Hiszpania
Barcelona
9 września 193222 grudnia 1979
Pere Aragonès (ERC)
32 108 km²[1]
7 496 276[2]
233 os./km²
kataloński, kastylijski, oksytański (aranejski)
16
47
Katalonia (kat. Catalunya [kətəˈɫuɲə], hiszp. Cataluña, oksyt. Catalonha) – wspólnota autonomiczna Hiszpanii. W szerszym znaczeniu – region geograficzny i kraina historyczna na Półwyspie Iberyjskim z ośrodkiem kulturalnym i administracyjnym w Barcelonie.
Hymnem Katalonii jest pieśń Els Segadors. Świętem narodowym jest dzień 11 września – data zdobycia Barcelony przez wojska Burbonów w 1714 r. podczas wojny o sukcesję (wydarzenie to stanowiło porażkę Katalończyków).
Barwami narodowymi Katalonii, podobnie jak innych regionów Hiszpanii i Francji położonych nad Morzem Śródziemnym, są złoty i czerwony. Układają się one w 4 czerwone pasy (quatre barres) na złotym tle. Popularnym symbolem Katalonii jest osioł – symbol mądrego i spokojnego, lecz upartego dążenia do celu (co stanowi przeciwieństwo byka symbolizującego Hiszpanię).
Leży nad Morzem Śródziemnym. Graniczy z Francją i Andorą oraz z Aragonią i Walencją. Jest regionem wyżynno-górzystym, z nielicznymi nizinami na wybrzeżu i w dolinie rzeki Ebro.
Do historycznej Katalonii należy również większa część departamentu Pireneje Wschodnie we Francji (tzw. Katalonia Północna). Na terenie tego departamentu leży również katalońska enklawa Llívia.
Na określenie wszystkich katalońskojęzycznych krajów dawnej Korony Aragonii używa się pojęcia kraje katalońskie (Països Catalans).
Wspólnotę autonomiczną Katalonii tworzą cztery prowincje państwa hiszpańskiego:
Granice prowincji zostały ustalone przez władze hiszpańskie w roku 1833 bez uwzględnienia lokalnych uwarunkowań. Z tego powodu funkcjonują wyłącznie jako jednostki podziału terytorialnego Hiszpanii, nie są natomiast statutowymi jednostkami podziału Katalonii. Podstawowy podział terytorialny Katalonii, zarówno w stosunkach urzędowych, jak i w świadomości społecznej, opiera się na średniowiecznej jednostce administracyjnej – comarce (comarca). W mediach i życiu codziennym comarki są podstawowym wyznacznikiem lokalizacji czy miejsca zamieszkania. W porównaniu z innymi wspólnotami Hiszpanii, kompetencje katalońskich comarek są szerokie.
Współczesny podział na comarki został zasadniczo ustalony w roku 1936 i nieco zmodyfikowany w latach 1988 i 1990. W pewnym stopniu ignoruje on istnienie prowincji – ich granice w kilku przypadkach przecinają granice comarek. Obecnie liczba comarek wynosi 41.
Obecny statut autonomii przewiduje dodatkowo przywrócenie średniowiecznych jednostek administracyjnych najwyższego rzędu zwanych vegueries – wikariatami. Zastąpiłyby one w stosunkach wewnętrznych hiszpańskie prowincje. Ich liczba i granice są nadal przedmiotem dyskusji. W obecnej chwili różne instytucje katalońskie w swojej działalności stosują różną organizację terytorialną, przy czym z reguły nie pokrywa się ona z podziałem na prowincje. Rząd kataloński działa poprzez tzw. delegacje terytorialne.
Zgodnie ze statutem autonomii, podstawową jednostką organizacji terytorialnej jest gmina (kat. municipi). Zarząd gminy nosi nazwę ajuntament i składa się z wójta (alcalde) i radnych (regidors). Na gminy wiejskie składa się z reguły kilka osiedli, z których jedno pełni rolę siedziby gminy i z reguły daje jej nazwę. Miasto stołeczne Barcelona posiada specjalny ustrój określony ustawą.
