PROFILPELAJAR.COM

Wielonarodowy Korpus Północno-Wschodni (WKP-W)
Multinational Corps Northeast (MNCNE)
	; Znak korpusu
	Historia
Państwo	NATO Albania (od 2015); Chorwacja (od 2012); Czechy (od 2005); Dania; Estonia (od 2004); Francja (od 2015); Grecja (od 2016); Hiszpania (od 2015); Holandia (od 2015); Litwa (od 2004); Łotwa (od 2004); Niemcy; Polska; Słowacja (od 2005); Słowenia (od 2009); Szwecja (od 2014); Turcja (od 2015); Rumunia (od 2008); Węgry (od 2013); Wielka Brytania (od 2015); Stany Zjednoczone (od 2006);
Sformowanie	18 września 1999
	Dowódcy
Pierwszy	gen. broni Henrik Ekmann
Obecny	gen. broni Dariusz Parylak
	Działania zbrojne
	Wojna w Afganistanie (2001–2021)
	Organizacja
Dyslokacja	Szczecin ul. Łukasińskiego 33 (HQ)
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane
Podległość	Dowództwo Sił Sojuszniczych NATO ds. Operacji
Skład	4 dywizje
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Defilada z okazji 20. rocznicy powstania Korpusu Północno-Wschodniego; Szczecin, 21.09.2019

Wielonarodowy Korpus Północno-Wschodni (ang. Multinational Corps Northeast, MNC NE) – został utworzony 18 września 1999 roku, w Szczecinie, który stał się jego kwaterą główną. Jest to międzynarodowy wyższy związek taktyczny Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, składający się z formacji stacjonujących na terenie Polski, Litwy, Łotwy i Estonii^[1].

Historia

Ministrowie Obrony Danii, Niemiec i Polski podjęli decyzję o utworzeniu duńsko-niemiecko-polskiego korpusu o nazwie Wielonarodowy Korpus Północno-Wschodni w roku 1997. Kwatera Główna Korpusu zlokalizowana została w Polsce, w Szczecinie. Jako podwaliny nowego dowództwa posłużyła Kwatera Połączonych Sił Lądowych Szlezwiku-Holsztyna i Jutlandii (LANDJUT) z Rensburga w Niemczech. Konwencja Korpusu została podpisana już w roku 1998, kiedy Polska nie była jeszcze członkiem NATO, ale data jej przystąpienia (12 marca 1999) była już wyznaczona. 18 września 1999 trzy Państwa Założycielskie – Dania, Niemcy i Polska – wciągnęły flagi na maszty w Koszarach Bałtyckich, siedzibie Korpusu w Szczecinie. Od tego czasu Korpus bardzo się rozwinął. W roku 2005, podczas ćwiczenia Compact Eagle osiągnął Pełną Gotowość Operacyjną i już w 2007 jego personel wziął udział w misji w ramach Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF) w Afganistanie.

Wraz z kolejnymi krajami przyjmowanymi w jego szeregi zmienił się również wielonarodowy charakter Korpusu. Od kwietnia 2004 w Kwaterze Głównej powiewają flagi Estonii, Litwy i Łotwy. W styczniu 2005 do Korpusu przystąpiła Słowacja, a w październiku 2005 – Czechy. Flaga Stanów Zjednoczonych została wciągnięta na maszt w listopadzie 2006 zaznaczając amerykańskie uczestnictwo w Korpusie. W lipcu 2008 pierwsi oficerowie rumuńscy przybyli do Kwatery. W sierpniu 2009 do współpracy przystąpiła Słowenia. W styczniu 2012 dwunastym krajem członkowskim została Chorwacja. W lipcu 2013 do Korpusu dołączyły Węgry. Szwecja, która nie była wtedy członkiem NATO, jesienią 2014 wysłała do Koszar Bałtyckich swojego przedstawiciela. W 2015, służbę rozpoczęli w Szczecinie oficerowie brytyjscy, tureccy, francuscy i holenderscy. Tym samym, rodzina Korpusu składa się już z przedstawicieli osiemnastu krajów.

