauser, Xavi Vierge, Marcel Schrötter, Franco Morbidelli i Hafizh Syahrin. Po restarcie dystans wyścigu zmniejszono z 27 do 18 okrążeń^[670][671].

W tej klasyfikacji pod uwagę brane są punkty najlepszego zawodnika jeżdżącego na danym motocyklu w wyścigu.

Tytuł wśród konstruktorów trzeci raz z rzędu zdobył Kalex^[672]. 13 z 14 pierwszych motocyklistów w klasyfikacji generalnej startowało na tym motocyklu. Zawodnicy Kalexa wygrali 17 z 18 wyścigów sezonu. Jedno zwycięstwo zaliczył Speed Up, który zdobył wicemistrzostwo.

Mj	Motocykl	QAT	AME	ARG	ESP	FRA	ITA	CAT	NED	GER	IND	CZE	GBR	RSM	ARA	JPN	AUS	MAL	VAL	Punkty
1.	Kalex	1	2	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	1	445
2.	Speed Up	13	1	3	11	4	4	4	3	5	13	5	6	5	3	8	2	12	5	209
3.	Tech 3	9	13	16	10	13	16	16	18	19	14	19	11	17	15	9	12	18	15	39
4.	Suter	21	25	25	24	23	24	21	24	23	19	24	10	22	18	6	14	14	19	20
5.	NTS															13				3
6.	Moriwaki															14				2
	TransFIORmers					26													NU	0
	FTR												NU							0

Pozycje zawodników Moto2 w kwalifikacjach. Zawodnicy uporządkowani są według najlepszych miejsc startowych.

7 razy pole position zdobył Johann Zarco. Trzykrotnie z pierwszego pola startowali Esteve Rabat, Álex Rins i Sam Lowes. Jedno pole position zaliczyli Xavier Siméon i Thomas Lüthi.

Kierowca	QAT [673]	AME [674]	ARG [675]	ESP [676]	FRA [677]	ITA [678]	CAT [679]	NED [680]	GER [681]	IND [682]	CZE [683]	GBR [684]	RSM [685]	ARA [686]	JPN [687]	AUS [688]	MAL [689]	VAL [690]
Johann Zarco	2	4	1	9	3	6	1	1	1	8	1	3	1	3	1	7	2	2
Esteve Rabat	3	3	2	1	4	3	3	2	6	2	2	4	3	1	NW	NW		1
Álex Rins	9	8	5	2	1	9	7	7	12	1	3	2	2	2	5	1	3	3
Sam Lowes	1	2	4	6	2	1	5	3	9	7	13	1	7	4	4	3	8	10
Thomas Lüthi	7	17	3	4	6	4	10	8	4	4	5	5	13	8	2	4	1	4
Xavier Siméon	6	1	9	10	8	8	14	6	2	16	19	21	20	18	11	17	10	23
Jonas Folger	5	19	6	3	15	13	2	5	8	5	10	7	9	7	3	14	4	18
Dominique Aegerter	25	9	17	15	19	2	4	16	13	11	6	11	5	14
Axel Pons	11	8			16	10	11	11	14	18	9	13	14	9	8	2	16	7
Franco Morbidelli	8	5	22	14	12	21	23	32	3	9	8					19	19	11
Mika Kallio	16	11	10	17	11	23	22	15	10	3	18	19	23	15	20	5	14	15
Simone Corsi	10	12	7	11	20	7	8	4	5		12	15	4	11	16	12	11	9
Sandro Cortese	4	16	8	7	18	11	9	14	7	10	4	10	11	10	9	8	6	13
Takaaki Nakagami	18	6	15	5	5	17	25	10	11	6	16	6	8	5	7	6	7	8
Lorenzo Baldassarri	20	21	13	12	22	16	13	9	16	11	8	15	12	10	9		5	5
Luis Salom	15	14	18	19	7	5	6	21	22	20	15	17	12	20	13	16	13	12
Hafizh Syahrin	19	15	16	20	13	14	19	19	17	14	17	12	6	13	6	13	18	24
Julián Simón	21	7	14	30	9	12	15	12	15	17	22	16	10	16	14	10	12	6
Álex Márquez	12	23	20	16	21	15	12	13	24	13	7	9	17	6	15	18	9	14
Randy Krummenacher	24	18	11	18	10	20	18	18	19	15	14	14	16	19	18	21	23	20
Marcel Schrötter	17	10	12	13	14	19	16	17	21	19	21	18	19	21	21	20	17	21
Ricard Cardús	14	20	21	21	25	22	30	22	20		28	23	18	22	17	11	24	17
Azlan Shah	23	24	25	24	24	24	17	24	23	12	25	20	22	17	12		15	15
Anthony West	22	13	19	23	17	30	27	23	18	23	23	22	21
Louis Rossi	13	22	23		23	26	26	25	29	26	20	26	30	25	26	22	22
Louis Mahias																		16
Mattia Pasini						18							24
Thitipong Warokorn	26	26	27	25	27	31	29	30	28	27	26	27	31	28	19	27	20	28
Florian Alt	30	27	28	27	28	27	28	28		28	29	29	29	29	30	28	27	19
Robin Mulhauser	28	25	24	26	26	25	20	26	27	21	24	28	25	26	22	29	21	26
Edgar Pons				22			21				27			23	24	26	26	25
Xavi Vierge										25	30	24	28	27	27	25	25	22
Ratthapark Wilairot							24	27	25	22
Jesko Raffin	29	29	29	28	29	29	31	29	26	24	31	25	32	30	28	23	28	27
Joshua Hook															23	24	29	30
Federico Fuligni														24				29
Yuki Takahashi															25
Steven Odendaal			26
Luca Marini													26
Zaqhwan Zaidi	27	28	30	29	30	28
Federico Caricasulo												30	27
Tomoyoshi Koyama															29
Ramdan Rosli							32										30
Jasper Iwema								31
Louis Bulle					31
Bradley Ray												31

Klasyfikacja zawodników debiutujących w klasie Moto2 (zawodnicy z dzikimi kartami nie są brani pod uwagę)^[691].

