Ten artykuł dotyczy 717 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 717 Dywizja Piechoty – stronę ujednoznaczniającą.
717 Dywizja Piechoty (niem. 717. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.
Sformowana w Wiedniu na mocy rozkazu z 11 kwietnia 1941, w 15. fali mobilizacyjnej w XVII Okręgu Wojskowym. Od czerwca 1941 r. dywizja przebywała na terenie okupowanej Jugosławii, gdzie zwalczała partyzantów[1]. Dowodzący dywizją gen. por. Benignus Dippold apelował aby partyzantów nie traktować jak bandytów[2].
1 kwietnia 1943 została przemianowana na 117 Dywizję Strzelców i wysłana do Grecji.
Dowódcy dywizji
- gen. mjr Paul Hoffmann 17 V 1941 – 1 XI 1941
- gen. por. Walter Hinghofer 1 XI 1941 – 1 X 1942
- gen. por. Benignus Dippold 1 X 1942 – 1 IV 1943
Struktura organizacyjna
Skład w kwietniu 1941:
- 737. i 749. pułk piechoty, 670. oddział artylerii, 717. oddział pionierów, 717. kompania łączności.
Przypisy
Bibliografia
- Ben Shepherd: Żołnierze Hitlera. Armia niemiecka w Trzeciej Rzeszy. Oświęcim: 2017. ISBN 978-83-7889-539-8.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
1-100 |
|
---|
101-200 |
|
---|
201-300 |
|
---|
301-400 |
|
---|
401-500 |
|
---|
501-600 |
|
---|
601-719 |
|
---|
Imienne |
|
---|