Gmach promocji przemysłu prefektury Hiroszima przed 1945 rokiem
Budynek zaprojektowany jako centrum wystawowe w celu promocji przemysłu prefektury Hiroszima[3] – przez czeskiego architekta Jana Letzla (1880–1925) – został ukończony w 1915 roku[4]. Pięciopiętrowy secesyjny gmach z charakterystyczną 25-metrową kopułą stanął nad brzegiem rzeki Motoyasu w ruchliwej dzielnicy handlowej[3]. W centrum wystawiano obiekty związane z przemysłem[3], prace rzemieślników z różnych regionów Japonii[4], a także dzieła sztuki[3].
Eksplozja po zrzuceniu bomby atomowej 6 sierpnia 1945 miała miejsce w bezpośredniej bliskości hali. Hipocentrum znajdowało się ok. 150 m od niej[5]. Prawie wszystkie budynki w promieniu dwóch kilometrów od hipocentrum zostały zrównane z ziemią[3]. Centrum to jedyny tak blisko położony budynek, który nie uległ całkowitemu zniszczeniu[6]. Wskutek eksplozji zawaliła się większość ścian, a z kopuły ostał się jej żelazny szkielet[4]. Zrujnowany gmach często nazywany jest także Kopułą Bomby Atomowej (jap.原爆ドームGenbaku Dōmu)[5].
W 1949 roku japoński architekt Kenzō Tange (1913–2005) wygrał konkurs na projekt Park Pamięci Pokoju w Hiroszimie, w którym ruiny odgrywały pierwszoplanową rolę[7]. Zostały zabezpieczone w stanie, w jakim znajdowały się po wybuchu[5]. W latach 1951–1955 roku wybudowano Muzeum Pamięci w Hiroszimie[8], a cały projekt ukończono w 1964 roku[5].
W 1966 roku rada miasta Hiroszimy uchwaliła rezolucję o zachowaniu ruin po wsze czasy[5]. Pierwsze prace konserwacyjne przeprowadzono w latach 60. XX w., kolejne w latach 90.[9]