Álex Rins został wicemistrzem klasy Moto2 rok po zdobyciu trzeciego miejsca w klasie Moto3^[692]. Tylko dwóch debiutantów w klasie Moto2 punktowało. Sezon bez punktów zakończyli Jesko Raffin^[693], Florian Alt^[694] i Zaqhwan Zaidi^[695].

Mj	Kierowca	Punkty
1.	Álex Rins	234
2.	Álex Márquez	73

Prowizoryczna lista startowa została ogłoszona 23 października 2014 roku^[696], natomiast zaktualizowaną listę podano 2 lutego 2015 roku^[697].

Serię Moto3 opuścili czołowi zawodnicy poprzedniego sezonu: mistrz Álex Márquez^[454], wicemistrz Jack Miller^[121] i brązowy medalista Álex Rins^[455]. Márquez i Rins przeniśli się do Moto2, a Miller do MotoGP. W zespole Estrella Galicia 0,0 Márqueza i Rinsa zastąpili mistrz Hiszpanii Moto3 Fabio Quartararo i Jorge Navarro, który przeniósł się z zespołu Marc VDS Racing Team, w którym startował w drugiej części zeszłego sezonu^[696]. W sezonie 2015 wystartował również nowo powstały zespół Leopard Racing, w którym jeździli Efrén Vázquez, Danny Kent i Hiroki Ono^[698]. W zespole Red Bull KTM Ajo, który od tego sezonu wystawiał 3 motocykle, startowali Brad Binder (przejście z Ambrogio Racing), Miguel Oliveira (przejście z Mahindra Racing) oraz Karel Hanika^[696].

Klucz
Kierowca etatowy	Kierowca z dziką kartą	Kierowca zastępujący

Zespół	Konstruktor	Motocykl	Nr	Motocyklista	Rundy
CIP	Mahindra	Mahindra MGP3O	2	Remy Gardner[699]	Wszystkie
			24	Tatsuki Suzuki[700]
Gresini Racing Team Moto3	Honda[701]	Honda NSF250RW	4	Fabio Di Giannantonio[702]	18
			33	Enea Bastianini[701]	Wszystkie
			55	Andrea Locatelli[701]	1–17
Sky Racing Team VR46	KTM	KTM RC250GP	5	Romano Fenati[703]	Wszystkie
			8	Nicolò Bulega[704]	18
			16	Andrea Migno[705]	Wszystkie
Husqvarna Factory Laglisse	Husqvarna[706]	Husqvarna FR250GP	6	María Herrera[707]
			32	Isaac Viñales[706]	1–9
			37	Davide Pizzoli[708]	14
			48	Lorenzo Dalla Porta[709]	10–18
Leopard Racing	Honda[710]	Honda NSF250RW	7	Efrén Vázquez[711]	Wszystkie
			36	Joan Mir[712]	16
			52	Danny Kent[710]	Wszystkie
			76	Hiroki Ono[696]	1–15, 17–18
Estrella Galicia 0,0	Honda	Honda NSF250RW	9	Jorge Navarro[696]	Wszystkie
			20	Fabio Quartararo[696]	1–13, 15–16, 18
			81	Sena Yamada[713]	14
SaxoPrint-RTG	Honda	Honda NSF250RW	10	Alexis Masbou[714]	Wszystkie
			17	John McPhee[715]
	FTR Honda	bd.	97	Maximilian Kappler[716]	9, 11
RW Racing GP	Honda	Honda NSF250RW	11	Livio Loi[696]	Wszystkie
San Carlo Team Italia	Mahindra	Mahindra MGP3O	12	Matteo Ferrari[696]	1–13
			29	Stefano Manzi[696]	2–18
			53	Marco Bezzecchi[717]	1
			96	Manuel Pagliani[713]	14–18
Suus Honda	FTR	bd.	14	Matt Barton[712]	16
Outox Reset Drink Team	Mahindra	Mahindra MGP3O	19	Alessandro Tonucci[718]	Wszystkie
			40	Darryn Binder[718]
Mapfre Mahindra Team	Mahindra[719]	Mahindra MGP3O	21	Francesco Bagnaia[696]
			58	Juan Francisco Guevara[719]
			88	Jorge Martín[719]
RBA Racing Team	KTM	KTM RC250GP	22	Ana Carrasco[720]	2–9, 12–18
			31	Niklas Ajo[720]	1–11
			32	Isaac Viñales[721]	10–18
			61	Loris Cresson[722]	1
			91	Gabriel Rodrigo[720]	Wszystkie
Ongetta–Rivacold	Honda	Honda NSF250RW	23	Niccolò Antonelli[723]
			95	Jules Danilo[724]
FPW Racing	Kalex KTM	bd.	25	Jorel Boerboom[725]	8
			26	Luke Hedger[477]	12
Musahi RT Harc-Pro	Honda	Honda NSF250R	27	Keisuke Kurihara[482]	15
			34	Ryo Mizuno[482]	15
Olly Simpson Racing	KTM	KTM RC250GP	35	Olly Simpson[726]	16
Red Bull KTM Ajo	KTM	KTM RC250GP	41	Brad Binder[727]	Wszystkie
			44	Miguel Oliveira[728]
			98	Karel Hanika[729]
Freudenberg Racing Team	KTM	KTM RC250GP	45	Jonas Geitner[716]	9
DRIVE M7 SIC Racing Team[730]	KTM	KTM RC250GP	63	Zulfahmi Khairuddin[730]	Wszystkie
			84	Jakub Kornfeil[731]
Schedl GP Racing	KTM	KTM RC250GP	65	Philipp Öttl[696]
RS Racing	KTM	KTM RC250GP	66	Taz Taylor[477]	12
Minimoto Portmaggiore	Mahindra	Mahindra MGP3O	72	Marco Bezzecchi[732]	6
Schedl GP Racing	FTR Honda	bd.	73	Anthony Groppi[732]	6
Team Hanusch	Honda	Honda NSF250R	86	Kevin Hanus[725]	8, 11
Honda Team Asia	Honda	Honda NSF250R	89	Khairul Idham Pawi[713]	14
Turvital di Vitali Ordeo	TVR	bd.	90	Adrian Gyutai[732]	13

