Alabastron (stgr.ἀλάβαστρον) – starożytne naczynie toaletowe w kształcie cylindrycznej, gruszkowatej buteleczki ze spłaszczonym wylewem[1], na którym rozcierano pachnidła (wonne olejki).
Forma naczynia znana i używana w starożytnym Egipcie i Grecji oraz na Bliskim Wschodzie. Nazwę swą zawdzięcza materiałowi, z którego pierwotnie je wytwarzano, tj. z alabastru; później alabastrony wyrabiano również z gliny lub szkła. Zwykle miały zaoblone dno i dwa uszka do zawieszania. Często ozdabiane były malowidłami, rzadziej rzeźbione[2].
Przypisy
↑Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z, ZdzisławZ.Piszczek (red.), wyd. 5, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 28, ISBN 83-01-03529-3, OCLC16113428.
