Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 Straż Graniczną[5].
Rozkazem nr 1 z 12 marca 1928 w sprawach organizacji Mazowieckiego Inspektoratu Okręgowego Naczelny Inspektor Straży Celnej gen. bryg. Stefan Pasławski przydzielił komisariat „Szczuczyn” do Inspektoratu Granicznego nr 1 „Stawiska” i określił jego strukturę organizacyjną[6].
2 kwietnia 1928 rozwiązywany komisariat Straży Celnej „Kumelsk” przekazał inwentarz, będący pod zarządem komisariatu, kierownikowi komisariatu „Szczuczyn”[7].
Rozkazem nr 9 z 18 października 1929 w sprawie reorganizacji mazowieckiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski określił numer i nową strukturę komisariatu[8].
Rozkazem nr 4/31 zastępcy komendanta Straży Granicznej płk. Emila Czaplińskiego z 20 października 1931 zniesiono placówkę SG „Stawiski”[9].
Rozkazem nr 4 z 17 grudnia 1934 w sprawach [...] zarządzeń organizacyjnych i zmian budżetowych, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski przeniósł placówkę I linii „Czarnowo” do Niedźwiadnej[10].
Rozkaz komendanta Straży Granicznej płk. Jana Jura-Gorzechowskiego z 10 maja 1938 w sprawie terminologii w odniesieniu do władz i jednostek formacji, wydany w związku z rozkazami KSG z 25 i 29 kwietnia 1938, przemianował inspektoraty graniczne na obwody Straży Granicznej z dodaniem nazwy miejscowości, w której jednostka stacjonuje. Jednocześnie nakazał używanie w stosunku do kierowników komisariatów i placówek nowych terminów: „komendant komisariatu” i „dowódca placówki”[11]. Komisariat wszedł w skład struktury Obwodu Straży Granicznej „Łomża”.
Służba graniczna
W 1928 komisariat ochraniał odcinek granicy państwowej długości około 21 kilometrów[12].
Prawa granica:słupa granicznego nr 150, dalej prawy skraj lasu Zacieczkowskiego, m. Benczkowo, m. Gutki (wył.) i dalej m. Guty-Starowieś.
Lewa granica do słupa granicznego nr 131, dalej Truszki Zalesie, m. Kumelsk (wył.), szosą z Grabowa do Kumelska (wył.)[13].
Po reorganizacji komisariat ochraniał odcinek granicy państwowej długości około 21,5 kilometra[14].
Henryk Dominiczak: Granica polsko-niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
Bogusław Polak: Z dziejów polskich formacji granicznych 1918−1839. Studia i materiały. Tom I. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909484-00.