• Ana Carrasco nie została dopuszczona do GP Kataru z powodu kontuzji obojczyka, której doznała podczas testów w Jerez. Jej miejsce na ten wyścig zajął Loris Cresson^[733][734].
• Marco Bezzecchi zastąpił Stefano Manziego podczas GP Kataru, który nie został dopuszczony do wyścigu, gdyż nie ukończył wówczas 15 lat (minimalny wiek wymagany przez FIM do startu w wyścigu). Stefano 15 lat ukończył 29 marca^[735], więc mógł wystartować w kolejnej rundzie o GP Ameryk, która odbyła się 12 kwietnia (Manzi uzyskał 15 lat w dniu wyścigu w Katarze, ale nie mógł wystartować w kwalifikacjach i treningach, więc nie mógł również wziąć udziału w wyścigu)^[736][737].
• Isaac Viñales zastąpił Anę Carrasco podczas GP Indianapolis i GP Czech, która doznała złamania kości ramiennej podczas GP Niemiec^[738][739]. W wyniku dobrego występu Viñalesa w Indianapolis (5. miejsce) zarząd zespołu zdecydował się zatrudnić Hiszpana do końca roku zamiast Fina Niklasa Ajo^[740]. W zespole Husqvarna Factory Laglisse miejsce Viñalesa zajął Włoch Lorenzo Dalla Porta, który startował od GP Indianapolis do końca sezonu^[741][742].
• Włoch Fabio Di Giannantonio zastąpił swojego rodaka Andreę Locatellego podczas GP Walencji, który opuścił ten wyścig z powodu kontuzji kości ogonowej, której doznał podczas kwalifikacji do GP Malezji^[743][744].
• Hiszpan Joan Mir zastąpił podczas GP Australii Japończyka Hirokiego Ono, który doznał kontuzji w trakcie GP Japonii^{[745][746][747]}.
• Japończyk Sena Yamada zastąpił Francuza Fabio Quartararo podczas GP Aragonii, z powodu urazu prawej nogi Francuza, którego doznał w drugim treningu przed GP San Marino^[748][749].
• Włoch Manuel Pagliani zastępował swojego rodaka Matteo Ferrariego w zespole San Carlo Team Italia od GP Aragonii do końca sezonu, gdyż Ferrari z powodu słabych wyników został zwolniony^[750][751].

W inauguracyjnym wyścigu o GP Kataru triumfował Alexis Masbou, który pokonał drugiego Eneę Bastianiniego o zaledwie 0,027 sekundy, a trzeciego Danny’ego Kenta o 0,142 sekundy. Pierwsza dziewiątka zmieściła się w jednej sekundzie (Fabio Quartararo zajął siódme miejsce, wyprzedzając Niccola Antonellego o 0,001 sekundy)^[752].

Kolejne trzy wyścigi (GP Ameryk^[753], GP Argentyny^[754] i GP Hiszpanii^[755]) wygrał Danny Kent, który objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Drugie miejsce w Austin zajął Fabio Quartararo, dla którego był to drugi występ w MMŚ. Francuz został szóstym najmłodszym zawodnikiem na podium w historii MMŚ (dokonał tego w wieku 15 lat i 357 dni)^[756].

GP Francji wygrał Włoch Romano Fenati, który wyprzedził swoich rodaków Eneę Bastianiniego i Francesco Bagnaię. Danny Kent zajął czwarte miejsce, mimo startu z końca stawki^[757].

W GP Włoch pierwsze zwycięstwo w karierze odniósł Miguel Oliveira, który obronił prowadzenie wyprzedzając Danny’ego Kenta i Romano Fenatiego. Różnica między pierwszym a szóstym zawodnikiem wyniosła 0,381 sekundy. Było to pierwsze zwycięstwo zawodnika z Portugalii w historii MMŚ^[758].

GP Katalonii to kolejne zwycięstwo Kenta, który pokonał Eneę Bastianiniego o 0,035 sekundy, umacniając się na pozycji lidera mistrzostw^[759].

Holenderskie TT zakończyło się drugim w karierze zwycięstwem Oliveiry^[760]. Portugalczyk doznał kontuzji dłoni podczas weekendu GP Niemiec, przez co nie mógł wystartować w wyścigu^[761]. Rywalizację na Sachsenringu wygrał Danny Kent^[762].

