Douglas C-47
Duxford D-Day Show 2014'te bir C-47
Türü	Askerî nakliye uçağı
Ulusal köken	ABD
Üretici	Douglas Aircraft Company
İlk uçuş	23 Aralık 1941[1]
Hizmete giriş	1942
Durumu	Hizmette
Ana kullanıcı	Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri Kraliyet Hava Kuvvetleri Amerika Birleşik Devletleri Donanması Kanada Kraliyet Hava Kuvvetleri
Üretim sayısı	10,174
Gelişimi	Douglas DC-3
Değişimleri	Douglas XCG-17 Douglas R4D-8 Douglas AC-47 Spooky Basler BT-67

C-47 Skytrain (Türkçe: Göktreni) Amerikan Douglas şirketi tarafından DC-3 uçağından geliştirilerek üretilen bir askerî nakliye uçağıdır. Aynı zamanda Dakota (Douglas Aircraft COmpany Transport Aircraft) adıyla da bilinir, II. Dünya Savaşı sırasında C-47'ler Müttefiklere savaşı kazandıran en önemli uçaklardan biridir. Müttefikler tarafından yaygın olarak kullanılmıştır ve savaş sırasında C-47, asker taşımacılığı, kargo, paraşütçü, planör çekme ve askerî kargo paraşütü atışı için kullanılmıştır. C-47'ler kolay üretilmesi aynı zamanda birçok görevde rahatlıkla kullanılabilmesi sayesinde yıllardır birçok ordunun bünyesinde kullanılmaktadır.^[2] ABD Ordusu için benzer bir rolü üstlenen daha büyük, çok daha ağır yük taşıma kapasitesine sahip Curtiss C-46 Commando'nun yaklaşık üç katı sayıda üretilmiştir.

C-47'ler 2.700 kg yük taşıyabilir, 28 asker, 14 adet sedye, bir adet jip veya top da C-47'nin taşıyabileceği yükler arasındadır.

C-47'lerin 22 farklı işlevi vardır. Bunların arasında ambulans, kargo, hava indirme en çok kullanılan işlevlerdir. Dakotalar dünyadaki her iklim şartında ve her kıtada uçmuşlardır. Aynı zamanda C-47'ler Vietnam ve Kore savaşlarında da görev almışlardır.

C-47, kargo kapısı, kaldırma tertibatı bağlantısı ve güçlendirilmiş zeminin yanı sıra planör çekme kelepçeleri için kısaltılmış kuyruk konisi ve kabin çatısında bir astrodom dahil olmak üzere çok sayıda modifikasyonla sivil DC-3'ten farklıydı.^[3][4]

İkinci Dünya Savaşı sırasında birçok ülkenin silahlı kuvvetleri asker, kargo ve yaralıların taşınması için C-47 ve modifiye DC-3'leri kullanmıştır. ABD donanması tanımı R4D idi. Long Beach, Santa Monica, Kaliforniya ve Oklahoma City, Oklahoma'da 10.000'den fazla uçak üretildi. Mart 1943 ile Ağustos 1945 arasında Oklahoma City fabrikası 5.354 C-47 üretmiştir.^[2][5]

Özel C-53 Skytrooper asker nakliyesi Ekim 1941'de Douglas Aircraft'ın Santa Monica fabrikasında üretime başlamıştır. C-47'nin kargo kapısı, kaldırma tertibatı ve güçlendirilmiş zemini yoktu. C-47'nin daha çok yönlü olduğu tespit edildiğinden toplamda yalnızca 380 uçak üretilmiştir.

