Ten artykuł dotyczy 155 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 155 Dywizja Piechoty – stronę ujednoznaczniającą.
155 Dywizja Piechoty (niem. 155. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja piechoty z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 11 lutego 1945 roku, poza falą mobilizacyjną w Bolonii przez V Okręg Wojskowy. Jednostka powstała na bazie 155 Dywizji Szkoleniowej utworzonej 2 listopada 1944 r. i szkolącej rekrutów oraz służby tyłowe w północnych Włoszech w Belluno, Weronie i Treviso[1].
Struktura organizacyjna
- Struktura organizacyjna w lutym 1945 roku:
1227., 1228. i 1229. pułk grenadierów, 155. pułk artylerii, 155. batalion pionierów, 155. batalion fizylierów, 155. oddział łączności.
Dowódca dywizji
- Generalmajor Georg Zwade 11 II 1945 – 8 V 1945;
Szlak bojowy
Dywizja walczyła w ostatnich miesiącach wojny nad Padem, dostała się do niewoli pod Belluno[1].
Przypisy
Bibliografia
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
1-100 |
|
---|
101-200 |
|
---|
201-300 |
|
---|
301-400 |
|
---|
401-500 |
|
---|
501-600 |
|
---|
601-719 |
|
---|
Imienne |
|
---|