Deszczowe GP Indianapolis dzięki dobremu doborowi opon wygrał Livio Loi, dla którego było to pierwsze zwycięstwo w karierze. Podium uzupełnili John McPhee i Philipp Öttl, dla których był to pierwszy finisz w pierwszej trójce w historii startów^[763]. Pierwszy triumf w karierze zaliczył również Niccolò Antonelli, który zwyciężył w GP Czech startując z pole position^[764].

W deszczowym GP Wielkiej Brytanii szóste zwycięstwo w sezonie zaliczył Danny Kent, który wyprzedził drugiego Jakuba Kornfeila, dla którego było to pierwsze podium w karierze^[765].

GP San Marino zakończyło się pierwszym zwycięstwem startującego z pole position Eney Bastianiniego w karierze, który wyprzedził drugiego Miguela Oliveirę o 0,037 sekundy. Danny Kent zajął szóste miejsce^[766].

Oliveira wygrał GP Aragonii^[767], a w GP Japonii zajął drugą lokatę (wyścig drugi raz w sezonie wygrał Niccolò Antonelli)^[768]. Portugalczyk sezon zakończył trzema zwycięstwami z rzędu (GP Australii^[769], GP Malezji^[770] i GP Walencji^[771]), dzięki czemu ukończył sezon na drugim miejscu, niwelując stratę do lidera ze 110 punktów (przed GP San Marino^[772]) do sześciu oczek. Mistrzem świata został Danny Kent, który obronił prowadzenie w klasyfikacji generalnej, mimo słabszej końcówki sezonu^[773].

-Wyścig toczony w deszczowych warunkach
-Rekord toru biorąc pod uwagę wszystkie sesje
-Rekord toru podczas wyścigu

GP	FP1	FP2	FP3	QP	WUP	RACE	NO
QAT	Danny Kent[774] 2:06,601	Miguel Oliveira[775] 2:06,580	Danny Kent[776] 2:06,413	Alexis Masbou[777] 2:06,170	Miguel Oliveira[778] 2:07,082	Alexis Masbou[779] 38:25,424	Enea Bastianini[780] 2:06,561
AME	Niccolò Antonelli[781] 2:31,668	Alexis Masbou[782] 2:29,267	Danny Kent[783] 2:16,195	Danny Kent[784] 2:15,344	Niccolò Antonelli[785] 2:24,891	Danny Kent[786] 41:32,287	Miguel Oliveira[787] 2:17,559
ARG	Niccolò Antonelli[788] 1:51,523	Danny Kent[789] 1:49,154	Danny Kent[790] 1:48,854	Miguel Oliveira[791] 1:48,461	Danny Kent[792] 1:49,095	Danny Kent[793] 38:25,621	Miguel Oliveira[794] 1:48,977
ESP	Efrén Vázquez[795] 1:47,088	Fabio Quartararo[796] 1:47,256	Danny Kent[797] 1:46,497	Fabio Quartararo[798] 1:46,791	Danny Kent[799] 1:47,101	Danny Kent[800] 41:19,552	Brad Binder[801] 1:46,723
FRA	Danny Kent[802] 1:46,132	Danny Kent[803] 1:42,731	Enea Bastianini[804] 1:42,900	Fabio Quartararo[805] 1:44,763	Danny Kent[806] 1:43,308	Romano Fenati[807] 41:22,829	Enea Bastianini[808] 1:42,525
ITA	Enea Bastianini[809] 1:58,247	Niccolò Antonelli[810] 1:57,616	Fabio Quartararo[811] 1:57,407	Danny Kent[812] 1:56,615	Danny Kent[813] 1:57,186	Miguel Oliveira[814] 39:39,510	Brad Binder[815] 1:57,318
CAT	Jorge Navarro[816] 1:51,988	Danny Kent[817] 1:51,637	Enea Bastianini[818] 1:50,793	Enea Bastianini[819] 1:50,137	Jorge Navarro[820] 1:51,304	Danny Kent[821] 40:59,419	Efrén Vázquez[822] 1:50,606
NED	Danny Kent[823] 1:42,362	Danny Kent[824] 1:41,860	Danny Kent[825] 1:41,588	Enea Bastianini[826] 1:41,283	Danny Kent[827] 1:42,080	Miguel Oliveira[828] 37:54,427	Jorge Navarro[829] 1:42,135
GER	Danny Kent[830] 1:27,026	Danny Kent[831] 1:26,937	Danny Kent[832] 1:26,174	Danny Kent[833] 1:26,420	Danny Kent[834] 1:27,002	Danny Kent[835] 39:29,359	Danny Kent[836] 1:26,916
IND	Danny Kent[837] 1:41,437	Efrén Vázquez[838] 1:41,266	Danny Kent[839] 1:40,870	Danny Kent[840] 1:40,703	Efrén Vázquez[841] 1:41,420	Livio Loi[842] 40:50,747	Danny Kent[843] 1:41,449
CZE	Efrén Vázquez[844] 2:08,700	Danny Kent[845] 2:08,483	Danny Kent[846] 2:07,649	Niccolò Antonelli[847] 2:07,667	Miguel Oliveira[848] 2:08,649	Niccolò Antonelli[849] 25:56,866	Miguel Oliveira[850] 2:08,466
GBR	Jorge Navarro[851] 2:15,568	Romano Fenati[852] 2:14,459	Jorge Martín[853] 2:13,785	Jorge Navarro[854] 2:12,440	Danny Kent[855] 2:30,103	Danny Kent[856] 44:13,623	Danny Kent[857] 2:33,508
SMR	Enea Bastianini[858] 1:43,133	Danny Kent[859] 1:43,097	Danny Kent[860] 1:42,209	Enea Bastianini[861] 1:42,486	Niccolò Antonelli[862] 1:43,194	Enea Bastianini[863] 39:43,673	Niccolò Antonelli[864] 1:42,486
ARA	Enea Bastianini[865] 1:59,134	Enea Bastianini[866] 1:58,875	Efrén Vázquez[867] 1:58,267	Enea Bastianini[868] 1:57,775	Danny Kent[869] 1:59,177	Miguel Oliveira[870] 39:54,343	Niccolò Antonelli[871] 1:58,726
JPN	Niccolò Antonelli[872] 1:57,500	Niccolò Antonelli[873] 1:57,609	Niccolò Antonelli[874] 1:56,572	Romano Fenati[875] 1:56,484	Jorge Martín[876] 2:11,540	Niccolò Antonelli[877] 28:03,391	Isaac Viñales[878] 2:07,602
AUS	Miguel Oliveira[879] 1:37,209	Jorge Navarro[880] 1:37,531	Brad Binder[881] 1:36,519	Danny Kent[882] 1:36,180	Danny Kent[883] 1:36,437	Miguel Oliveira[884] 37:34,742	Francesco Bagnaia[885] 1:36,532
MAL	Danny Kent[886] 2:13,715	Miguel Oliveira[887] 2:13,906	Danny Kent[888] 2:12,731	Niccolò Antonelli[889] 2:12,653	Efrén Vázquez[890] 2:13,502	Miguel Oliveira[891] 40:33,277	Brad Binder[892] 2:13,571
VAL	Danny Kent[893] 1:39,930	Efrén Vázquez[894] 1:40,027	Miguel Oliveira[895] 1:39,293	John McPhee[896] 1:39,364	Niccolò Antonelli[897] 1:40,086	Miguel Oliveira[898] 40:09,792	Romano Fenati[899] 1:39,622

