Ten artykuł dotyczy 39 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 39 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.
39 Dywizja Piechoty (niem. 39. Infanterie-Division) - niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej,
Sformowana na mocy rozkazu z 10 lipca 1942 przez IV Okręg Wojskowy, miejsce sformowania poligon Elsenborn, później przeniesiono formowanie do rejonu Vlissingen. Utworzona w 20. fali mobilizacyjnej.
Dywizja początkowo pełniła służbę garnizonową w Holandii, na początku 1943 została skierowana na front wschodni do Grupy Armii Południe. Walczyła pod Charkowem i brała udział w walkach nad Dnieprem. Walki odwrotowe zredukowały ją jesienią 1943 do grupy bojowej[1]. Po kolejnych stratach zadanych jej przez Armię Czerwoną została rozwiązana 23 października 1943. Ocalałe resztki włączono do 106 Dywizji Piechoty. Sztab dywizji wykorzystano przy formowaniu 41 Dywizji Fortecznej na Peloponezie[2].
Dowódcy dywizji
- gen. por. Hugo Höfl 10 VII 1942 – 18 XII 1942;
- gen. por. Ludwig Löweneck 30 XII 1942 – 15 V 1943;
- płk/gen. por. Maximilian Hunten 15 V 1943 – 3 IX 1943;
- gen. por. Paul Mahlmann 3 IX 1943 – 20 XI 1943;
Struktura organizacyjna
113. i 114 pułk piechoty, 139 pułk artylerii, 139 batalion pionierów, 139 oddział przeciwpancerno – rozpoznawczy, 139 oddział łączności;
Przypisy
Bibliografia
1-100 |
|
---|
101-200 |
|
---|
201-300 |
|
---|
301-400 |
|
---|
401-500 |
|
---|
501-600 |
|
---|
601-719 |
|
---|
Imienne |
|
---|