Dowództwo Połączonych Sił Zbrojnych Atlantyku Zachodniego (ang.Allied Forces Western Atlantic Area WESTLANT) – nieistniejące już jedno z dowództw operacyjnych[a]NATO.
Trzon PSZ Zachodnioatlantyckiego TDW stanowiły okręty podwodne, okręty ZOP, samoloty patrolowe lotnictwa bazowego sił morskich USA i Kanady. Siły morskie ZOP oraz samoloty patrolowe przeznaczone były przede wszystkim do poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych przeciwnika w podległych obszarach, osłony własnych konwojów oraz do zabezpieczenia operacyjnego rozwijanych lotniskowcowych sił uderzeniowych[4].
W początkowym okresie funkcjonowania NATO rejon traktatowy podzielono na dwie strategiczne strefy działań wojennych (teatry wojny). Była to Strategiczna Strefa Europejska i Strategiczna Strefa Atlantycka. Obszar Atlantyku podzielono na dwa teatry działań wojennych[5]:
Pod koniec zimnej wojny w Zachodnim Teatrze Działań Wojennych wydzielono tylko dwa podobszary[7]:
Podobszar Oceanu OCEANLANT
Podobszar Atlantyku Kanadyjskiego CANLANT
Każdy z podobszarów posiadał własne dowództwo połączonych sił morskich, rozmieszczone odpowiednio w Norfolk i w Halifax.
We wrześniu 1999 wprowadzono kolejne zmiany w strukturze dowodzenia NATO. Pośrednie Wyższe Podporządkowane Dowództwa (MSCs) zastąpiono Regionalnymi Dowództwami. Najniższe w hierarchii – Główne Podporządkowane Dowództwa (PSCs) przemianowano na Subregionalne Dowództwa (Dowództwa Komponentów i Połączone Dowództwa Subregionalne)[8]. Nowa struktura nadal opierała się na geograficznym podziale obowiązków[9]. Dowództwo Sił Sojuszniczych Atlantyku Zachodniego AF WESTLANT przekształcono w Regionalne Dowództwo RC WESTLANT[10].