Źródło: Oficjalna strona MotoGP^[386]

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Mistrzem świata został po raz pierwszy w karierze Brytyjczyk Danny Kent^[900].

6 zwycięstw odnieśli Danny Kent i Miguel Oliveira (dla Portugalczyka były to pierwsze zwycięstwa w karierze^[901]). Dwa razy wygrał Niccolò Antonelli. Jeden triumf zaliczyli Alexis Masbou, Romano Fenati, Livio Loi i Enea Bastianini.

Mj	Kierowca	Motocykl	QAT [902]	AME [903]	ARG [904]	ESP [905]	FRA [906]	ITA [907]	CAT [908]	NED [909]	GER [910]	IND [911]	CZE [912]	GBR [913]	RSM [400]	ARA [664]	JPN [665]	AUS [666]	MAL [667]	VAL [914]	Punkty
1.	Danny Kent	Honda	3	1	1	1	4	2	1	3	1	21	7	1	6	NU	6	NU	7	9	260
2.	Miguel Oliveira	KTM	16	NU	4	2	8	1	5	1	NW	15	8	13	2	1	2	1	1	1	254
3.	Enea Bastianini	Honda	2	4	9	9	2	5	2	6	3	6	2	NU	1	NU	7	NU	8	5	207
4.	Romano Fenati	KTM	NU	8	8	6	1	3	8	5	4	4	6	12	4	3	28	6	5	NU	176
5.	Niccolò Antonelli	Honda	8	23	NU	NU	5	6	4	9	5	7	1	3	3	6	1	17	4	NU	174
6.	Brad Binder	KTM	10	5	5	3	NU	10	9	7	7	8	3	NU	5	NU	17	3	2	4	159
7.	Jorge Navarro	Honda	12	NU	NU	8	NU	7	6	4	6	9	5	NU	NW	2	3	4	3	2	157
8.	Efrén Vázquez	Honda	4	3	2	5	NU	NU	3	NU	2	NU	4	9	NU	4	10	2	NU	NU	155
9.	Isaac Viñales	Husqvarna	6	9	3	11	7	8	7	NU	18										115
		KTM										5	NU	NU	9	NU	4	8	14	6
10.	Fabio Quartararo	Honda	7	2	6	4	NU	NU	14	2	NU	11	NU	4	NW		NW	NW		NU	92
11.	John McPhee	Honda	5	6	15	10	17	20	NU	10	17	2	10	6	19	17	9	NU	10	7	92
12.	Jakub Kornfeil	KTM	17	11	14	NU	6	16	NU	20	14	22	9	2	17	14	12	5	6	3	89
13.	Alexis Masbou	Honda	1	16	NU	15	NU	9	18	NU	8	32	NU	11	7	8	NU	9	9	15	78
14.	Francesco Bagnaia	Mahindra	9	NU	11	7	3	4	20	11	NU	NU	12	NU	8	11	15	NU	17	13	76
15.	Philipp Öttl	KTM	14	13	16	NU	10	22	10	15	11	3	15	16	10	5	23	7	15	10	73
16.	Livio Loi	Honda	NU	25	12	13	13	14	19	13	16	1	18	5	12	15	NU	NU	19	20	56
17.	Jorge Martín	Mahindra	15	NU	22	14	NU	17	11	18	12	10	11	NU	15	7	11	15	12	14	45
18.	Karel Hanika	KTM	13	10	7	22	20	28	NU	8	13	12	26	NU	21	NU	8	14	NU	NU	43
19.	Andrea Migno	KTM	24	12	17	21	9	15	28	12	21	20	13	15	13	9	20	NU	24	11	35
20.	Andrea Locatelli	Honda	11	7	23	16	16	13	12	NU	9	13	NU	NU	NW	NW	14	NU	NW		33
21.	Hiroki Ono	Honda	NU	NU	13	NU	11	11	NU	14	NU	26	NU	20	16	10	NU		NU	8	29
22.	Niklas Ajo	KTM	NU	14	10	17	NU	12	13	17	10	30	NU								21
23.	Zulfahmi Khairuddin	KTM	28	20	20	26	14	26	24	NU	19	25	22	14	NU	NU	5	12	NU	17	19
24.	Juan Francisco Guevara	Mahindra	18	NU	NU	20	12	NU	26	NU	NW	18	14	7	NU	21	21	NU	20	NU	15
25.	Lorenzo Dalla Porta	Husqvarna										27	19	8	11	24	24	NU	16	22	13
26.	Jules Danilo	Honda	20	NU	NU	12	NU	NU	16	16	15	14	27	NU	NU	22	19	NU	11	16	12
27.	Stefano Manzi	Mahindra		24	18	19	15	NU	27	22	22	19	24	NU	14	12	18	NU	13	19	10
28.	Tatsuki Suzuki	Mahindra	23	NU	27	23	NU	NU	22	NU	NU	23	20	10	NU	16	13	NU	21	NU	9
29.	María Herrera	Husqvarna	22	17	NU	NU	19	21	15	NU	NU	24	23	NU	24	13	26	11	18	21	9
30.	Remy Gardner	Mahindra	NU	18	19	25	NU	23	25	26	23	17	17	17	NU	19	NU	10	22	NU	6
31.	Nicolò Bulega	KTM																		12	4
32.	Manuel Pagliani	Mahindra														NU	22	13	NU	25	3
33.	Matteo Ferrari	Mahindra	21	15	21	18	NU	24	21	24	25	29	21	NU	23						1
	Alessandro Tonucci	Mahindra	25	21	25	NU	NU	19	17	21	24	16	25	NU	22	23	NU	16	NU	NU	0
	Darryn Binder	Mahindra	19	NU	24	24	NU	18	NU	19	20	27	16	NU	18	NU	27	NU	NU	18	0
	Gabriel Rodrigo	KTM	27	19	28	NU	NU	NU	NU	25	26	31	NU	NU	20	20	16	NU	25	NW	0
	Ana Carrasco	KTM		22	26	27	18	25	23	23	NU			NU	25	27	29	18	23	24	0
	Sena Yamada	Honda														18					0
	Luke Hedger	Kalex KTM												18							0
	Olly Simspon	KTM																19			0
	Taz Taylor	KTM												19							0
	Fabio Di Giannantonio	Honda																		23	0
	Keisuke Kurihara	Honda															25				0
	Khairul Idham Pawi	Honda														25					0
	Marco Bezzecchi	Mahindra	26					NU													0
	Davide Pizzoli	Husqvarna														26					0
	Adrián Gyutai	TVR													26						0
	Jonas Geitner	KTM									27										0
	Jorel Boerboom	Kalex KTM								27											0
	Anthony Groppi	FTR Honda						27													0
	Kevin Hanus	Kalex KTM								28		NU									0
	Loris Cresson	KTM	29																		0
	Maximilian Kappler	FTR Honda									NU		NU								0
	Matt Barton	FTR																NU			0
	Joan Mir	Honda																NU			0
	Ryo Mizuno	Honda															NU				0