W starożytności zamieszkiwana przez Celtoiberów. Teren osadnictwa Greków i Fenicjan. Na wybrzeżu powstały liczne faktorie do handlu rudą żelaza z głębi Półwyspu Iberyjskiego (Emporion).
Od końca III wieku p.n.e. w składzie rzymskiej prowincji Hispania Tarraconensis, której centrum administracyjne znajdowało się w Tarraco (obecnie katalońska Tarragona). Największe centrum produkcji garum, ważny region rolniczy.
W V wieku opanowana przez Wizygotów, którzy jednak dość szybko się zasymilowali i stopili kulturowo z miejscową ludnością.
W VIII wieku całość ziem Katalonii opanowali Arabowie, zostali jednak częściowo wyparci przez Karola Młota po bitwie pod Poitiers w 732 r. Około roku 800 powstała niezależna marchia ze stolicą w Barcelonie, której zadaniem była walka z Maurami.
W początkach X wieku Katalonia uniezależniła się od monarchii frankońskich, choć nadal z państwami południowej Francji utrzymywała ścisłe kontakty. Ślady owych kontaktów (zwłaszcza z Burgundią) widoczne są do dzisiaj w języku katalońskim.
W 1137 r. zawarta została unia personalna ze wzrastającą w siłę Aragonią. Dało to początek złotemu wiekowi obu krajów, których władcy przez pewien czas dominowali w zachodnim basenie Morza Śródziemnego. Pod władzą królestwa znalazły się Baleary, Sycylia i południowe Włochy.
Unia personalna powstała po małżeństwie Izabeli I Katolickiej z Ferdynandem II Katolickim połączyła Aragonię z Kastylią. Wzrost znaczenia Kastylii po odkryciu Nowego Świata spowodował spadek znaczenia Katalonii. Ukierunkowanie gospodarki Hiszpanii na handel z koloniami spowodowało dalszy upadek Barcelony jako portu, gdyż handlował on przede wszystkim z krajami basenu Morza Śródziemnego.
22 maja 1640 r. wybuchło w Barcelonie powstanie przeciwko królowi Filipowi IV Habsburgowi (tzw. Wojna żeńców), którego uczestnicy proklamowali republikę miejską. Powstanie zostało jednak ostatecznie krwawo stłumione w 1652 r. Nadana wcześniej Katalonii autonomia prawna (tzw. fueros, kat. furs – prawa lokalne) była coraz bardziej ograniczana przez kolejnych monarchów. W tym czasie pretensje do Katalonii wysunęła Francja. Tzw. wojna trzydziestoletnia zakończyła się zwycięstwem Francji i podziałem Katalonii między Francję a Hiszpanię na mocy pokoju pirenejskiego w 1659 r. W ten sposób powstała Katalonia Północna. Ze względu na opór Katalończyków, faktycznie podział został zakończony dopiero w 1720 r. Od tego czasu przebieg granicy francusko-hiszpańskiej w Katalonii pozostaje niezmieniony.
W 1705 r. podczas wojny o sukcesję hiszpańską w Katalonii wybuchło kolejne antyhiszpańskie powstanie, jednak po pokoju utrechckim Katalonia została opuszczona przez sprzymierzeńców. Powstanie krwawo stłumiono, a 11 września 1714 r. padła Barcelona. W ten sposób całe Królestwo Aragonii zostało ostatecznie podporządkowane Hiszpanii.
W 1716 r. Filip V Burbon wydał ostatni, trzeci dekret składający się na tzw. Nueva Planta – nowy ustrój Hiszpanii. Zgodnie z zasadami centralizmu i unitaryzmu, na których był on oparty, w Katalonii – podobnie jak w innych krajach Korony Aragońskiej – zlikwidowano prawa lokalne (fueros) i wprowadzono prawo kastylijskie, a kataloński usunięto z urzędów. Zlikwidowano samorząd (Generalitat), w tym Kortezy Katalońskie i Radę Stu, a wprowadzono w to miejsce zarząd wojskowy.
Konflikt katalońsko-hiszpański przeniósł się na płaszczyznę społeczną i kulturową. W latach pięćdziesiątych król Karol III Burbon zabronił używania języka katalońskiego w urzędach i pismach oficjalnych, a w 1768 r. – w szkołach wszystkich szczebli. Analogiczne prawo obowiązywało we francuskiej części Katalonii od 7 listopada 1700 r.