Çok sayıda DC-3 ve fazla C-47, 1940'larda Amerika Birleşik Devletleri'nde ticari kullanımdaydı. Douglas, bu uçakların sürekli kullanımını sınırlayacak Sivil Havacılık Düzenlemeleri uçuşa elverişlilik gerekliliklerinde önerilen değişikliklere yanıt olarak, kalkışı ve tek motor performansını iyileştirmek için 1940'ların sonlarında DC-3 dönüşümünü teklif etmişti. Bu yeni model, DC-3S veya "Süper DC-3", 39 inç (0,99 m) daha uzundu ve yeni uçaklarla rekabet edebilmek için artan hızda 30 yolcunun taşınmasına izin verilmişti. Ağırlık merkezinin geriye doğru kayması, daha büyük kuyruk yüzeylerine ve yeni dış, geriye doğru eğimli kanatlara yol açmıştı. Daha kısa, jet fırlatma tipi egzoz bacalarıyla birlikte daha güçlü motorlar takılmıştı. Bunlar 1.475 hp (1.100 kW) Wright R-1820 Cyclone'lardı ya da daha büyük motor kaportalarındaki 1.450 hp (1.081 kW) Pratt & Whitney R-2000 Twin Wasps'tı. Küçük değişiklikler arasında tekerlek yuvası kapıları, kısmen geri çekilebilir kuyruk tekerleği, gömme perçinler ve düşük sürtünmeli anten yer alıyordu. Bunların tümü, azami hızın 250 mph (400 km/h; 220 knot) artmasına katkıda bulunmuştu. Orijinal DC-3/C-47 konfigürasyonunun %75'inden fazlası değiştirildiğinden, değiştirilen tasarım neredeyse yeni bir uçaktı.^[6] İlk DC-3S ilk uçuşunu 23 Haziran 1949'da gerçekleştirmiştir.

Değişiklikler, önemli ölçüde iyileştirilmiş performansla yeni FAR 4B uçuşa elverişlilik gereksinimlerini tam olarak karşılamıştı. Ancak ticari operatörler DC-3S'ye çok az ilgi göstermişti ve ana hedefi olan küçük operatörler için çok pahalıydı; Capital Airlines'a yalnızca üçü satılmıştı. ABD Donanması ve ABD Deniz Piyadeleri, R4D uçaklarından 100'ünü Süper DC-3 standartlarına göre R4D-8 olarak değiştirmiştir ve daha sonra C-117D olarak yeniden tasarlamıştır.^[7]

C-47, birçok Müttefik harekâtının, özellikle de Guadalcanal'daki ve Yeni Gine ve Burma ormanlarındaki C-47 ve onun deniz versiyonu R4D'nin Müttefik birliklerinin hafif seyahat eden Japon Ordusunun hareketliliğine karşı koymuştur. C-47'ler, Belçika'daki Bastogne Muharebesi sırasında kuşatılmış Amerikan kuvvetlerine havadan malzeme taşımak için kullanılmıştır. Ancak askerî havacılıktaki muhtemelen en etkili rolü "The Hump"ı Hindistan'dan Çin'e uçurmaktı. "The Hump" ile uçarken kazanılan uzmanlık daha sonra Berlin Airlift'te kullanılmıştır; burada C-47, uçağın yerini Douglas C-54 Skymasters alana kadar önemli bir rol oynamıştır.

Avrupa'da, C-47 ve özel bir paraşütçü çeşidi olan C-53 Skytrooper, savaşın sonraki aşamalarında, özellikle planörleri çekmek ve paraşütçüleri getirmek için çok sayıda kullanılmıştır. Temmuz 1943'te Sicilya'nın işgali sırasında C-47'ler 4.381 Müttefik paraşütçüsünü getirmiştir. Haziran 1944'te Fransa'nın Normandiya Çıkarması olarak da bilinen D-Day'in ilk birkaç gününde 50.000'den fazla paraşütçü C-47'ler tarafından yere indirilmiştir.^[8] Pasifik Savaşı'nda, Pasifik Okyanusu'ndaki ada çıkarma şeritlerinin dikkatli kullanımıyla, Pasifik bölgesinde görev yapan askerleri Amerika Birleşik Devletleri'ne geri götürmek için C-47'ler kullanılmıştır.

Britanya ve İngiliz Milletler Topluluğu hizmetlerinde yaklaşık 2.000 C-47 (Ödünç Verme-Kiralama kapsamında alınan), muhtemelen Douglas Aircraft Company Nakliye Uçağının "DACoTA" kısaltmasından esinlenerek "Dakota" adını almıştır.^[9]

C-47 aynı zamanda Avrupa harekât alanında resmî olmayan "aptal kuş" takma adını da kazanmıştır.^[10] Diğer kaynaklar^[11] bu ismi, daha önce Gooney Bird olarak bilinen uzun kanatlı albatroslara ev sahipliği yapan Midway Adası'na inen ilk uçak olan DC-2'nin askerî versiyonu olan USMC R2D'ye atfediliyordu.

Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetlerinin Stratejik Hava Komutanlığı, C-47'leri 1946'dan 1967'ye kadar hizmette tutmuştur. ABD Hava Kuvvetlerinin 6. Özel Harekat Filosu, 2008'e kadar C-47'yi uçuruyordu.

