Urodził się w pomorskiej rodzinie szlacheckiej Borcke w Szczecinie. Jego ojcem był Adrian Bernhard von Borcke (1668-1741), który był wówczas namiestnikiem, później awansowany do stopnia feldmarszałka, następnie został hrabią (Graf) w 1740 roku. Matką była Antoinette Hedwig von Borcke. Poślubił 23 lipca 1743 w Monbijou Helenę Wilhelmine Henriette von Brand (1718–1770), córkę ministra Christiana von Branda. Para miała kilkoro dzieci[1].
Kariera
Studiował podobnie jak ojciec przed służbą wojskową
W 1752 Borcke został członkiem honorowym Pruskiej Królewskiej Akademii Nauk
Borcke awansował w armii na stanowisko tzw. Oberhofmeistera księcia
W 1755 zostaje podpułkownikiem
W 1756 zostaje wychowawcą młodszego brata księcia, Heinricha (ur. 1747-1767)
Pułkownikiem zostaje w 1759
Generałem dywizji mianowany został w 1761
W 1764 Borcke wypadł z łask króla. Ponieważ król dowiedział się, że Borcke zalecał księciu jako zasadę: „Państwo można uszczęśliwić utrzymując pokój, niż prowadząc najbardziej zwycięską wojnę”
W 1764 powraca do swoich włości otrzymując dalej pensję
Był rzecznikiem pomorskiej szlachty w sprawie utworzenia nowego, trzeciego banku pruskiego
W 1781 bank powstał
Kiedy były uczeń Borckego, Friedrich Wilhelm, w końcu został królem, ten ostatni uhonorował go w 1786 r., awansując do stopnia generała porucznika, z formalnym świadectwem nominacji sprzed 11,5 roku, a także odznaczył Orderem Czarnego Orła
Ernst Graf zur Lippe-Weißenfeld: Borcke, Adrian Heinrich Graf von. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 3, Duncker & Humblot, Leipzig 1876, S. 157 f.
Eckhard Wendt: Stettiner Lebensbilder (= Veröffentlichungen der Historischen Kommission für Pommern. Reihe V, Band 40). Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2004, ISBN 3-412-09404-8, S. 94–95.
