Każdy kraj wyznaczał 10 jurorów, którzy mieli do dyspozycji po trzy punkty, które mogli podzielić na jedną, dwie lub trzy piosenki. Po zsumowaniu punktów pierwsze, drugie i trzecie miejsce otrzymywało, kolejno 5, 3 i 1 pkt. Jeśli tylko jedna piosenka otrzyma od jurorów punkty, dostawała 9 pkt, a jeśli wyróżnione zostały dwa utwory – 6 i 3 pkt.
Konkurs wygrał Udo Jürgens, reprezentant Austrii z piosenką „Merci, Cherie”[2]. Utwór napisał we współpracy z Thomasem Horbigerem[3]. Reprezentanci Włoch i Monako nie zdobyli ani jednego punktu, zostając tzw. „nul-pointerami”[1].
Na organizację konkursu w 1966 wybrano Villa Louvigny[1], czyli miejsce, gdzie wcześniej odbył się Konkurs Piosenki Eurowizji 1962[4]. Budynek służył jako siedziba nadawcy Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion, poprzednika RTL Group. Znajduje się w Municipal Park, w dystrykcie Ville Haute.
Przebieg konkursu
W 1966 przywrócono zasadę mówiącą o obowiązku wykonywania konkursowych piosenek w języku narodowym[5].
W konkursie po raz pierwszy zaśpiewała ciemnoskóra artystka – Milly Scott, reprezentująca Holandię, która była także pierwszą osobą w historii konkursu korzystającą na scenie z przenośnego mikrofonu[1]. Reprezentująca Norwegię Åse Kleveland z kolei przełamała tradycję kobiet występujących na scenie, nie zakładając na tę okazję sukni, a spodnie[1].
Podczas próby generalnej reprezentant WłochDomenico Modugno nie był zadowolony z gry orkiestry i zdenerwowany opuścił scenę. Do ostatniej chwili nie było wiadomo, czy wystąpi podczas koncertu na żywo. Ostatecznie wykonał utwór „Dio, come ti amo” i zajął ostatnie miejsce z zerowym dorobkiem punktowym. Pomimo zajęcia słabej pozycji w klasyfikacji finałowej piosenka osiągnęła sukces komercyjny w Afryce Południowej[1].
Kraje uczestniczące
W konkursie wzięły udział nadawcy publiczni z 18 państw, które wystartowały również w finale konkursu w 1965[1].
Dwóch uczestników konkursu brało udział również w poprzednich konkursach. Domenico Modugno po raz trzeci reprezentował Włochy, wcześniej dwukrotnie zajmując miejsce na podium konkursów w 1958 i 1959. Austrię trzeci rok z rzędu reprezentował Udo Jürgens, finalista konkursów w 1964 i 1965.
Dyrygenci
Villa Louvigny, czyli miejsce organizacji 11. Konkursu Piosenki Eurowizji
Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1966 roku wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora całego festiwalu, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej.
