Jerzy Andrzej Lukierski (ur. 21 maja 1936 w Warszawie[1]) – polski profesor nauk fizycznych[2] w zakresie fizyki teoretycznej, nauczyciel akademicki
Życiorys
Jerzy Lukierski urodził się w rodzinie nauczycieli. W 1952 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu, w 1956 ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego[1]. Doktorat obronił na macierzystej uczelni w 1961, habilitował się w 1967, w 1983 otrzymał tytuł profesora[2].
Pracował nad problemami matematycznymi teorii oddziaływań fundamentalnych, zagadnieniem symetrii i supersymetrii, modelami teoriopolowymi. W 1990 zaczął prace nad deformacjami kwantowymi symetrii, geometriami nieprzemiennymi i modelami kwantowej grawitacji. Jest współautorem pracy wprowadzającej tzw. kappa-deformacje symetrii relatywistycznych (1991), która ma ponad 500 cytowań. Do 2016 napisał ponad 300 prac naukowych, dających mu indeks Hirscha równy 35. Wypromował 18 doktorów.
W latach (1990–2005) był dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest laureatem kilku polskich nagród naukowych, w tym Medalu Mariana Smoluchowskiego (2017).
W dwóch kadencjach był wiceprzewodniczącym Komitetu Fizyki PAN.
Nagrody i wyróżnienia
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