W latach 1800–1814, podczas wojny hiszpańsko-francuskiej, Katalonia była okupowana przez wojska napoleońskie. W roku 1833 dokonano sztucznego podziału Katalonii na prowincje, co miało usprawnić administrację krajem, jednak nie uwzględniało historycznych związków regionalnych. Od Katalonii został wówczas odłączony tzw. Pas Zachodni.
Na skutek pomyślnej koniunktury w XIX wieku Katalonia stała się jednym z pionierów industrializacji w Europie. Od lat 60. rozwijały się zwłaszcza przemysł włókienniczy i stoczniowy, budowano linie kolejowe.
Od końca XIX wieku, wraz z katalońskim odrodzeniem narodowym, zaczęły narastać tendencje autonomistyczne. W 1914 r. cztery okręgi (deputacje) katalońskie (Barcelona, Tarragona, Girona i Lleida) utworzyły związek, tzw. Mancomunitat de Catalunya. Jakkolwiek jego kompetencje nie wykraczały poza kompetencje okręgów, utworzenie Mancomunitat miało duże znaczenie symboliczne. Przywrócono wówczas Kortezy Katalońskie, które składały się z katalońskich deputowanych do Kortezów Generalnych Hiszpanii. Ustanowiono rząd (Consell), na którego czele stał prezydent – początkowo Enric Prat de la Riba, a następnie Josep Puig i Cadafalch.
Rząd lokalny przywrócił użycie katalońskiego. Pod auspicjami Mancomunitat przeprowadzono reformę ortografii katalońskiej. Zapoczątkowano również szereg inwestycji infrastrukturalnych, między innymi rozpoczęto telefonizację kraju i budowę barcelońskiej kolei miejskiej, która częściowo przebiegała pod ziemią. Mancomunitat upadła w roku 1925, zlikwidowana podczas dyktatury Primo de Rivery.
Po upadku dyktatury w 1930 r., Hiszpanie zgodzili się przyznać Katalonii autonomię w ramach republiki. 14 kwietnia 1931 r., zanim powstała II republika hiszpańska, przywódca zwycięskiej lewicy Francesc Macià proklamował powstanie Republiki Katalońskiej, która miała połączyć się z resztą Hiszpanii na zasadzie konfederacji. Ostatecznie 17 kwietnia zawarty został kompromis, na mocy którego Katalonia stała się autonomiczną częścią Hiszpanii pod nazwą Generalitat de Catalunya. Macià został jej pierwszym prezydentem. Ustrój autonomii regulował Statut Katalonii (Estatut de Catalunya), tzw. Statut z Nurii (Estatut de Núria – od miejscowości, w której przygotowywano jego projekt). Pierwszy jego projekt, który zyskał poparcie 99% głosujących w referendum przy frekwencji 75%, został odrzucony przez Kortezy Generalne Hiszpanii. Jego druga wersja została zatwierdzona 9 września 1932 r.
6 października 1934 r. ówczesny prezydent Generalitat Lluís Companys proklamował po raz kolejny powstanie Republiki Katalońskiej jako państwa. W wyniku natychmiastowej reakcji rządu hiszpańskiego doprowadziło to do czasowego uwięzienia rządu Companysa oraz częściowego zawieszenia Statutu.
W 1936 r. wybuchła w Hiszpanii wojna domowa, w której rząd Katalonii opowiedział się po stronie Republiki. Katalonia udzieliła schronienia rządowi republikańskiemu, który od 1937 r. urzędował w Barcelonie. W 1938 r. frankiści wkroczyli na terytorium Katalonii, zdobywając Lleidę. Przez długi czas walki toczyły się nad rzeką Ebro, którą ostatecznie frankiści przekroczyli i w końcu roku przeszli do natarcia na Barcelonę, którą zdobyli 26 stycznia 1939 r.
