Urodził się w Wilnie. Ojciec był prawnikiem, matka nauczycielem literatury polskiej. W czasie okupacji niemieckiej (1941–1944) rodzina przebywała na Litwie, w latach 1945–1947 mieszkali w Krakowie, następnie przenieśli się do Moskwy, a od 1949 mieszkali w Warszawie[potrzebny przypis]. Jego kontakty z astronomami z Uniwersytetu Warszawskiego rozpoczęły się latem 1955[1]. Pierwszy artykuł naukowy dotyczący minimów gwiazd podwójnych opublikował w „Acta Astronomica” mając 18 lat. W latach 1959–1962 był studentem Uniwersytetu Warszawskiego, tytuł magistra uzyskał w 1962. Doktoryzował się na Uniwersytecie Warszawskim z astronomii w 1964; jego promotorem był Stefan Piotrowski, który wcześnie odkrył niezwykły talent Paczyńskiego.
W 1964 ożenił się z Hanną Adamską.
Jego nauczycielami w Warszawie byli m.in. Stefan Piotrowski i Włodzimierz Zonn. Od 1962 do 1982 pracował w Zakładzie Astronomii PAN (w 1975 przemianowanym na CAMK); doktor habilitowany 1974, profesor 1979. Jego pierwszym doktorantem był Janusz Ziółkowski, z którym m.in. napisał pracę „On the Origin of Planetary Nebulae and Mira Variables”[2]. Jesienią 1968 Paczyński pracował w instytucie JILA w Boulder, Kolorado. Opublikował wtedy serię artykułów „Evolution of Single Stars”.
W 1974 został dyrektorem Centrum (był nim przez okres około jednego roku) i był odpowiedzialny m.in. za zakup komputera PDP-11/45. Mając 36 lat został najmłodszym w historii członkiem PAN[6]. W 1974 opublikował pierwszą pracę na temat soczewkowania grawitacyjnego. Nad zagadnieniem tym pracował z Michałem Jaroszyńskim i Markiem Abramowiczem[7]. W tym czasie wyjeżdżał do Stanów i współpracował z młodymi naukowcami amerykańskimi, którzy odbywali staże w CAMK-u.
W czasie stanu wojennego przebywał w Caltechu i postanowił zostać w Stanach Zjednoczonych. Dostał ofertę pracy m.in. na Wydziale Astrofizyki Uniwersytetu w Princeton, gdzie pracował do końca swojego życia; w latach 1982–1989 był profesorem, a od 1989 prowadził katedrę astrofizyki imienia Lymana Spitzera Jr. W tym czasie był obywatelem polskim i amerykańskim.
Trzy odznaki z debaty nad rozbłyskami gamma w 1995. Osoby na widowni poproszono po debacie o głosowanie i przyczepienie odpowiedniego znaczka – rozbłyski gamma są (a) pochodzenia galaktycznego, (b) kosmologicznego lub (c) pochodzą z innego miejsca.
W połowie lat 80. rozpoczął prace nad projektami, które przyniosły największe sukcesy w jego życiu. Wysunął hipotezę o kosmologicznym pochodzeniu rozbłysków gamma. W 1986 opublikował artykuł w ApJL, w którym zaproponował, że rozbłyski przychodzą z odległości kosmologicznych (poza nasza galaktyką). Astronom Stanisław Bajtlik tak opisuje przyczynki Paczyńskiego: „W swej opinii przez długi czas był osamotniony. W 1995, w 75. rocznicę wielkiej debaty pomiędzy Heberem Curtisem i Harlowem Shapleyem na temat natury obiektów mgławicowych w tej samej, historycznej sali Narodowego Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie odbyła się debata między Bohdanem Paczyńskim a Donaldem Lambem(inne języki) na temat natury błysków gamma i odległości do nich. Lamb był czołowym zwolennikiem hipotezy o bliskim pochodzeniu błysków. Debatę moderował brytyjski astronom królewski Martin Rees. Choć wynik debaty relacjonowano jako remis, już wkrótce wyniki nowych obserwacji w pełni przyznały rację Paczyńskiemu. Był to jego wielki tryumf”[8].
