Janusz Mastalski

Biskup tytularny Noby
Janusz Mastalski (2019)
Dominus spes mea Pan moją nadzieją
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1964 Kraków
Biskup pomocniczy krakowski
Okres sprawowania	od 2019
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	archidiecezja krakowska
Diakonat	7 maja 1988
Prezbiterat	21 maja 1989
Nominacja biskupia	3 grudnia 2018
Sakra biskupia	5 stycznia 2019
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Janusz Edward Mastalski^[1] (ur. 4 maja 1964 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, prorektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie w latach 2014–2018, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w latach 2017–2019, biskup pomocniczy krakowski od 2019.

Urodził się 4 maja 1964 w Krakowie. W latach 1979–1983 kształcił się w miejscowym X Liceum Ogólnokształcącym im. Komisji Edukacji Narodowej, po czym w latach 1983–1989 odbył studia w seminarium duchownym w Krakowie i na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Magisterium uzyskał w 1989^[2]. 7 maja 1988 został wyświęcony na diakona przez kardynała Franciszka Macharskiego, arcybiskupa metropolitę krakowskiego, który 21 maja 1989 udzielił mu również święceń prezbiteratu. Inkardynowany został do archidiecezji krakowskiej^[3]. W 1995 ukończył podyplomowe studia pedagogiczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, a w 1996 uzyskał licencjat. W 1998 obronił doktorat na podstawie dysertacji Realizacja procesu nauczania katechetycznego. Habilitował się w 2003 po przedłożeniu rozprawy Zasady edukacyjne w katechezie. W 2009 otrzymał tytuł naukowy profesora^[2].

W latach 1989–1991 był wikariuszem w parafii Gdów, a w latach 1991–1994 w parafii św. Szczepana w Krakowie^[2]. W latach 1997–2000 pełnił funkcję rektora kościoła św. Marka w Krakowie^[4].

Został zatrudniony na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (następnie Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II) na stanowiskach asystenta (od 1995), adiunkta (od 1999), profesora nadzwyczajnego (od 2006) i profesora zwyczajnego (od 2012). Objął wykłady z pedagogiki ogólnej, dydaktyki ogólnej, teorii wychowania, pedeutologii, współczesnych kierunków pedagogicznych, a także ćwiczenia z teorii wychowania. W 2005 został kierownikiem Katedry Pedagogiki Ogólnej. W latach 2006–2009 był delegatem uczelni w Uniwersyteckiej Komisji Programów Międzynarodowych przy Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich^[2]. W 2008 koordynował organizację nowego Wydziału Nauk Społecznych^[2], którego dziekanem był w latach 2008–2014^[5]. W latach 2014–2018 zajmował stanowisko prorektora Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II ds. studenckich i dydaktyki^[2][6]. W latach 2017–2019 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej^[2][7]. Współpracował z Uniwersytetem Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie (2004–2010) i Wyższą Szkołą Humanitas w Sosnowcu (2005–2010)^[8].

W 2003 wszedł w skład Polskiego Towarzystwa Teologicznego i Polskiego Stowarzyszenia Katechetyków^[2]. W 2004 objął funkcję doradcy i konsultanta Rady Szkół Katolickich^[8]. W 2009 został stałym ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej, a w 2011 konsultorem Rady Naukowej Komisji Episkopatu Polski^[5]. Autor książek naukowych i popularnonaukowych oraz artykułów na temat wychowania dzieci i młodzieży. Prowadzący szkolenia i kursy dla nauczycieli i wychowawców, a także rekolekcje parafialne, dla młodzieży, kleryków, duchownych i osób konsekrowanych^[9].

3 grudnia 2018 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej ze stolicą tytularną Noba^[10][11]. Święcenia biskupie otrzymał 5 stycznia 2019 w katedrze na Wawelu^[12]. Konsekrował go arcybiskup metropolita krakowski Marek Jędraszewski, któremu asystowali arcybiskup Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce, i kardynał Stanisław Dziwisz, arcybiskup senior archidiecezji krakowskiej^[3]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Dominus spes mea” (Pan moją nadzieją)^[12].

W Konferencji Episkopatu Polski został w 2022 delegatem ds. Wspólnot dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa^[13].

• Strona prywatna Janusza Mastalskiego (arch.). [dostęp 2022-02-06].
• Nota biograficzna Janusza Mastalskiego na stronie archidiecezji krakowskiej. [dostęp 2019-01-05].
• Janusz Mastalski na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2019-01-05].
• Janusz Mastalski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-12-03]  (ang.).
• Janusz Mastalski na stronie Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie (arch.). [dostęp 2021-06-14].
• Janusz Mastalski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-05-31] .