Ernst Ludwig von Borcke (ur. 1702 w Zozenow, zm. 8 października 1772 w Minden) – pruski pułkownik, dowódca pułku kirasjerów "von Stille", dowódca twierdzy Minden i szef pułku lądowego^[1].

Jego rodzicami byli Ernst Christoph von Borcke (zm. 1735) i jego żona Sophia z domu von Lockstedt (zm. 1737). 11 listopada 1740 r. Borcke poślubił Marie Henriette von Edling (zm. 27 stycznia 1768)^[2].

• Zostaje paziem konnym na dworze Fryderyka Wilhelma I
• Dwukrotnie ratuje życie króla
• Przeniesiony do pułku kirasjerów „von Buddenbrock” jako porucznik i otrzymuje w prezencie sprzęt i dwa konie
• Za rządów króla Fryderyka II walczył z pułkiem w I i II wojnie śląskiej
• W roku 1740 zostaje majorem
• Awansowany na podpułkownika 21 listopada 1741
• Zostaje pułkownikiem 23 lipca 1745
• Awansowany na dowódcę pułku kirasjerów „von Stille”
• Podupada na zdrowiu
• W 1749 przeniesiony na dowódcę twierdzy Minden
• Bierze udział w wojnie siedmioletniej
• Zostaje szefem pułku lądowego stacjonującego pod Magdeburgiem, gdzie były to cztery bataliony, 3500 żołnierzy
• Z oddziałami wypędza Francuzów z Osterburga 5 października 1757 roku i bierze jeńców.