Urodził się 1 lutego 1874 w Krakowie, w rodzinie Maksymiliana i Marii Salomei ze Studzińskich (1846–1924)[2]. Kształcił się w Gimnazjum św. Anny[3]. W 1903 uzyskał stypendium Akademii Umiejętności i wyjechał na studia do Pragi i Paryża. Po powrocie w 1904 rozpoczął badanie dialektów pomorskich. W 1908 habilitował się pod kierunkiem Jana Rozwadowskiego na podstawie pracy Stosunki pokrewieństwa języków lechickich. W 1911 został profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Jagiellońskim i pracował u boku Jana Łosia. W 1917 przeniósł się na Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie i tam objął samodzielne stanowisko profesora języka polskiego, ale już w 1920 wrócił na Uniwersytet Jagielloński, by objąć opuszczone przez Jana Łosia stanowisko profesora filologii słowiańskiej, a po śmierci Łosia w 1928 także katedrę języka polskiego.
W latach 1946–1952 pełnił funkcję prezesa PAU, od 1952 był członkiem rzeczywistym PAN, w latach 1952–1957 wiceprezesem PAN, w latach 1952–1958 członkiem jej prezydium[5]. Po wojnie członek Komisji Ustalania Nazw Miejscowości. W 1953 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia[6].