Bağımsızlıktan önce tüm uçakları ve pilotları Hindistan Hava Kuvvetlerinin bir parçası olan hem Hindistan Hava Kuvvetleri hem de Pakistan Hava Kuvvetleri, I. Hindistan-Pakistan Savaşı'nda savaşan askerlerine malzeme taşımak için C-47'leri kullanmıştır.

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra binlerce ihtiyaç fazlası C-47 sivil havayolu kullanımına dönüştürülmüştür, bazıları 2012'de faaliyette kalmıştır ve özel uçak olarak kullanılmıştır.

Vietnam Savaşı'nda Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri tarafından çeşitli C-47 varyantları kullanılmıştır; bunlara bazen EC-47N, EC-47P veya EC-47Q olarak adlandırılan "elektrikli aptallar" olarak adlandırılan üç gelişmiş elektronik savaş varyasyonu da dahildir. Ayrıca HC-47'ler, 9. Özel Harekât Filosu tarafından Güney Vietnam ve Laos üzerinde psikolojik savaş operasyonları yürütmek için de kullanılmıştır. Miami Air International, Miami Uluslararası Havaalanı, ticari DC-3'leri / C-47'leri askerî kullanıma dönüştürmek için kullanılan bir USAF askerî deposuydu. Üçüncü dünya havayollarından satın alınan ticari uçaklar olarak gelmişlerdi ve tamamen sökülmüşlerdi, yeniden inşa edilmiş ve yenilenmişlerdir. Uzun menzilli yakıt tankları, yükseltilmiş aviyonikler ve silah montajları ile birlikte kurulmuştur. Çeşitli görevlerde Vietnam'da savaşa gitmek üzere birinci sınıf askerî uçaklar olarak ayrılmışlardır. EC-47'ler aynı zamanda Vietnam, Laos ve Kamboçya Hava Kuvvetleri tarafından da kullanılıyordu.^[12] AC-47 Spooky olarak adlandırılan ve genellikle "Sihirli ejderha Puff" lakaplı üç adet 7,62 mm'lik mini top kullanan bir gunship varyasyonu da konuşlandırılmıştır.^[10]

DC-3'ün ilk askerî versiyonunda dört mürettebat (pilot, yardımcı pilot, navigatör ve telsiz operatörü) ve gövde iç kısmının yanında 27 asker için koltuk vardı. Yaralıların tahliyesi için donatılmış "Hava Ambulansları" 18 sedye kutusu ve üç kişilik bir sağlık ekibi taşıyabilir; 965 üretildi (Amerika Birleşik Devletleri Donanması için R4D-1 olarak 12 adet dahil)

24 volt elektrik sistemine sahip C-47, R4D-5 olarak adlandırılan USN uçağı dahil 5.254 adet üretildi

Fotoğrafik keşif ve ELINT görevleri için donatılmış C-47A

Havadan Arama Kurtarma için donatılmış C-47A; 1962'de HC-47A yeniden tasarlandı

VIP taşıma rolü için donatılmış C-47A

Çin-Myanmar-Hindistan rotalarını kapsayacak şekilde iki hızlı süperşarjlı (daha iyi irtifa performansı) R-1830-90 motorlarla güçlendirilmiştir, 3.364 adet üretildi

VIP taşıma rolü için donatılmış C-47B

C-47, deniz uçağı olarak olası kullanım için Edo Model 78 şamandıralarla test edildi

C-47, deniz uçağı olarak olası kullanım için Edo Model 78 şamandıralarla test edildi^[13][14]

Motor süperşarjının ikinci hızına (yüksek üfleyici) sahip C-47B savaştan sonra devre dışı bırakıldı veya kaldırıldı

Üç yandan ateşlemeli 0,30 inç (7,62 mm) Minigun makineli tüfeklere sahip gunship uçağı

Elektronik Kalibrasyon ekipmanına sahip C-47D, bunlardan 26'sı 1953'te Hayes tarafından dönüştürüldü; 1962'den önce AC-47D olarak adlandırılmıştı

Test rolleri için değiştirilmiş C-47D

Fotoğrafik keşif ve ELINT görevleri için donatılmış C-47D

Havadan Arama Kurtarma için donatılmış C-47D; 1962'de HC-47D olarak yeniden tasarlandı

VIP taşıma rolü için donatılmış C-47D

27-28 yolcu veya 18-24 çöp kapasiteli değiştirilmiş kargo çeşidi

YC-129 olarak yeniden tasarlandı, USAF tarafından değerlendirilmek üzere Süper DC-3 prototipi daha sonra XR4D-8 olarak USN'e geçti