• GP Czech zostało przerwane na 1. okrążeniu z powodu wypadku w 1. zakręcie, w którym uczestniczyli Tatsuki Suzuki, Niklas Ajo, Philipp Öttl, Jules Danilo, Lorenzo Dalla Porta, Andrea Locatelli, Hiroki Ono i Gabriel Rodrigo. Po restarcie dystans wyścigu zmniejszono z 19 do 12 okrążeń^[915][916].

W tej klasyfikacji pod uwagę brane są punkty najlepszego zawodnika jeżdżącego na danym motocyklu w wyścigu.

Tytuł wśród konstruktorów po raz 15. w klasie 125 cm³/Moto3 zdobyła Honda^[917][918]. Zawodnicy startujący na tym motocyklu odnieśli 11 zwycięstw w sezonie. 7 razy wygrywał motocyklista na KTM'ie, który zdobył wicemistrzostwo.

Mj	Motocykl	QAT	AME	ARG	ESP	FRA	ITA	CAT	NED	GER	IND	CZE	GBR	RSM	ARA	JPN	AUS	MAL	VAL	Punkty
1.	Honda	1	1	1	1	2	2	1	2	1	1	1	1	1	2	1	2	3	2	411
2.	KTM	10	5	4	2	1	1	5	1	4	3	3	2	2	1	2	1	1	1	341
3.	Mahindra	9	15	11	7	3	4	11	11	12	10	11	7	8	7	11	10	12	13	120
4.	Husqvarna	6	9	3	11	7	8	7	NU	18	24	19	8	11	13	24		16	21	85
	Kalex KTM								27				18							0
	TVR													26						0
	FTR Honda						27			NU		NU								0
	FTR																NU			0

Pozycje zawodników Moto3 w kwalifikacjach. Zawodnicy uporządkowani są według najlepszych miejsc startowych.

4 razy pole position zdobyli Danny Kent i Enea Bastianini. Dwukrotnie z pierwszego pola startowali Niccolò Antonelli, Fabio Quartararo i John McPhee. Jedno zwycięstwo w kwalifikacjach zanotowali Alexis Masbou, Miguel Oliveira, Jorge Navarro i Romano Fenati.

