Dywizja zakończyła szkolenie wiosną 1945 i została skierowana pod Kostrzyn nad Odrę do likwidacji sowieckiego przyczółka. Tam w połowie kwietnia uczestniczyła bez powodzenia w ciężkich walkach z Armią Czerwoną i 2 Armią Wojska Polskiego (Bitwa pod Budziszynem). Jej dowódca gen. S. K. Buniaczenko podjął wówczas decyzję wycofania się na południe – w kierunku Czech i Austrii, aby poddać się wojskom amerykańskim.
Podczas tego marszu dotarło do Dywizji wezwanie o pomoc, skierowane przez powstańców praskich. W stolicy Czech wybuchło bowiem powstanie narodowe, ale obecność w samym mieście i jego pobliżu silnych jednostek Waffen-SS stanowiła poważne zagrożenie dla słabych sił powstańczych. W walkach z Niemcami w Pradze 5-7 maja 1945 poległo ok. 300 własowców. Ostatecznie dywizja musiała się jednak wycofać, gdyż zdominowani przez komunistów Czesi wycofali swoją prośbę o pomoc w sytuacji zbliżania się oddziałów radzieckich i czeskiego rozejmu z Niemcami.
Skład
1600 pułk artylerii (dowódca ppłk Wasilij Żukowski)
1601 pułk grenadierów (dowódca płk Andriej Archipow-Gordiejew)