Amerikan Elçiliği Amerika Birleşik Devletleri Deniz Ataşesi (ALUSNA) ve Askerî Yardım Danışma Grubu (MAAG) misyonlarının desteği için donatılmış C-47H/J'ler

ELINT/ARDF görevi için değiştirilmiş C-47A ve D uçağı, kapsanan radyo bantları açısından N ve P farklılık gösterirken Q, N ve P'de bulunan analog ekipmanı dijital bir paket, yeniden tasarlanmış anten ekipmanı ve yükseltilmiş motorlarla değiştirilmiştir

Özellikle Ekvador'daki görevler için yüksek irtifa çalışmaları için değiştirilmiş bir C-47M

C-47'nin güçlendirilmiş kargo zemini, büyük kargo kapısı ve C-47'nin kaldırma eki olmayan asker taşıma versiyonu. Asker taşıma görevine ayrılmıştı ve eski kargo alanında sıralar halinde düzenlenmiş sabit metal koltuklarda 28 yolcu taşıyabiliyordu; 221 adet üretildi

Mart 1942'de tam açıklıklı yarıklı kanatlara ve sıcak hava ön kenar buz çözme özelliğine sahip modifiye edilmiş bir test ortamı uçağı. 1949'da C-53 standardına dönüştürülerek ihtiyaç fazlası olarak satıldı

C-53'ün kışa uygun ve uzun menzilli Arktik versiyonu, gövdede ekstra yakıt depoları ve göksel navigasyon için ayrı bir navigasyon cihazı astrodome istasyonu; sekiz adet üretildi

Daha büyük iskele tarafı erişim kapısına sahip C-53; 17 adet üretildi

24V DC elektrik sistemine sahip ve gövdenin yanlarına tutturulmuş 28 koltuğu olan C-53C; 159 adet üretildi

Personel taşıma kullanımı için 24 koltuklu havayolu tipi iç mekana sahip C-47B, 16 adet üretildi

VIP rolünde kullanılan yeniden tasarlanmış üç C-117

Hava-deniz kurtarma için dönüştürülmüş bir C-117C

Yüksek irtifa iki hızlı süper şarj cihazlarının yerini tek hızlı süper şarj cihazları aldı, tek yapılı ve C-117'den dönüştürüldü (daha sonraki tüm VC-117B'ler gibi)

USN/USMC R4D-8, 1962'de C-117D'yi yeniden tasarladı

USN/USMC R4D-8L, 1962'de LC-117D'yi yeniden tasarladı

USN/USMC R4D-8T, 1962'de TC-117D'yi yeniden tasarladı

USN R4D-8Z, 1962'de VC-117D'yi yeniden tasarladı

USAF tarafından değerlendirilmek üzere Süper DC-3 prototipi, C-47F'yi yeniden tasarladı ve daha sonra XR4D-8 olarak USN'ye geçti. Wright R-1820 motorları 1425 hp'ye yükseltildi.

C-47 için Kanada Kuvvetleri tanımı (1970 sonrası)

Bir C-47, motorları çıkarılmış ve yeniden düzenlenmiş halde 40 koltuklu bir asker planörü olarak test edildi

C-47'nin USN / USMC versiyonu

Yirmi C-53C USN'ye transfer edildi

C-47'nin 12 voltunun yerini alan C-47A varyantı 24 volt elektrik sistemi; 1962'de yeniden tasarlanan C-47H, 238'i USAF'tan transfer edildi

Antarktika'da kullanım için R4D-5. 1962'de LC-47H yeniden tasarlandı. Bu tür fotoğraflar, R-1830 motor kurulumunda tipik olan alttan asılı motor yağı soğutucularının çıkarıldığını gösteriyor; Görünüşe göre soğuk kutup bölgelerinde buna ihtiyaç duyulmuyor

Özel ECM eğiticisi olarak kullanım için R4D-5. 1962'de EC-47H yeniden tasarlandı

21 yolcu için personel taşıma aracı ve eğitim uçağı olarak kullanılmak üzere R4D-5; 1962'de TC-47H yeniden tasarlandı

Özel bir ASW eğiticisi olarak kullanılmak üzere R4D-5; 1962'de SC-47H yeniden tasarlandı

