Najstarsze przekazy dotyczące rodu pochodzą z XII wieku. Za protoplastę rodziny uchodzi Borko I. Zapewne był on, podobnie jak jego syn Przybysław, możnowładcą pochodzenia słowiańskiego służącym książętom pomorskim. Przybysław i jego ojciec znani są z dokumentu z 1186/7, w którym Przybysław nazwany w nim Pribislaus filius Borconis wspomniany został jako świadek sądowy.
Wulf-Dietrich von Borcke: Starogard|Stargordt, Wydawnictwo Walkowska, Fundacja Akademia Kulice-Külz, Kulice-Berlin-Szczecin 2013, ISBN 978-83-9357-18-1-9.
Hans Saring, Borcke, hasło w: Neue Deutsche Biographie (NDB), Band 2, Duncker & Humblot, Berlin 1955, s. 459
