Święta wyspa Okinoshima i związane z nią miejsca w regionie Munakata (jap. 「神宿る島」宗像・沖ノ島と関連遺産群) – obiekt wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nr 1535 w 2017, obejmujący wyspę Okinoshima, jedno miejsce na jej terenie, kolejne miejsce na wyspie Ōshima i trzecie miejsce na wyspie Kiusiu w Japonii, w prefekturze Fukuoka[1].
Wyspa Okinoshima, położona w odległości 60 km na północny zachód od wyspy Kiusiu, jest wyjątkowym przykładem świętej wyspy w religii shintō, a chramy na wyspie podlegają głównemu chramowi Munakata Taisha w Munakata. Stanowiska archeologiczne, które zachowały się na wyspie, są praktycznie nienaruszone i stanowią chronologiczny zapis tego, jak praktykowane tam rytuały zmieniały się od IV do IX wieku naszej ery. Dary wotywne były składane w różnych miejscach na wyspie. Wiele z tych darów ma wysoki poziom artystyczny, niektóre pochodzą zza granicy, co jest dowodem intensywnej wymiany handlowej między archipelagiem japońskim, Półwyspem Koreańskim i kontynentem azjatyckim[1].
Obraz
|
Miejsce
|
Opis
|
|
Okinoshima (widok wyspy z lotu ptaka)
|
Wyspę porasta las pierwotny, który jest pomnikiem przyrody i rezerwatem fauny.
|
|
Chram Okitsu-Miya na wyspie Okinoshima
|
Chram ku czci kami Tagori-hime.
|
|
Chram Nakatsu-Miya na wyspie Ōshima
|
Chram ku czci kami Tagitsu-hime.
|
|
Chram Hetsu-Miya na wyspie Kiusiu
|
Chram ku czci kami Ichikishima-hime, część chramu Munakata Taisha. Honden pochodzi z 1578 a haiden z 1590.
|
Przypisy
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.