W ostatnich czterech latach życia był chory na glejaka mózgu (lewa strona mózgu). Zachował jednak wielką umiejętność asymilowania idei oraz wysuwania nowych pomysłów, mimo że miał kłopoty z problemami rachunkowymi. Opublikował w tym czasie szereg artykułów, między innymi „Astronomy with Small Telescopes” (astronomia za pomocą małych teleskopów) w „Publications of the Astronomical Society of the Pacific(inne języki)”[9]. Uważał, że astronomowie mają obowiązek znaleźć metodę wczesnego ostrzegania przed kometami lub planetoidami mogącymi uderzyć w Ziemię. Zaproponował zorganizowanie sieci małych teleskopów na Ziemi. Uważał, że należy umieścić teleskop w punkcie libracyjnym L1, co pozwoliłoby także na obserwację planetoid (tzw. killer asteroids), nadchodzących z kierunku Słońca.
Opublikował ponad 200 recenzowanych prac naukowych, które do 2022 r. były cytowane ponad 30 tys. razy[10]. Najczęściej cytowana (ponad 3000 razy do 2022 r.) jego publikacja jest z 2004 r. i ma tytuł „The Swift gamma-ray burst mission”[11]. Druga pod względem liczby cytowań (ponad 1300 razy do 2022 r.) jest jednoautorska praca z 1986 r. pt. „Gravitational Microlensing by the Galactic Halo”[12].
Tablica i plakat z projektu OGLE w pokoju Bohdana Paczyńskiego w Princeton University
Mikrosoczewkowanie grawitacyjne
W latach 80. zaproponował metodę mikrosoczewkowania grawitacyjnego poszukiwania słabo świecących (lub nieświecących wcale) obiektów. W publikacji z 1986 r. twierdził, że nawet jeśli mikrosoczewkowania grawitacyjnego nie uda się odkryć, to zebrane w ten sposób dane posłużą do odkrycia wielu gwiazd zmiennych[12]. Dało to początek współczesnym przeglądom nieba z wykorzystaniem kamer CCD.
W lutym 2008 w czasopiśmie „Science” ukazał się pośmiertnie artykuł pt. „Discovery of a Jupiter/Saturn analog with gravitational microlensing”, którego współautorem był Paczyński. Poinformowano w nim o odkryciu wokół OGLE-2006-BLG-109 układu planetarnego o budowie przypominającej Układ Słoneczny. Była to piąta i szósta planeta odkryta tą metodą[14].
B.B.PaczynskiB.B., Gravitational microlensing at large optical depth, „The Astrophysical Journal”, 301, 1986, s. 503–516, DOI: 10.1086/163919 [dostęp 2021-12-20](ang.).
BohdanB.PaczyńskiBohdanB., Astronomy with Small Telescopes, „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”, 118 (850), 2006, s. 1621–1625, DOI: 10.1086/510260, JSTOR: 10.1086/510260 [dostęp 2021-12-19](ang.).
Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia
1979: Invited Discourse, XVII General Assembly of the International Astronomical Union, Montreal
2006: Henry Norris Russell Lectureship. Najwyższe wyróżnienie Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego za „niezwykle oryginalne przyczynki do szerokiej gamy problemów takich jak ewolucja gwiazd, błyski gwiazd gamma, zderzenia układów podwójnych, soczewkowanie grawitacyjne i kosmologia. Jego badania cechuje twórczość i rozpiętość i dały impuls badaniom obserwacyjnym, które przyniosły wiele wyników”.
↑B.B.PaczyńskiB.B., J.J.ZiółkowskiJ.J., On the Origin of Planetary Nebulae and Mira Variables, „Acta Astronomica”, 18 (2), 1968, s. 255–266, Bibcode: 1968AcA....18..255P(ang.).
↑W.A.W.A.DziembowskiW.A.W.A., Bohdan Paczyński (1940–2007), „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”, 119 (858), 2007, s. 836–841, DOI: 10.1086/521711, ISSN1538-3873(ang.).
↑BohdanB.PaczyńskiBohdanB., Astronomy with Small Telescopes, „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”, 118 (850), 2006, s. 1621–1625, DOI: 10.1086/510260, JSTOR: 10.1086/510260 [dostęp 2021-12-19](ang.).
↑B.S.B.S.GaudiB.S.B.S. i inni, Discovery of a Jupiter/Saturn Analog with Gravitational Microlensing, „Science”, 319 (5865), 2008, s. 927–930, DOI: 10.1126/science.1151947 [dostęp 2021-12-20](ang.).