Rząd kataloński udał się na wygnanie do Francji. Wielu działaczy katalońskich wyemigrowało do Francji lub Ameryki Łacińskiej – głównie do Meksyku. Po zajęciu Francji przez Niemcy w 1940 r. premier Lluís Companys został aresztowany przez Gestapo i wydany Hiszpanii, gdzie został skazany na śmierć i stracony w twierdzy Montjuïc w Barcelonie.
Jeszcze przed ostatecznym zwycięstwem wojsk frankistowskich, 5 kwietnia 1938 r., gen. Francisco Franco wydał dekret znoszący autonomię Katalonii. Z czasem zabroniono publicznego używania języka katalońskiego i symboli narodowych. Demonstracje Katalończyków w obronie praw kulturalnych i politycznych były rozpędzane z użyciem policji i wojska.
Po śmierci gen. Franco (1975) i przyjęciu nowej konstytucji Hiszpanii (1978), Katalonia odzyskała autonomię kulturalną i polityczną. Od tej pory wraz z Krajem Basków dysponuje najszerszą autonomią na tle pozostałych wspólnot autonomicznych. Powrócono do nazwy Generalitat de Catalunya na określenie systemu władz autonomicznych.
Separatyści katalońscy mimo autonomii wciąż dążyli jednak do uzyskania samodzielności w ramach Unii Europejskiej.
W październiku 2015 przy rekordowej 77% frekwencji wybory do autonomicznego parlamentu Katalonii wygrały stronnictwa separatystyczne (koalicja „Junts per Si” (Razem dla tak) niemal 40% głosów i 62 mandaty na 135 miejsc, ultralewicowa partia CUP kolejnych 10 mandatów), po czym parlament ten w listopadzie 2015 uchwalił deklarację niepodległości, w myśl której parlament w Barcelonie uznano za „jedyny nośnik suwerenności narodowej” oraz zapowiedziano w ciągu 1,5 roku „demokratyczne, systematyczne i pokojowe odłączanie się od państwa hiszpańskiego”, czyli proklamowanie republiki. Wypowiedziane zostało zarazem posłuszeństwo „wszelkim instytucjom państwa hiszpańskiego”, w tym trybunałowi konstytucyjnemu. Spowodowało to reakcję rządu w Madrycie, który w październiku 2017 r. zastosował art. 155 hiszpańskiej konstytucji, znosząc autonomię Katalonii.
System władzy w Katalonii określa się mianem Generalitat – Generalitat de Catalunya [ʒənərəɫiˈtat dəkətəˈɫuɲə]. Nazwa ta pochodzi od średniowiecznej instytucji Diputació del General (znanej od XIV w., również w Aragonii i Walencji) – komisji złożonej z przedstawicieli króla, Kościoła i armii, zajmującej się poborem podatków uchwalonych przez kortezy. Współcześnie, zgodnie ze statutem autonomii, na generalitat Katalonii składają się:
Prezydent jest wybierany przez parlament i mianowany przez króla Hiszpanii. Z reguły jest nim przywódca partii, która otrzymała najwięcej głosów w wyborach do parlamentu Katalonii.
Organami doradczymi rządu są Konsultacyjna Komisja Prawna (Comissió Jurídica Assessora) oraz Rada Pracy, Ekonomiczna i Socjalna (Consell de Treball, Econòmic i Social).
Poza tym do Generalitat zaliczają się:
Rząd wypełnia swoje funkcje za pośrednictwem administracji (Administració de la Generalitat). Administrację terenową rząd nadzoruje poprzez 7 tzw. delegacji terytorialnych (delegacions territorials):
Rządowi podlega własna administracja skarbowa – Agència Tributària de Catalunya działająca od 2008 r. Odpowiada ona za pobór i kontrolę podatków własnych Katalonii, podatków hiszpańskich w całości przekazywanych Katalonii oraz innych należności urzędowych Katalonii, a także – w ramach kompetencji delegowanych – pobór i kontrola podatków przysługujących państwu hiszpańskiemu na terytorium Katalonii.
