PROFILPELAJAR.COM

Ten artykuł od 2019-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Styl kerczeński – sposób zdobienia wyrobów ceramicznych w greckim malarstwie wazowym IV wieku p.n.e.

Styl ten charakteryzowało przede wszystkim odejście od dotychczasowej różnorodności kształtów naczyń. Przeważają w nim formy łatwe i proste w wykonaniu. Zarazem w sprzeczności z prostotą kształtów waz stoi ich staranna dekoracja, nacechowana bardzo przemyślaną kompozycją. Artyści dekorowali naczynia scenami wielofigurowymi i dość swobodnie operowali wieloma planami. Postacie dzielono na pierwszoplanowe i drugoplanowe, co dodatkowo podkreślano przy pomocy barwy białej. W porównaniu z poprzednim stuleciem znacznemu pogorszeniu uległ rysunek, podobnie jak jakość wykonania waz. Dekoracyjny pokost zatracił swą czerń i stał się rozrzedzony, brunatny, co usiłowano zastąpić przesadną kolorystyką przedstawień. Okres ten (ok. 380-320 rok p.n.e.) był ostatnim wzlotem attyckiej sztuki ceramicznej.

Pierwszym znanym artystą tworzącym w tej stylistyce był Malarz Heleny, którego oprócz dobrej kompozycji cechowało poprawne przedstawienie ruchu^{[potrzebny przypis]}. Do przedstawicieli tego stylu należy też Malarz Pompe, wyróżniający się nadmiernym stosowaniem barwy białej (na trzy postacie dwie są pobielone). Przykład twórczości Malarza Amazonki znajduje się w posiadaniu Muzeum Narodowego w Warszawie: na obustronnie dekorowanej pelike jedno pole przedstawia Amazonkę, a drugie Grypomachię.

Z końcem IV stulecia p.n.e. działalność warsztatów attyckich dekorujących malarsko naczynia ustała niemal całkowicie, a ich wyrób przeniósł się do kolonizowanych ośrodków greckich w Italii, które wytworzyły odrębne cechy stylistyczne.