Rinnō-ji (jap. 輪王寺) – świątynia[a] buddyjska w Nikkō (prefektura Tochigi) w Japonii. Jest ośrodkiem szkoły tendai[1]. W 1999 została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część obiektu pod nazwą „Chramy i świątynie Nikko”[2].
Historia
Od początku świątynia reprezentowała synkretyzm shintō-buddyjski (shinbutsu-shūgō), który trwał aż do okresu Meiji. Rinnō-ji założył w VIII wieku mnich buddyjski Shōdō jako część kompleksu sakralnego obejmującego chramy Nikkō Tōshō-gū i Futarasan-jinja. W 1879 decyzją administracyjną zlikwidowano synkretyczny charakter świątyni i przypisano ją wyłącznie buddyzmowi. Jednocześnie przeniesiono główne budynki świątyni z terenu chramów shintō[2].
Świątynia Rinnō-ji słynie z Pawilonu Trzech Posągów Buddy (三仏堂 Sanbutsu-dō) z 1648. Znajdują się w nim 3 duże, drewniane, pokryte laką i złocone posągi. Środkowy to Amida, po lewej Kannon o tysiącu rąk, po prawej nietypowe wyobrażenie opiekunki zwierząt Batō Kannon z głową konia, wyrastającą z jej czoła. Z tyłu świątyni znajduje się Sōrin-tō, wysoka kolumna (rodzaj stupy) z brązu, na której wyryto 10 tysięcy sutr; wiszą na niej 24 dzwonki. Za świątynią rozciąga się ogród Shōyō-en[1]. Świątyni podlega Taiyū-in Reibyō (大猷院霊廟)[b] mauzoleum Iemitsu Tokugawy z 1653[2].
Galeria
-
Trzy posągi w Sanbutsu-dō
-
Ogród świątynny Shōyō-en
-
Mauzoleum Iemitsu Tokugawy Taiyū-in
-
Brama Kara-mon mauzoleum Taiyū-in
-
Sōrin-tō
Uwagi
- ↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.
- ↑ Nazwa mauzoleum Taiyū-in jest jednocześnie pośmiertnym imieniem Iemitsu Tokugawy → Taiyūin
Przypisy
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.