|
Kazimierz Ferdynand Wojakowski
Kazimierz Ferdynand Andrzej Wojakowski (ur. 4 marca 1895 w Huciskach, zm. 17 lutego 1986 w Middlesex) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari. W 1959 został awansowany do stopnia pułkownika saperów[1]. ŻyciorysUrodził się 4 marca 1895 w Huciskach jako syn urzędnika kolejowego Władysława Wojakowskiego i Kornelii z domu Baczyńskiej-Pukrzysz[2][3]. Uczył się w szkole powszechnej w Makowie Podhalańskim, następnie kształcił się do 1912 w c. k. Gimnazjum w Mielcu[4] (gdzie osiadła jego rodzina), do 1913 w gimnazjum w Krakowie, do 1914 w c. k. I Gimnazjum w Jarosławiu, gdzie w tym roku ukończył VII klasę[5][6][3]. Był członkiem Stałej Drużyny Sokolej w Mielcu[3]. Kierował sekcją w gminie szkolnej jarosławskiego gimnazjum[7]. Przed 1914 miał podjąć studia[3]. Po wybuchu I wojny światowej został żołnierzem Legionów Polskich w sierpniu 1914, przydzielony do 2 pułku piechoty w składzie II Brygady, gdzie służył w 14 kompanii IV batalionu, a od grudnia 1914 służył w oddziale oddziału karabinów maszynowych[3]. Brał udział w kampanii swojego pułku, mianowany sekcyjnym, następnie w połowie grudnia 1915 plutonowym[3]. Od grudnia 1916 studiował w pionierach Technicznej Akademii Wojskowej w Homburgu, został absolwentów szkolenia przeciwgazowe w Wiedniu i kursu minerów w Mrudern[3]. Był żołnierzem Polskiego Korpusu Posiłkowego, po którego rozwiązaniu został wcielony do c. i k. armii i skierowany do działań na froncie włoskim, serbskim[3]. Został awansowany do stopnia podporucznika 15 sierpnia 1918[3]. Od 17 sierpnia do 15 września 1918 służył w batalionie zapasowym saperów w Przemyślu, a od 31 października 1918 w 24 kompanii saperów[3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej uczestnicząc w obronie Przemyśla i obronie Lwowa[3]. Służył w 3 Dywizji Piechoty Legionów, w I batalionie saperów 9 Dywizji Piechoty, IV batalionie saperów, w Dowództwie Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych[3]. W wojnie polsko-bolszewickiej wykazywał się odważnymi czynami[3]. Został awansowany do stopni kapitana inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9][10]. W latach 20. był oficerem 1 pułku saperów, w tym czasie w 1923 odkomenderowany na studia na Politechnice Lwowskiej)[11][12], w 1928 był oficerem Zarządu Fortecznego Dęblin[13]. Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej[3]. Został awansowany do stopni majora inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[14]. W 1932 był oficerem 4 batalionu saperów w Przemyślu[15]. W latach 30. służył jako oficer sztabu dowództwa 3 Grupy Saperów do 1939[3][16]. Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej był dowódcą saperów dywizyjnych 26 Dywizji Piechoty oraz dowódcą 26 batalionu saperów[3][17]. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1959 został awansowany do stopnia pułkownika saperów[1]. Był powoływany przez Prezydenta RP na uchodźstwie na członka Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari 7 marca 1960[18], 7 marca 1964[19]. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji od 9 września 1963 do 1966 z ramienia Niezależnego Ruchu Społecznego. Zmarł 17 lutego 1986 w Middlesex[20][21]. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury[22]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Information related to Kazimierz Ferdynand Wojakowski |
||||||||||||||||||||||
.png){kind=small}