VIP taşıma olarak kullanım için R4D-5; 1962'de VC-47H yeniden tasarlandı

157 C-47B USN'ye transfer edildi; 1962'de C-47J yeniden tasarlandı

R4D-5 serisinin çeşitleri; 1962'de sırasıyla LC-47J, EC-47J, TC-47J, SC-47J ve VC-47J yeniden tasarlandı

Navigasyon eğitmeni olarak kullanılmak üzere USAF'tan transfer edilen 44 TC-47B; 1962'de TC-47K yeniden tasarlandı

R4D-5 ve R4D-6, uzatılmış gövdeye sahip yeniden üretilmiş uçaklar, değiştirilmiş kanatlar ve yeniden tasarlanmış kuyruk yüzeyleri ile donatılmış Wright R-1820 motorlar; 1962'de C-117D yeniden tasarlandı

Antarktika kullanımı için dönüştürülen R4D-8, 1962'de LC-117D olarak yeniden tasarlandı

R4D-8 mürettebat eğitmeni olarak dönüştürüldü, 1962'de TC-117D olarak yeniden tasarlandı

R4D-8 personel taşıma aracı olarak dönüştürüldü, 1962'de VC-117D olarak yeniden tasarlandı

Güney Afrika Hava Kuvvetleri için iki Pratt & Whitney Canada PT6A-67R turboprop ve gövde uzatmasıyla yeniden donatımı

Uzatılmış gövdeye, güçlendirilmiş yapıya, modern aviyoniklere ve iki Pratt & Whitney Canada PT6A-67R turbopropla desteklenen C-47 dönüşümü

C-47 ve R4D-1'in Kraliyet Hava Kuvvetleri için tanımı

Ödünç kiralama planı kapsamında alınan dokuz C-53 Skytrooper'ın Kraliyet Hava Kuvvetleri için ataması. Kraliyet Hava Kuvvetleri Dakota'larının çoğunluğunun aksine, bu uçaklar, C-47'nin geniş kargo kapılarından ve güçlendirilmiş zemininden yoksun, bu nedenle özel asker taşımalarıydı

C-47A'nın Kraliyet Hava Kuvvetleri için tanımı

C-47B'nin Kraliyet Hava Kuvvetleri için tanımı

Dakota I uçağının Airspeed tarafından öngörülen dönüşümü. Hiçbiri üretilmedi

Dakota II uçağının Airspeed tarafından öngörülen dönüşümü. Hiçbiri üretilmedi

Dakota III uçağının Airspeed tarafından öngörülen dönüşümü. Hiçbiri üretilmedi

Dakota'nın Rolls-Royce Dart gücüne dönüştürülmesi ve BEA tarafından Vickers Viscount'un hizmetine girmeden önce turboprop motorların kanıtlanması için kullanılmıştır

C-47'ler dünyada 90'dan fazla ülke tarafından kullanılmıştır.

C-47'ler uzun yıllar boyunca Türk Hava Kuvvetleri ve Türk Hava Yolları tarafından kullanılmıştır. Türk Hava Kuvvetleri'nde 1948 yılında kullanılmaya başlayan C-47'ler 1993 yılında kadar hizmet etmiştir. 221, 222, 223, 224 ve 225'inci Filo Komutanlıkları ile Adnan Menderes Hava Meydan İrtibat Kıta Komutanlığı'nda görev yapmışlardır ve 1993 yılında yerlerini CASA CN-235'lere bırakmışlardır. En son C-47'de 1998 yılında emekliye ayrılmıştır.

Çok sayıda C-47, C-117 ve diğer varyantlar müzelerde veya anıtlarda sergilenmekte, savaş kuşu olarak işletilmekte veya hizmette kalmaktadır.

Haziran 2019'daki D-Day'in 75. yıl dönümü anma töreninin bir parçası olarak, 14 Amerikan C-47'si (Hepsi Bu Kadar Kardeşim; Betsy's Biscuit Bomber; Miss Montana; Spirit of Benovia; D-Day Doll; Boogie Baby; N47E Miss Virginia; ve Whiskey 7^[17]) ve Avrupa'dan başka bir 'Dak' grubu, D-Day Günü'nde bu uçaklardan yaklaşık 850'sinin İngiliz Kanalı üzerinden Normandiya'ya kadar izlediği rotayı takip etmiştir.^[18][19]