W 1980 r. Katalonia przejęła kontrolę nad policją lokalną, działającą pod historyczną nazwą Mossos d’Esquadra. Począwszy od r. 1994, Mossos przejmowali od policji hiszpańskiej kontrolę nad kolejnymi comarkami, posuwając się od granicy francuskiej w kierunku Walencji. Od 2005 r. policja katalońska czuwa nad bezpieczeństwem Barcelony. Proces ten zakończył się w 2008 r., od kiedy to policja hiszpańska jest odpowiedzialna wyłącznie za działalność o znaczeniu ogólnopaństwowym (walka z terroryzmem, nielegalną imigracją itp.)
Szerokie kompetencje generalitat znajdują odzwierciedlenie w dużej liczbie spółek publicznych. Najważniejsze z nich to:
Obecny statut autonomii został uchwalony przez parlament kataloński 30 września 2005 r. stosunkiem głosów 120:15 (przy sprzeciwie Partido Popular), a po długich sporach zatwierdzony przez Kortezy Generalne Hiszpanii. Ostatecznie zatwierdzony w referendum przeprowadzonym w Katalonii 18 czerwca 2006 r. przy poparciu 73% głosujących, wszedł w życie 9 sierpnia 2006 r. Zastąpił on poprzedni statut z 1979 r. – tzw. Statut z Sau (Estatut de Sau). Jakkolwiek został okrojony w Kongresie Kortezów, daje Katalonii największą niezależność od czasów Nueva Planta.
Na podstawie wyników wyborów parlamentarnych w 2008 r., w których wyraźnie zwyciężyły partie popierające nowy statut[3], można wnioskować, iż Katalończycy są zadowoleni z tego dokumentu. Niemniej istnieją nadal nierozwiązane kwestie sporne (po części te, których dotyczyły zmiany wprowadzone przez Kongres). Są to m.in.:
W zakresie symbolicznym największe kontrowersje wzbudził artykuł mówiący o Katalonii jako narodzie (nació), podczas gdy dotychczas termin ten był zarezerwowany dla narodu hiszpańskiego (Katalończykom przysługiwał termin narodowość – nacionalitat), a także artykuł wprowadzający pojęcie obywatelstwa katalońskiego. W kwestiach praktycznych statut dał m.in. możliwość przejęcia kontroli nad kolejami i drogami oraz powołania własnej administracji skarbowej, a także poszerzenia obowiązku używania języka katalońskiego. W Kortezach wykreślono m.in. postanowienia dające Katalonii większą samodzielność finansową, międzynarodową oraz kontrolę nad wszystkimi portami morskimi i lotniczymi.
Swój sprzeciw wobec nowego statutu utrzymuje Partido Popular i rządy niektórych wspólnot autonomicznych. Jednakże podejmowane przez nie próby podważenia konstytucyjności statutu jak dotąd zakończyły się niepowodzeniem.
Główne partie działające w Katalonii to:
Specyfiką polityki katalońskiej jest fakt, że najbardziej nacjonalistyczne katalońskie ugrupowania (jak ERC i CUP) sytuują się na lewicy, lub – jak w przypadku JxCat – w centrum. Z kolei dwie znaczące partie opowiadające się za ścisłymi związkami z Hiszpanią (PPC i Cs) należą do centroprawicy. PSC z tego punktu widzenia jest partią politycznego centrum.
Z powodu dużej liczby mieszkańców, partie Katalonii odgrywają znaczącą rolę w polityce hiszpańskiej. Mimo że podział mandatów nie jest proporcjonalny (na niekorzyść Katalonii), wspólnocie tej i tak przysługuje aż 47 z 350 miejsc w Kongresie (więcej posiada tylko Andaluzja – 61). Zarówno rządy lewicy, jak i prawicy w Madrycie kilkakrotnie nie mogłyby dojść do skutku bez poparcia deputowanych katalońskich. Niskie poparcie dla Partido Popular w Katalonii i brak woli koalicji ze strony prawicy katalońskiej były znaczącymi powodami, dla których partia ta nie objęła rządów w latach 2004 i 2008 mimo zwycięstwa lub remisu z PSOE w większości pozostałych wspólnot autonomicznych (po odliczeniu głosów katalońskich wybory wygrałaby PP).
Poniższa tabela przedstawia wyniki ostatnich wyborów parlamentarnych (uwzględniono wyłącznie komitety, które uzyskały mandaty).
