Zainicjował odnowę liturgicznądiecezji wydając nowe mszały i brewiarze. Zorganizował dokształcanie kleru, zreformował szkolnictwo parafialne. W dobrach biskupich wyremontował zamek w Bodzentynie. W rodzinnych Konarach wybudował kościół i hojnie go wyposażył. W dobrach należących do zamku Lipowiec nakazał wykopać stawy i rozwinął gospodarkę rybną, która dawała duże dochody biskupstwu krakowskiemu. W 1519 kupił od Krystyna Koziegłowskiego okręg Koziegłowy i przyłączył do dóbr książęcych w ramach księstwa siewierskiego.
Schorowany (cierpiał na podagrę) w wieku 77 lat zrezygnował z rządów i oddał rządy w Krakowie biskupowi poznańskiemuPiotrowi Tomickiemu jako koadiutorowi za zgodą papieską. Ustalono wówczas, że po śmierci biskupa Konarskiego bp. Tomicki ma prawo objąć biskupstwo krakowskie, ale musi zrezygnować z poznańskiego.
Bibliografia
Ks. Bolesław Przybyszewski, „Krótki zarys dziejów diecezji krakowskiej”, t. II, Kraków 1993r
↑Ludwik Finkel, Elekcya Zygmunta I. Sprawy dynastyi Jagiellońskiej i Unii Polsko-Litewskiej, Kraków 1910, s. 215.
↑Corpus iuris Polonici. Sectionis 1, Privilegia, statuta, constitutiones, edicta, decreta, mandata regnum Polniae spectantia comprehendentis. Vol. 3, Annos 1506–1522 continentis, Kraków 1906, s. 10–11.
↑Andrzej Wyczański, Posłowie Zygmunta I na sejmiki, w: Władza i społeczeństwo XVI i XVII w., Warszawa 1989, s. 195.