• Mürettebat: 4 (pilot, yardımcı pilot, navigatör, telsiz operatörü)
• Kapasite: 28 asker veya 6.000 lb (2,72 ton) kargo
• Uzunluk: 63 ft 9 inç (19,43 m)
• Kanat açıklığı: 95 ft 6 inç (29,11 m)
• Yükseklik: 17 ft 0 inç (5,18 m)
• Kanat alanı: 987 ft2 (91,7m²)
• Kanat profili: kök: NACA 2215; tip: NACA 2206^[20]
• Boş ağırlık: 18.135 lb (8.226 kg)
• Brüt ağırlık: 26.000 lb (11.793 kg)
• Maksimum kalkış ağırlığı: 31.000 lb (14.061 kg)
• Santrali: 2 × Pratt & Whitney R-1830-90C Twin Wasp 14 silindirli hava soğutmalı radyal pistonlu motorlar, her biri 1.200 hp (890 kW)
• Pervaneler: 3 kanatlı sabit hızlı pervaneler

• Maksimum hız: 3.000 m'de (10.000 ft) 224 mph (360 km/h, 195 knot)
• Menzil: 1.600 mil (2.600 km, 1.400 nm)
• Feribot menzili: 3.600 mil (5.800 km, 3.100 nmi)
• Servis tavanı: 26.400 ft (8.000 m)
• Yüksekliğe çıkma süresi: 9 dakika 30 saniyede 10.000 ft (3.000 m)
• Kanat yüklemesi: 26,3 lb/ft kare (128 kg/ m² )
• Güç/kütle: 0,0926 hp/lb (0,1522 kW/kg)

• Anderson, C. E. "Bud" (December 1981 – March 1982). "Caught by the Wing-tip". Air Enthusiast, 17. ss. 74-80. ISSN 0143-5450. 
• Chorlton, Martyn. Paths in the Wood. Cowbit, UK: Old Forge Publishing Ltd, 2003. 0-9544507-0-1.
• De Vink, Hervé (August 1976). "Adieu au "Dakota" de la Force aérienne belge" [Farewell to the Dakotas of the Belgian Air Force]. Le Fana de l'Aviation (Fransızca) (81): 17-19. ISSN 0757-4169. 
• Donald, David. The Complete Encyclopedia of World Aircraft. New York: Barnes & Noble, 1997. 0-7607-0592-5.
• Flintham, Victor. Air Wars and Aircraft: A Detailed Record of Air Combat, 1945 to the Present. New York: Facts on File, 1990. 0-8160-2356-5.
• Francillon, René J. McDonnell Douglas Aircraft Since 1920. London: Putnam & Company, 1979. 0-370-00050-1.
• Gradidge, Jennifer M. The Douglas DC-1, DC-2, DC-3: The First Seventy Years. Two volumes. Tonbridge, UK: Air-Britain (Historians) Ltd., 2006. 0-85130-332-3.
• Herman, Arthur. Freedom's Forge: How American Business Produced Victory in World War II. New York: Random House, 2012. 978-1-4000-6964-4.
• Kaplan, Philip. Legend: A Celebration of the Douglas DC-3/C-47/Dakota. Peter Livanos & Philip Kaplan, 2009. 978-0-9557061-1-0.
• Parker, Dana T. Building Victory: Aircraft Manufacturing in the Los Angeles Area in World War II. Cypress, California: Dana Parker Enterprises, 2013. 978-0-9897906-0-4.
• Pearcy, Arthur Jr. "Douglas R4D variants (US Navy's DC-3/C-47)". Aircraft in Profile, Volume 14. Windsor, Berkshire, UK: Profile Publications, 1974, pp. 49–73. 0-85383-023-1.
• "Pentagon Over the Islands: The Thirty-Year History of Indonesian Military Aviation". Air Enthusiast Quarterly (2): 154-162. n.d. ISSN 0143-5450. 
• Serrano, José Luis González (March–April 1999). "Fifty Years of DC Service: Douglas Transports Used by the Spanish Air Force". Air Enthusiast (80): 61-71. ISSN 0143-5450. 
• Widfeldt, Bo (April–July 1980). ""Operation Ball": USAAF Operations in Sweden 1944–45". Air Enthusiast, 12. ss. 51-53. ISSN 0143-5450. 
• Yenne, Bill. McDonnell Douglas: A Tale of Two Giants. Greenwich, Connecticut: Bison Books, 1985. 0-517-44287-6.

• Boeing: Historical Snapshot: C-47 Skytrain military transport
• "Our Tow Ships". National WWII Glider Pilots Association, Inc. 09 July 2014. 10 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• Pilot training manual for the C-47 – The Museum of Flight Digital Collections