W Katalonii, w przeciwieństwie do Kraju Basków, nie istnieją ugrupowania terrorystyczne działające na rzecz niepodległości. Tradycja walki zbrojnej o niepodległość kończy się zasadniczo na powstaniach XVIII-wiecznych; odżyła jedynie w czasie hiszpańskiej wojny domowej, w której katalońskie organizacje zbrojne walczyły po stronie republiki. Kilka grup terrorystycznych o charakterze nacjonalistycznym powstało u schyłku dyktatury Franco. Najznaczniejszą z nich była Terra Lliure (Wolna Ziemia), która zaprzestała walki zbrojnej na początku lat 90. XX wieku i ostatecznie rozwiązała się w 1995 r.
Jedyną liczącą się partią, która wprost formułuje postulat połączenia i niepodległości wszystkich krajów katalońskich, jest ERC. Jednakże mimo radykalnego programu, dąży ona do jego realizacji na drodze czysto politycznej.
23 stycznia 2013 r. parlament Katalonii przyjął deklarację suwerenności, która uważana jest za pierwszy krok do przeprowadzenia referendum dotyczącego niepodległości[4].
10 października 2017 r. premier Carles Puigdemont podpisał deklarację niepodległości republiki Katalonii[5]. 27 października 2017 r. unilateralna deklaracja niepodległości została przegłosowana w parlamencie Katalonii[6]. Wynikiem deklaracji jest zawieszenie autonomii Katalonii przez rząd w Madrycie i kryzys konstytucyjny w Hiszpanii.
Region silnie uprzemysłowiony. Przemysł włókienniczy, chemiczny, elektrotechniczny, stoczniowy, samochodowy. Nowoczesne rolnictwo (pszenica oraz ryż w delcie Ebro) oraz sadownictwo (oliwki, winorośl, cytrusy). Od lat 60. jedną z najważniejszych gałęzi gospodarki jest turystyka. Głównymi ośrodkami turystycznymi są Barcelona, Costa Brava oraz Montserrat.
W 2014 PKB Katalonii wyniósł 200 mld euro, co stanowi 19% PKB całej Hiszpanii. Do kasy państwowej Katalonia wpłaca więcej, niż z niej otrzymuje, co jest powodem niezadowolenia mieszkańców prowincji[7].
هذه مقالة غير مراجعة. ينبغي أن يزال هذا القالب بعد أن يراجعها محرر مغاير للذي أنشأها؛ إذا لزم الأمر فيجب أن توسم المقالة بقوالب الصيانة المناسبة. يمكن أيضاً تقديم طلب لمراجعة المقالة في الصفحة المخصصة لذلك. (يونيو 2020) يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم
جزء من سلسلة مقالات حولالنحو والتصريف في العربية الإعراب الكلمة الاسم الفعل الحرف العبارات الجملة الاسمية جملة اسمية مختصرة الفعلية الجملة الفعلية الواقعة مضافا إليه شبه الجملة النوع المُعرب المبني الوقوف المجرد المزيد أقسام الإعراب إعراب ظاهر (لفظي) إعراب تقديري إعراب م
Model ukuran penuh dari pendarat Bulan Beresheet Beresheet (Ibrani: בְּרֵאשִׁית, Bərēšīṯ, Pada mulanya; kata pertama dalam Kitab Kejadian, nama kitab Kejadian dalam bahasa Ibrani) adalah sebuah demonstrator robot bulan dan pendarat bulan robotik kecil yang dioperasikan oleh SpaceIL dan Israel Aerospace Industries. Tujuannya meliputi menginspirasi kaum muda dan mempromosikan karir dalam sains, teknologi, teknik dan matemtika, dan mendaratkan magnetometer, kapsul waktu dan ret…
Daftar Pahlawan Nasional Indonesia (per 2014) Pahlawan Nasional adalah gelar penghargaan tingkat tertinggi di Indonesia.[1] Gelar anumerta ini diberikan oleh Pemerintahan Indonesia atas tindakan yang dianggap heroik – didefinisikan sebagai perbuatan nyata yang dapat dikenang dan diteladani sepanjang masa bagi warga masyarakat lainnya atau berjasa sangat luar biasa bagi kepentingan bangsa dan negara.[2] Kementerian Sosial Indonesia memberikan tujuh kriteria yang harus dimil…
يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (نوفمبر 2019) كأس الاتحاد الإنجليزي 1975–76 تفاصيل الموسم كأس الاتحاد الإنجليزي النسخة 95 البلد المملكة المتحدة
Este artigo ou secção contém uma lista de referências no fim do texto, mas as suas fontes não são claras porque não são citadas no corpo do artigo, o que compromete a confiabilidade das informações. Ajude a melhorar este artigo inserindo citações no corpo do artigo. (Novembro de 2020) Museu de Arte Cicládica Cycladic female figurine 2.jpg, Goulandris Museum of Cycladic Art, Athens - Joy of Museums.jpg Tipo museu de arte, museu de arqueologia Inauguração 1986 (37 anos) Adm…
هذه المقالة بحاجة لصندوق معلومات. فضلًا ساعد في تحسين هذه المقالة بإضافة صندوق معلومات مخصص إليها. يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (ديسمبر 2018) تفاصيل
Petra Berger Información personalNacimiento 23 de octubre de 1965 (58 años)Amstelveen (Países Bajos) Nacionalidad NeerlandesaInformación profesionalOcupación Actriz y cantante Instrumento Voz Tipo de voz Soprano Sitio web www.petraberger.nl [editar datos en Wikidata] Petra Berger, nacida como Petra Pierrette Burger (Amstelveen, 23 de octubre de 1965), es una cantante, compositora, fotógrafa y actriz musical holandesa. Biografía Crece en un entorno musical, tras finalizar sus est…
У Вікіпедії є статті про інших людей із прізвищем Підгорний. Сергій Олександрович ПідгорнийІм'я при народженні Сергій Олександрович ПідгорнийНародився 27 грудня 1953(1953-12-27)Буча, Києво-Святошинський район, Київська область, Українська РСР, СРСРПомер 18 липня 2011(2011-07-18) (57 років…
See also: Human sacrifice in Maya culture Maya mythologyand religionMaize god and Itzamna Practices Bloodletting Death rituals Dedication rituals Pilgrimage Priesthood Sacrifice (Humans) Places Cave sites Middleworld Xibalba Deities and beings Death gods Jaguar gods Mams Acat Ah Peku Ah-Muzen-Cab Awilix Bacab Cabaguil Camazotz Chaac Chin Cizin Chirakan-Ixmucane Ek Chuaj Goddess I God L Hero Twins Howler monkey gods Huay Chivo Hun Hunahpu Huracan Itzamna Ixchel Ixpiyacoc Ixtab K'awiil Kinich Ahau…
Hollow KnightKarya seni promosiInformasi produksiPengembangTeam CherryPenerbitTeam CherryPerancangAri GibsonWilliam PellenPemrogramWilliam PellenDavid KaziSenimanAri GibsonKomponisChristopher Larkin Data permainanMesinUnityPlatformMicrosoft WindowsmacOSLinuxNintendo SwitchPlayStation 4Xbox OneGenreAksi-petualangan, MetroidvaniaModePemain tunggal PerilisanTanggal rilisMicrosoft Windows24 Februari 2017macOS, Linux11 April 2017Nintendo Switch12 Juni 2018PlayStation 4, Xbox One25 September 2018Porta…
Artikel ini bukan mengenai Elles (film). EllePoster bioskopSutradara Paul Verhoeven Produser Saïd Ben Saïd Michel Merkt Ditulis oleh David Birke BerdasarkanOh...oleh Philippe DjianPemeran Isabelle Huppert Laurent Lafitte Anne Consigny Charles Berling Virginie Efira Judith Magre Christian Berkel Jonas Bloquet Alice Isaaz Vimala Pons Arthur Mazet Raphaël Lenglet Lucas Prisor Penata musikAnne DudleySinematograferStéphane FontainePenyuntingJob ter BurgPerusahaanproduksi SBS Productions Pal…