W 2017 Wielonarodowy Korpus Północno-Wschodni awansował na jednostkę wysokiej gotowości NATO i ma być gotowy do natychmiastowego działania odpowiadając na każde zagrożenie. Zgodnie z zaleceniami ze szczytu NATO w walijskim Newport z 2014 Korpus dowodzi aktualnie nie tylko tzw. szpicą sojuszu, ale także jednostkami koordynacji NATO (NFIU). Co roku państwem ramowym szpicy jest inny, duży kraj członkowski sojuszu. Od szczytu w Newport sztab szczecińskiego korpusu NATO zwiększył się prawie dwukrotnie. Aktualnie w skład Korpusu wchodzi 400 żołnierzy z 22 państw sojuszniczych.

Misje w Afganistanie

Personel Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego po raz pierwszy został wyznaczony do udziału w misji ISAF i oficjalnie przejął swoje obowiązki 4 lutego 2007 roku. Blisko 160 oficerów i podoficerów Korpusu spędziło w Kabulu ponad 6 miesięcy. Większość członków sztabu objęła stanowiska w nowo utworzonym dowództwie kompozytowym sił ISAF w Kabulu, gdzie potwierdzili swój wysoki poziom przygotowania i zaangażowania. Kolejna misja personelu Korpusu w Afganistanie przypadła na okres od lutego do sierpnia 2010 roku. Większość z około 130 oficerów i podoficerów Korpusu obejmowała stanowiska w Połączonym Dowództwie ISAF szczebla taktycznego. Służąc w różnych komórkach funkcyjnych, zbierali cenne doświadczenia misyjne i doskonalili swoje umiejętności. Trzecia misja, w której brało udział ponad 120 żołnierzy z Korpusu i jednostek z nim współpracujących, rozpoczęła się w styczniu 2014 roku i zakończyła w styczniu 2015 roku. Po wygaśnięciu mandatu ISAF, w styczniu 2015, rozpoczęła się misja „Resolute Support”, która była realizowana w oparciu o sukces i zobowiązania społeczności międzynarodowej w Afganistanie.

Misje: ISAF Afganistan

luty – sierpień 2007
luty – sierpień 2010
styczeń 2014 – styczeń 2015

Zadania

Podejmowanie działań wynikających z artykułu 5. traktatu waszyngtońskiego, czyli wspólna obrona w przypadku agresji,
Wspieranie działań pokojowych lub humanitarnych w ramach misji podejmowanych przez NATO,
Wzmocnienie współpracy między Polską, Niemcami i Danią.

Struktura

Jednostki pierwotnie afiliowane do korpusu w 1999:

Jednostki podległe i afiliowane do korpusu (stan na 2023^[2]^[3]^[4]):

12 Dywizja Zmechanizowana (Szczecin)
Dywizja Estońska (Tallinn)
- 1 Brygada Piechoty (Tapa)
  - Batalionowa Grupa Bojowa eFP w Estonii (Tapa)
- 2 Brygada Piechoty (Tartu)
Wielonarodowa Dywizja Północny-Wschód (Elbląg)
- 15 Brygada Zmechanizowana (Giżycko)
  - Batalionowa Grupa Bojowa eFP w Polsce (Orzysz)
- Brygada Zmechanizowana Żelazny Wilk (Rukłe)
  - Batalionowa Grupa Bojowa eFP na Litwie (Rukłe)
Wielonarodowa Dywizja Północ (Ādaži)
- Brygada Piechoty Zmechanizowanej (Ādaži)
  - Batalionowa Grupa Bojowa eFP na Łotwie (Ādaži)
Brygada Wsparcia Dowodzenia WKPW (Stargard)
- 100 Batalion Łączności (Wałcz)
- 102 Batalion Ochrony (Bielkowo)
- 104 Batalion Zabezpieczenia (Wałcz)
- 610 Batalion Łączności (Prenzlau)
- Zespół Wsparcia (Szczecin)
4 Centrum Koordynacji Operacji Powietrznych (Szczecin)
Wielonarodowy Batalion Policji Wojskowej (Mińsk Mazowiecki)
Grupa Integracyjna Sił NATO w Estonii (Tallinn)
Grupa Integracyjna Sił NATO na Łotwie (Ryga)
Grupa Integracyjna Sił NATO na Litwie (Wilno)
Grupa Integracyjna Sił NATO w Polsce (Bydgoszcz)

