Studiował w Wiedniu i Rzymie, gdzie uzyskał tytuł doktora teologii. W 1834 otrzymał święcenia kapłańskie. Piastował godność kanonika tarnowskiego, od 1853 pełnił funkcję dziekana kapituły tarnowskiej. Był wykładowcą w seminarium duchownym w Tarnowie.
Dbał o dyscyplinę i wysoki poziom opieki duszpasterskiej, popierał zgromadzenia zakonne. Przyjął do diecezji wygnane z Wielkopolski karmelitanki bose, urszulanki, w 1873 pijarów. Jego ostra reakcja w sprawie obłąkanej karmelitanki Barbary Ubryk, zgoda na wejście w mury Karmelu komisji śledczej spowodowały w Krakowie rozruchy uliczne.
8 grudnia1869 uczestniczył w uroczystości otwarcia Soboru Watykańskiego I, wziął udział w trzech uroczystych sesjach soborowych i na terenie diecezji krakowskiej jako jeden z pierwszych biskupów publicznie ogłosił treść soborowych dokumentów.
Mieszkał w domu Zgromadzenia Księży Misjonarzy na Stradomiu ponieważ zbyt wolno postępowały prace przy odbudowie pałacu biskupiego zniszczonego pożarem. Nie udało mu się nawiązać porozumienia z wpływowymi rodami arystokratycznymi Krakowa, jak również ze środowiskiem profesorskim i akademickim UJ. Od 1876 podejmowano próby zmierzające do odwołania biskupa z Krakowa zakończone sukcesem w kwietniu 1879. Po nominacji Albina Dunajewskiego na stanowisko biskupa krakowskiego papież Leon XIII zwolnił z obowiązków i odwołał z funkcji biskupa Antoniego Gałeckiego, który opuścił Kraków incognito po 26 kwietnia 1879. Wyjechał do Wiednia, gdzie zamieszkał i zmarł w 1885. Został pochowany na cmentarzu publicznym w Wiedniu.
_(cropped).jpg)