Royal Rumours adalah sebuah seri drama televisi Tiongkok tahun 2023 garapan Nelson Chau yang tayang di WeTV. Seri tersebut merupakan adaptasi dari sebuah novel dengan judul yang sama karya Yue Xia Die Ying. Seri tersebut mengusung genre sejarah, romantis, dan disertai komedi. Seri tersebut terdiri dari 24 episode dengan durasi satu episode sekitar 45 menit. Seri tersebut menampilkan Jeremy Tsui, Meng Ziyi, Su Mengyun, Yi Yunhe, dan Li Qing.[1] Sinopsis Ji Yuan Chao memiliki sifat sedingi…
Catalina của CastillaCatalina de CastillaVương hậu Bồ Đào NhaTại vị2 tháng 2 năm 1525 - 11 tháng 6 năm 1557 (32 năm, 129 ngày)Tiền nhiệmLeonor của CastillaKế nhiệmAnna của ÁoNhiếp chính hậu của Bồ Đào NhaTại vị11 tháng 6 năm 1557 – 22 tháng 12 năm 1562 (−5 năm, 194 ngày)Quân chủSebastião I của Bồ Đào Nha Thông tin chungSinh14 tháng 1 năm 1507Mất12 tháng 2 năm 1578(1578-02-12) (71 tuổi)Phố…
Опис файлу Опис файлу Опис Над полюсами. Обкладинка альбому Над полюсами гурту Антитіла Джерело Офіційний сайт гурту Час створення 2013 Автор зображення Антитіла Ліцензія див. нижче Обґрунтування добропорядного використання для статті «Над полюсами» [?] Мета викори…
American college football season 2012 Illinois Fighting Illini footballConferenceBig Ten ConferenceDivisionLeaders DivisionRecord2–10 (0–8 Big Ten)Head coachTim Beckman (1st season)Co-offensive coordinatorBilly Gonzales (1st season)Co-offensive coordinatorChris Beatty (1st season)Defensive coordinatorTim Banks (1st season)Captains Graham Pocic Ashante Williams Home stadiumMemorial Stadium(Capacity: 60,670)Seasons← 20112013 → 2012 Big Ten Confere…
Canadian men's curling championship 1952 Macdonald BrierHost cityWinnipeg, ManitobaArenaWinnipeg AmphitheatreDatesMarch 3–8Attendance12,500Winner ManitobaCurling clubFort Rouge CC, WinnipegSkipBilly WalshThirdAl LangloisSecondAndy McWilliamsLeadJohn Watson« 1951 1953 » The 1952 Macdonald Brier, the Canadian men's national curling championship, was held from March 3 to 8, 1952 at Winnipeg Amphitheatre in Winnipeg, Manitoba. Winnipeg became the first Canadian city outside of Tor…
History of the Royal Navy from 1546 to 1707 For the later history of the Royal Navy, see History of the Royal Navy (after 1707). His Majesty'sNaval Serviceof the British Armed Forces Components Royal Navy Surface Fleet Fleet Air Arm Submarine Service Royal Naval Reserve Royal Navy Medical Service Nursing Service (QARNNS) Chaplaincy Royal Navy Police Royal Marines Royal Marines Reserve Royal Marines Band Service Equipment Uniforms Special Forces Special Boat Service Naval Careers Service History …
Communications and observation tower in Guangzhou (Canton), China Not to be confused with Guangzhou TV Tower. Canton Tower广州塔The Canton Tower in June 2022Location within GuangdongFormer namesGuangzhou TV Astronomical and Sightseeing TowerRecord heightTallest in the world from August 2009 to March 2011[I]Preceded byCN TowerSurpassed byTokyo SkytreeGeneral informationTypeMixed use: Restaurant, Observation, TelecommunicationsArchitectural styleStructural expressionismAddressYuejiang Road West…
Valmet L-70 Vinka Тип учебно-тренировочный самолёт Производитель Valmet Первый полёт 1975 год Начало эксплуатации 1980 год Статус эксплуатируется Эксплуатанты ВВС Финляндии Единиц произведено 30 Медиафайлы на Викискладе Valmet L-70 Vinka — финский военно-тренировочный самолёт. Было про…
Lokasi Pengunjung: 52.14.130.13