W kwietniu 1952 utworzono dwa zgrupowania sojuszniczych taktycznych sił powietrznych (Allied Tactical Air Forces ATAF: 2. i 4 Połączone Taktyczne Siły Powietrzne. 4 PTSP tworzyły siły powietrzne amerykańskiej 2 Dywizji Lotniczej (przemianowanej na 12 US Air Force) wraz z 1 Francuskim Korpusem Taktycznych Sił Powietrznych 1ER CATAC oraz 1 dywizjonem Sił Powietrznych Kanady. Związek ten odpowiadał za obronę południowej części Niemiec i podzielony był również na dwa sektory obrony: północny i południowy. Kwatera dowództwa znajdowała się w miejscowości Landsberg, którą w 1953 roku przeniesiono do Trewiru. Dowódcą 4 Połączonych Taktycznych Sił Powietrznych był amerykański generał, który pełnił jednocześnie obowiązki dowódcy 12 US Air Force[1] W latach 80.XX w. zadaniem 4 Połączonych Taktycznych Sił Powietrznych było także wsparcie działań wojsk lądowych zgrupowanych w Centralnej Grupie Armii[2]. Podlegały Dowództwu Połączonych Sił Powietrznych Centralnej Europy (Allied Air Forcel Central Europe) w Ramstein.
W ich skład wchodziło wtedy lotnictwo amerykańskiej 17 Armii Lotnictwa Taktycznego stacjonującej w bazach Sembach, Bitburg, Ramstein. Hahn, Spangdahlem, Zweibriicken; niemieckie 1 Dywizja Lotnictwa Taktycznego i 2 Dywizja Lotnicza Obrony Powietrznej oraz grupa lotnictwa taktycznego Kanady.
Bundeswehra do dyspozycji 4 PTSP oddała skrzydło rakiet Pershing 1A, siedem skrzydeł samolotów stacjonujących na lotniskach Bremgarten, Lechfeld, Buchel, Memmingen, Pferdsfeld, Leipheim i Furstenfeldbruck oraz dziewięć dywizjonów rakiet przeciwlotniczych Hawk i Nike. Wzmocnienie stanowiła 3 Armia Lotnictwa Taktycznego w Mildelhaal[3]
W 1993 dowództwo 4 Połączonych Taktycznych Sił Powietrznych zostało rozwiązane, a jego zadania przejęło Dowództwo Połączonych Sił Powietrznych Europy Centralnej AIRCENT[4].
_patch.png)
