Billy Hamilton

zapolowy
Pełne imię i nazwisko	William Robert Hamilton
Pseudonim	Sliding Billy
Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1866 Newark
Data i miejsce śmierci	16 grudnia 1940 Worcester
Odbijał	lewą
Rzucał	prawą
Debiut	31 lipca 1888
Ostatni występ	16 września 1901
Statystyki
Średnia uderzeń	0,344
Uderzenia	2164
RBI	742
Runy	1697
Kariera klubowa
Lata Kluby 1888–1889 Kansas City Cowboys 1890–1895 Philadelphia Phillies 1896–1901 Boston Beaneaters
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia	1961
Metoda elekcji	Veterans Committee

William Robert Hamilton (ur. 16 lutego 1866, zm. 16 grudnia 1940) – amerykański baseballista, który występował na pozycji zapolowego.

Zawodową karierę rozpoczął w 1887 w Waterbury Brass Citys, występującym w Eastern League. W następnym sezonie grał w Worcester Grays z New England League^[1], a 31 lipca 1888 przeszedł do Kansas City Cowboys z American Association^[2] i tego samego dnia zadebiutował w Major League Baseball w meczu przeciwko Philadelphia Athletics^[3]. 7 stycznia 1890 jego kontrakt został wykupiony za 5000 dolarów przez Philadelphia Phillies^[2]. 31 sierpnia 1894 w meczu przeciwko Washington Senators wyrównał rekord należący do George'a Gore'a, kradnąc siedem baz. Ustanowił wówczas rekord, zaliczając przynajmniej jedno odbicie w 36 meczach z rzędu, który pobity został w 2005 przez Jimmy'ego Rollinsa^[3].

W listopadzie 1895 został zawodnikiem Boston Beaneaters, z którym dwukrotnie, w 1897 i 1898, zdobył mistrzostwo National League. Po raz ostatni w MLB zagrał 16 września 1901. Podczas kariery w MLB zanotował cztery sezony, w których osiągnął pułap 100 skradzionych baz^[2]. W późniejszym okresie był między innymi grającym menadżerem i menadżerem klubów niższych lig oraz skautem w Boston Rustlers/Braves. W 1916 został właścicielem i menadżerem klubu Worcester Grays z New England League. W 1917 zrezygnował z funkcji prowadzenia zespołu i sprzedał jego udziały^[3]. W 1961 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame^[4].