Kierowca	QAT [919]	AME [920]	ARG [921]	ESP [922]	FRA [923]	ITA [924]	CAT [925]	NED [926]	GER [927]	IND [928]	CZE [929]	GBR [930]	RSM [931]	ARA [932]	JPN [933]	AUS [934]	MAL [935]	VAL [936]
Danny Kent	8	1	2	2	31	1	2	4	1	1	2	3	3	3	4	7	9	18
Enea Bastianini	21	8	9	7	18	7	1	1	5	4	15	7	1	1	3	25	8	6
Niccolò Antonelli	3	4	3	9	7	5	4	19	7	8	1	18	4	6	2	15	1	7
Fabio Quartararo	6	6	15	1	1	13	7	7	3	5	4	11						11
John McPhee	5	15	18	25	19	19	11	23	23	18	10	12	25	14	24	1	12	1
Miguel Oliveira	8	2	1	3	8	11	5	6		2	12	9	6	2	5	2	3	4
Jorge Navarro	12	5	7	10	2	18	3	2	11	9	3	1		5	6	4	2	5
Romano Fenati	17	19	34	8	5	3	13	8	12	11	22	8	5	10	1	5	5	2
Alexis Masbou	1	10	12	11	26	23	23	21	10	12	5	6	12	7	22	17	19	20
Karel Hanika	14	20	6	6	24	4	12	3	2	13	7	2	23	13	19	12	14	8
Brad Binder	13	11	14	4	25	12	18	11	8	6	6	10	2	11	9	9	15	19
Isaac Viñales	2	7	5	13	9	10	20	5	17	20	14	5	10	27	7	10	18	13
Hiroki Ono	15	17	8	14	32	2	10	22	26	14	18	31	13	19	12		11	10
Efrén Vázquez	10	16	4	17	29	15	6	9	4	7	8	4	7	8	28	3	7	3
Francesco Bagnaia	4	9	17	16	3	8	17	10	20	24	27	15	11	17	10	26	6	19
Andrea Locatelli	7	3	28	23	13	9	19	14	9	21	21	20			34	34
Zulfahmi Khairuddin	28	28	27	30	30	25	33	30	16	3	33	29	22	16	15	13	10	21
Jakub Kornfeil	26	23	19	12	4	6	26	25	21	16	19	13	32	12	11	8	4	12
Jorge Martín	25	12	22	15	34	20	15	15	6	10	9	16	18	4	23	19	13	24
Philipp Öttl	22	32	20	5	33	21	9	12	15	34	24	24	9	9	13	23	17	14
Livio Loi	11	14	10	22	22	16	29	20	14	26	32	28	20	15	8	6	25	28
Jules Danilo	18	18	21	21	6	17	22	28	19	15	11	23	14	24	28	20	28	17
Lorenzo Dalla Porta										30	23	27	8	23	16	21	23	23
Niklas Ajo	16	21	16	19	20	22	8	16	13	19	28
Tatsuki Suzuki	31	29	31	29	10	36	28	29	28	27	20	33	19	26	20	30	26	34
María Herrera	32	31	23	24	11	27	14	13	30	23	31	14	24	30	26	11	24	22
Juan Francisco Guevara	24	13	11	18	15	14	16	18		22	13	19	15	18	14	16	22	30
Matteo Ferrari	30	24	24	20	12	30	31	34	29	31	35	32	28
Andrea Migno	29	22	13	27	16	24	21	17	34	28	26	17	21	20	17	29	27	15
Stefano Manzi		25	25	33	14	29	27	32	25	33	30	26	26	21	21	14	16	29
Darryn Binder	20	34	29	28	27	28	30	24	18	32	16	25	16	25	30	27	21	26
Nicolò Bulega																		16
Remy Gardner	19	27	26	26	17	26	25	31	24	17	17	22	27	29	29	28	31	32
Gabriel Rodrigo	27	30	33	32	23	33	32	27	31	29	25	21	17	32	25	24	20
Manuel Pagliani														31	18	32	30	27
Joan Mir																18
Alessandro Tonucci	23	26	30	31	21	32	24	26	22	25	29	30	29	28	31	22		31
Sena Yamada														22
Fabio Di Giannantonio																		25
Ana Carrasco		33	32	34	28	31	34	33	27			34	30	35	33	31	29	31
Adrián Gyutai													31
Maximilian Kappler									32		34
Ryo Mizuno															32
Marco Bezzecchi	33					35
Olly Simspon																33
Davide Pizzoli														33
Jonas Geitner									33
Loris Cresson	34
Khairul Idham Pawi														34
Anthony Groppi						34
Taz Taylor												35
Keisuke Kurihara															35
Jorel Boerboom								35
Matt Barton																35
Kevin Hanus								36		36
Luke Hedger												36

Klasyfikacja zawodników debiutujących w klasie Moto3 (zawodnicy z dzikimi kartami nie są brani pod uwagę)^[937].

Najlepszym debiutantem okazał się Jorge Navarro, który był siódmy w klasyfikacji generalnej^[938]. 9 z 11 debiutantów przynajmniej raz znalazło się w pierwszej piętnastce. Sezon bez punktu ukończyli Darryn Binder^[939] i Gabriel Rodrigo^[940].