Obsada personalna

Dowódcy^[5]^[6]

1999-2001 – gen. broni Henrik Ekmann
2001-2003 – gen. broni Zygmunt Sadowski
2004-2006 – gen. broni Egon Ramms
2006-2009 – gen. broni Zdzisław Goral
2009-2012 – gen. broni Rainer Korff
2012-2015 – gen. broni Bogusław Samol^[7]
2015-2018 – gen. broni Manfred Hofmann^[8]
2018-2021 – gen. broni dr Sławomir Wojciechowski
2021-2024 – gen. broni Jürgen-Joachim von Sandrart
od 2024 – gen. broni dr Dariusz Parylak^[9]

Zastępcy dowódcy^[10]^[6]

1999-2000 – gen. dyw. Edward Pietrzyk
2000-2001 – gen. bryg. Zdzisław Goral
2001-2004 – gen. dyw. Rolf Schneider
2004-2008 – gen. dyw. Jan Brun Andersen
2008-2010 – gen. dyw. Ole Køppen
2010-2012 – gen. dyw. Ryszard Sorokosz
2012 – gen. dyw. Bogusław Samol
2013 – gen. bryg. Morten Danielsson
2013-2016 – gen. dyw. Agner Rokos
2016-2018 – gen. dyw. Krzysztof Król
2018-2023 – gen. dyw. Ulrich Johan Hellebjerg
2023-2024 – gen. dyw. Peter Harling Boysen
od 2024 – gen. dyw. Brian Nissen

Szefowie sztabu^[11]^[6]

1999-2001 – gen. bryg. Joachim Sachau
2001-2004 – gen. bryg. Karl Nielsen
2004-2006 – gen. bryg. Henryk Skarżyński
2006-2010 – gen. bryg. Josef Heinrichs
2010-2013 – gen. bryg. Morten Danielsson
2013-2016 – gen. bryg. Lutz Niemann^[12]
2016-2018 – gen. bryg. Per Orluff Knudsen
2018-2021 – gen. bryg. Jürgen Stahl
2021-2024 – gen. dyw. Bogdan Rycerski
od 2024 – gen. bryg. Ullrich Spannuth

Zobacz też

Garnizon Szczecin

Przypisy

↑ https://mncne.nato.int/forces/nato-enhanced-forward-presence
↑ Forces. mncne.pl. [dostęp 2023-05-02].
↑ Commander of NATO Multinational Corps North- East lieutenant- general Jürgen-Joachim von Sandrart visit to the Estonian Division. mil.ee. [dostęp 2023-05-02].
↑ 12 DZ będzie afiliowana do korpusu w Szczecinie. Defence24. [dostęp 2023-05-02].
↑ Dowódcy MNC NE. [dostęp 2023-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 września 2017)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Grupa dowodzenia MNC NE. [dostęp 2023-10-26]. (ang.).
↑ Polak nowym Dowódcą szczecińskiego Korpusu. wp.mil.pl, 19 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-07)].
↑ New Commander, new chapter. mncne.pl. [dostęp 2015-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)].
↑ Lieutenant General Parylak assumes command of Multinational Corps Northeast. mncne.nato.int, 21 listopada 2024. [dostęp 2024-11-21]. (ang.).
↑ Zastępcy dowódcy MNC NE. [dostęp 2023-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2022)]. (ang.).
↑ Szefowie sztabu MNC NE. [dostęp 2023-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2022)]. (ang.).
↑ New Deputy Commander and Chief of Staff at MNC NE. mncne.pl, 15 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 stycznia 2013)]. (ang.).

Bibliografia

Oficjalna strona MNC NE. [dostęp 2009-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 października 2009)]. (ang.).
MNC NE na oficjalnej stronie MON. [dostęp 2009-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).