Urodził się 31 sierpnia 1877 w Liszkach. Uczęszczał do Gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie w 1897 złożył świadectwo dojrzałości. W tym samym roku wstąpił do krakowskiego seminarium duchownego na Stradomiu prowadzonego przez księży misjonarzy. Rok później został wysłany na studia na wydziale teologicznym uniwersytetu w Innsbrucku, gdzie w 1904 uzyskał doktorat. Święceniaprezbiteratu otrzymał 11 września 1901 w Krakowie[1].
W czasie II wojny światowej pozostał w Krakowie. Był członkiem Obywatelskiego Komitetu Pomocy, któremu przewodniczył arcybiskup Adam Stefan Sapieha[1]. Reprezentował arcybiskupa na zjazdach lokalnych delegatów Rady Głównej Opiekuńczej. W okresie poprzedzającym proces pracowników kurii krakowskiej od listopada 1952 do stycznia 1953 przebywał w areszcie domowym[2]. Uniknął pokazowego procesu, rezygnując z publicznego wykonywania czynności biskupich i udając się na internowanie poza archidiecezję[1]. Od marca do października 1953[2] przebywał w domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Częstochowie[1]. Po powrocie do Krakowa władze państwowe umożliwiły mu podjęcie na nowo obowiązków wikariusza generalnego i czynności biskupich dopiero w październiku 1956[1].
W Episkopacie Polski był członkiem Komisji Szkolnej. Brał udział w opracowaniu uchwał synodu plenarnego w Częstochowie, uczestnicząc w pracach komisji dla sakramentów świętych oraz sądownictwa kościelnego i procesów kanonizacyjnych[2].
Jego siostrzeńcem był językoznawca Stanisław Rospond, którym opiekował się, gdy ten został osierocony przez ojca[6].
Zmarł 4 lutego 1958 w Krakowie. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Liszkach[1]. Na ścianie kościoła parafialnego w Liszkach umieszczono upamiętniające go epitafium[7].