Mj	Kierowca	Punkty
1.	Jorge Navarro	157
2.	Fabio Quartararo	92
3.	Jorge Martín	45
4.	Andrea Migno	35
5.	Hiroki Ono	29
6.	Stefano Manzi	10
7.	Tatsuki Suzuki	9
8.	María Herrera	9
9.	Remy Gardner	6

• W sezonie 2015 miało miejsce 976 wypadków. Najczęściej zawodnicy wypadali z toru na Silverstone (79 razy), kolejne pozycje przypadły dla torów w Le Mans (78) i w Argentynie (25). Biorąc pod uwagę zakręty to najniebezpieczniejszym okazał się dziesiąty zakręt toru Misano (20 wypadków), a na drugim miejscu znalazły się ex aequo 10. toru Catalunya i 2. toru Jerez (po 16 kraks). Natomiast najwięcej wypadków sezonie według motocyklistów zaliczyli^[941]:
  • MotoGP: Alex de Angelis – 19 razy
  • Moto2: Axel Pons – 23 razy
  • Moto3: Karel Hanika – 24 razy

• Najwyższe prędkości osiągnięte podczas sezonu:
  • MotoGP: Andrea Iannone, GP Włoch – 350,8 km/h^[942]
  • Moto2: Álex Rins, GP Włoch oraz Thomas Lüthi, GP Indianapolis – 290,0 km/h^[943][944]
  • Moto3: Enea Bastianini, GP Australii – 244,8 km/h^[945]
• Największy dystans przejechany podczas wyścigów:
  • MotoGP: Valentino Rossi i Bradley Smith – 2108,824 km (największy możliwy dystans)^[946]
  • Moto2: Johann Zarco i Takaaki Nakagami – 1804,790 km (największy możliwy dystans)^[947]
  • Moto3: Romano Fenati – 1718,134 km^[948]
• Największy dystans przejechany podczas treningów:
  • MotoGP: Bradley Smith – 7871,239 km^[946]
  • Moto2: Takaaki Nakagami – 7915,293 km^[947]
  • Moto3: Livio Loi – 6360,737 km^[948]
• Najstarszy i najmłodszy zawodnik w danej klasie^[949]:
  • MotoGP: Kousuke Akiyoshi – 39 lat, Jack Miller – 19 lat
  • Moto2: Anthony West – 33 lata, Luca Marini – 17 lat
  • Moto3: Efrén Vázquez – 29 lat, Nicolo Bulega – 16 lat
• Liczba zawodników z danego państwa (łącznie z motocyklistami z dziką kartą i zastępcami):

Klasa	ITA	ESP	JPN	GBR	FRA	GER	AUS	MAL	SUI	CZE	BEL	RPA	FIN	NED	THA	COL	USA	IRL	SMR	POR	ARG	HUN
MotoGP	7	9	4	5	2	1	3			1						1	1	1	1
Moto2	7	9	3	2	4	4	1	4	5		1	1	1	1	2
Moto3	16	8	5	4	3	4	3	2		2	2	2	1	1						1	1	1
Łącznie	30	26	12	11	9	9	7	6	5	3	3	3	2	2	2	1	1	1	1	1	1	1

Prawa telewizyjne do wyścigów sezonu 2015 uzyskało 87 stacji telewizyjnych, które transmitowały rundy MMŚ w 207 państwach i terytoriach zależnych^[950].

GP Walencji zostało najczęściej oglądanym w telewizji wyścigiem MotoGP w historii (m.in. 9,7 mln widzów we Włoszech i 6,1 mln w Hiszpanii)^[951].

Źródło: Oficjalna strona MotoGP^[952]

Kraj lub region Stacja telewizyjna Afryka SuperSport Ameryka Łacińska ESPN Latin, ESPN HD, ESPN2  Angola Zimbo TV  Argentyna ESPN+  Australia  Papua-Nowa Gwinea Fox Sports Australia Channel ONE  Austria ORF Sport Plus Azja Fox Sports Asia  Belgia RTBF Eurosport France, Eurosport 2 Bliski Wschód BeIN Sport  Bośnia i Hercegowina  Chorwacja  Czarnogóra  Macedonia  Serbia Sport Klub  Brazylia Globosat SportTV  Bułgaria TV + Bulsatcom  Chiny Guangdong TV LeTV  Cypr Cytavision  Czechy Nova Sport  Dania TV Plus (Viasat)  Finlandia Nelonen Sport Pro  Francja Eurosport France, Eurosport 2 NT1  Grecja OTE Sport  Hiszpania Movistar MotoGP Tele5  Holandia Eurosport, Eurosport 2 NOS  Indie Ten Sports  Indonezja Trans7  Islandia Sport2  Izrael 5 SPORT, 5 PLUS, 5 LIVE

Kraj lub region Stacja telewizyjna  Japonia NTV G+  Kambodża Hang Maes TV  Kanada RDS WSTV  Kazachstan STV  Kolumbia RCN HD2  Kosowo Kujtesa SPORT  Litwa  Łotwa  Estonia VIASAT  Niemcy DMAX Eurosport Germany, Eurosport 2  Norwegia  Szwecja VIASAT Motor  Nowa Zelandia SKY NZ TV3  Polska Polsat Sport  Portugalia SPORT TV  Południowa Afryka SuperSport (Mnet)  Rosja Autoplus  Rumunia  Węgry DigiSport  Salwador CH 4  Słowenia Kanal A POP PLUS  Stany Zjednoczone Fox Sports 1  Szwajcaria SRF RTS RSI  Tajlandia TV 3 (Channel 28)  Turcja Dsmart  Wenezuela Meridiano  Wielka Brytania BT ITV4  Włochy SKY Italy Cielo

24 czerwca 2015 roku została wydana gra komputerowa MotoGP 15. Jest ona dostępna na Microsoft Windows, PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox One i Xbox 360. W grze dostępne są wszystkie zespoły, tory i wszyscy zawodnicy, którzy brali udział w sezonie 2015. Producentem gry jest podobnie jak w ostatnich 2 latach firma Milestone^{[953][954][955][956][957]}.

• Oficjalna strona MotoGP