Ten artykuł dotyczy 323 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 323 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

323 Dywizja Piechoty

323. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1940
Rozformowanie	1943
Dowódcy
Pierwszy	gen. mjr Max Mühlmann
Ostatni	płk Ronald Koschella
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Norymberga (formowanie)
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

323 Dywizja Piechoty (niem. 323. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej,

Sformowana w Norymberdze na mocy rozkazu z 15 listopada 1940, w 13. fali mobilizacyjnej w XIII Okręgu Wojskowym. Od maja 1941 do kwietnia 1942 pełniła funkcje okupacyjne we Francji^[1]. Po przerzuceniu do Związku Radzieckiego poniosła ciężkie straty w walkach przeciw Armii Czerwonej. Straty spowodowały, że została wycofana z frontu. Po reorganizacji, jesienią 1943 wróciła na front, gdzie podczas odwrotu spod Kijowa ponownie doznała ciężkich strat. W ich wyniku została zredukowana do 323 grupy dywizyjnej, którą następnie włączono do 88 Dywizji Piechoty^[2].

• gen. por. Max Mühlmann 15 XI 1940 – 10 I 1942;
• gen. por. Hans Bergen 10 I 1942 – 5 XI 1942;
• gen. por. Viktor Koch 5 XI 1942 – 22 XII 1942;
• gen. mjr Andreas Nebauer 25 XII 1942 – 2 II 1943;
• płk Ronald Koschella 2 II 1943 – IX 1943^[2].

• Skład w listopadzie 1940:

591., 592. i 593. pułk piechoty, 323. pułk artylerii, 323. batalion pionierów, 323. oddział przeciwpancerny, 323. oddział łączności;

• Skład w lutym 1943:

591., 592. i 593. pułk grenadierów, 323. pułk artylerii, 323. batalion pionierów, 323. batalion fizylierów, 323. oddział przeciwpancerny, 323. oddział łączności, 323. polowy batalion zapasowy;

• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;