Chūson-ji

Chūson-ji
Ilustracja
Budynek główny Chūson-ji
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Hiraizumi

Wyznanie

buddyzm

Historia
Data budowy

1105-1126

Dane świątyni
Styl

Heian

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Chūson-ji”
Ziemia39°00′05″N 141°05′59″E/39,001389 141,099722
Strona internetowa

Chūson-ji (jap. 中尊寺) – kompleks świątyń buddyjskich z ok. 1100 r., znajdujący się w Hiraizumi w (prefekturze Iwate), w północno-wschodniej części wyspy Honsiu (Honshū). Z dawnych budowli zachowały się m.in.: Konjiki-dō (Złoty Pawilon) oraz część Kyōzō (Pawilon Sutr). Początkowo miały być one poświęcone kultowi Buddy Amidy. Obecnie jest to główna świątynia buddyjskiej sekty Tendai w tym regionie Japonii.

W 2011 świątynia została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako jeden z obiektów Hiraizumi – świątynie, ogrody i stanowiska archeologiczne związane z buddyzmem Czystej Krainy[1].

Historia

Sekta Tendai uważa, że kompleks Chūson-ji został wzniesiony przez ich kapłana Ennina około 850 roku. Brakuje na to jednak dowodów archeologicznych. Naukowcy twierdzą natomiast, że świątynie te zostały wybudowane w latach 1105–1126 z inicjatywy rodu Ōshū Fujiwara, północnej gałęzi potężnego rodu Fujiwara, ściśle związanego z dworem cesarskim.

Konjiki-dō

Złoty Pawilon Konjiki-dō

Złoty Pawilon (nie należy mylić ze świątynią Złotego Pawilonu Kinkaku-ji w Kioto) jest jednym z ocalałych budynków z okresu świetności rodu Ōshū Fujiwara. Budynek służył jako mauzoleum dla głów rodu. Jest wykonany z drewna, ozdobiony złotem, laką, złoconym brązem[2], macicą perłową i półszlachetnymi kamieniami. Wewnątrz, pośrodku znajduje się posąg Buddy Amidy. Po jego bokach rzeźby dwojga bosatsu: Kannon i Seishi (wszystkie trzy są skarbami narodowymi). Pod ołtarzami leżą zmumifikowane ciała protoplasty rodu Kiyohiry i jego trzech potomków[3]. Posiada status skarbu narodowego Japonii. Z tego powodu otoczony jest betonowym murem, chroniącym budynek przed żywiołami. Z tego okresu zachował się jeszcze pawilon Kyōzō, uznany za ważny zabytek kultury.

Większość z pozostałych kilkunastu budynków pochodzi z okresu Edo (1603–1868). Cztery mają status ważnego zabytku kultury.

W obiekcie przechowuje się kilkadziesiąt rzeźb, obrazów, przedmiotów liturgicznych i woluminów sklasyfikowanych jako skarby narodowe lub ważne zabytki kultury.

Przypisy

  1. Polski Komitet ds. UNESCO, Japonia (pol.), dostęp 17.01.2021
  2. Cuda świata. Japonia, Rzeczpospolita.
  3. Japonia, National Geographic.

Bibliografia

Linki zewnętrzne