Chramy i świątynie[a] Nikko (jap. 日光の社寺 Nikkō no shaji) – to kompleks obiektów sakralnych wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nr 913 w 1999 roku, obejmujący 103 budynki (dwóch chramów shintō i jednej świątyni buddyjskiej), z których 9 jest sklasyfikowanych jako skarby narodowe, a 94 jako ważne dobra kultury. Znajdują się one w Nikkō, w prefekturze Tochigi, w Japonii. Do kompleksu należą dwa chramy: Nikkō Tōshō-gū i Futarasan-jinja, mauzoleum Taiyū-in oraz świątynia Rinnō-ji[1].
Chramy i świątynie Nikkō to arcydzieła architektury i dekoracji artystycznej w stylu epoki Edo, ściśle związane z otaczającą przyrodą i z historią siogunów Tokugawa, szczególnie z postacią Ieyasu Tokugawy (1543–1616). Stanowią wybitny przykład japońskiego sanktuarium, w którym shintoistyczny związek człowieka z przyrodą, przejawia się w kulcie gór i lasów[1].
Nikkō Tōshō-gū
Osobny artykuł: Nikkō Tōshō-gū.
Chram składa się z licznych budowli, wśród których 39 jest ważnymi dobrami kultury, a pozostałe są skarbami narodowymi, m.in.[1]:
- Brama zewnętrzna torii
- Omote-mon (brama frontowa)
- Yōmei-mon
- Kara-mon
- Pięciopiętrowa pagoda
Galeria
Futarasan-jinja
Osobny artykuł: Futarasan-jinja.
Ten chram jest kompleksem budowli, z których 23 są ważnymi dobrami kultury, m.in.[1]:
- Honden
- Mitomo-jinja
- Hie-jinja
- Torii
- Shinkyō (święty most)
Galeria
-
Honden
-
Mitomo-jinja
-
Hie-jinja
-
Torii
-
Shinkyō
Rinnō-ji
Osobny artykuł: Rinnō-ji.
Wśród budowli tego kompleksu świątynnego znajdują się m.in.[1]:
- Hon-dō (Sanbutsu-dō)
- Haiden w Taiyū-in
- Kara-mon w mauzoleum Taiyū-in
- Mauzoleum Taiyū-in
Taiyū-in
Mauzoleum trzeciego sioguna rodu Tokugawa, Iemitsu, wnuka Ieyasu. Bogaty kompleks przypomina pobliski Tōshō-gū w swoim układzie i architekturze, ale celowo został zbudowany nieco skromniej ze względu na głęboki szacunek Iemitsu dla swojego dziadka. Taiyū-in to pośmiertne imię buddyjskie Iemitsu. Podobnie jak Tōshō-gū, Taiyū-in zawiera elementy buddyjskie i shintō. Taiyū-in jest podświątynią pobliskiej Rinnō-ji[2].
Galeria
Uwagi
- ↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → "shrine", a tera → "temple".
Przypisy
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.