Catania leži na istoku Sicilije, u širokoj ravnici Cataniji duž obala Jonskog mora, južno od vulkanaEtna.[3]Catanija leži gotovo sva na lavi, koja se izlila za brojnih erupcija, pa se grad lagano spušta prema moru od sjevera prema jugu. Korištenje vulkanskogkamena za izgradnju dalo je starijem dijelu grada njegovu karakterističnu pretežnu tamno-sivu boju. Catanija je gotovo u potpunosti obnovljena nakon potresa 1693., pa centar grada ima izrazit barokni izgled iz 18. vijeka.[3] Centar grada današnje Catanije je Piazza Duomo, okružena palačama iz 18. vijeka iz koje se račvaju široki bulevari.
Catania ima tipičnu sredozemnu klimu sa dugim toplim i sušnim ljetima, i kratkim kišnim zimama.
Etimologija
Prastanovnici SicilijeSikulci zvali su taj kraj katane, a to je na njihovom jeziku značilo značilo veliki nož za dranje ili oguljeni kraj ili alat za guljenje. Postoji i druga teorija da je to značilo gruba zemlja, neravan teren, oštro kamenje ili nešto takvog, a to je čak i vjerojatnije jer odgovara vulkanskom terenu Etne. To ime su preuzeli Grčki kolonisti.
Historija
Antika
Grad je osnovan 729. pne. pod imenom Κατάνη (Katane) od strane Grčkih kolonista iz Halkide sa otokaEubeja, zapravo od njihovih pripadnika iz grada Naksosa, koji je ležao 80 km sjeverno.[3] Grad je dobio na važnosti u 5. vijek pne. za vladavine Hieron I., tiranina iz Sirakuze, koji ga osvojio i preimenovao u Aetna po imenu obližnjeg vulkana. Građani su vratili staro ime nakon što su protjerali Hieronove nasljednike. Katane je bio jedan od prvih sicilijanskih gradova koji je podpao pod rimsku vlast 263. pne.. Gaj Oktavijan, budući rimskicarAugust pretvorio je Katanu u rimsku koloniju - Cataniu.[3]
Građanske bune koje su se razbuktale za vrijeme epidemije kolere - 1837. nasilno su ugušene. Isto se dogodilo i 1848. kad se Catanija pridružila drugim sicilijinaskim gradovima u zahtjevima za autonomijom, i taj pokret je također ugušen u krvi. Za Drugog svjetskog rata grad je pretrpio velika oštećenja od bombardiranja i teških borbi koje su se u njemu vodile 1943.[3]