Η Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Απριλίου 1945 (Απρίλιος - Αύγουστος1945) διαδέχτηκε την κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα, ύστερα από την απόφαση αλλαγής Πρωθυπουργού. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, η νέα κυβέρνηση θα ήταν αυστηρά υπηρεσιακή, με σκοπό τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Πολιτειακό.[1]
Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Πλαστήρα, ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, σε συνεννόηση με τον αγγλικό παράγοντα (πρέσβη Ρέτζιναλντ Λήπερ) και τον βασιλιά Γεώργιο, αποφάσισε την πρωθυπουργοποίηση του μέχρι τότε Αρχηγού του Στόλου, αντιναυάρχου Πέτρου Βούλγαρη. Ο Βούλγαρης ήταν γνωστός στους Βρετανούς από την επιτυχή αντιμετώπιση του αντιστασιακού κινήματος του στόλου στη Μέση Ανατολή, την Άνοιξη του 1943, ήταν πρόσωπο ιδιαίτερα σεβαστό στους στρατιωτικούς κύκλους και επιπλέον βενιζελικός.
Ωστόσο ο Βούλγαρης, αν και έδειξε ενδιαφέρον για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, με τις προσπάθειες για τη σταθεροποίηση του νομίσματος και την πάταξη της κερδοσκοπίας, δε συνέβαλε καθόλου - το αντίθετο μάλιστα - στην απομάκρυνση του ενδεχομένου του εμφυλίου πολέμου. Αν και αρχικά σεβάστηκε τη Συμφωνία της Βάρκιζας, άλλες πολιτικές του, όπως η ανοχή φιλοβασιλικών ταραχοποιών στοιχείων μέσα στο στράτευμα, η εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών από αριστερούς ή κεντρώους υπαλλήλους και η ανοχή του σε πράξεις βίας κατά των αριστερών, δείχνουν τον αντικομμουνιστικό χαρακτήρα της κυβέρνησης.[2]
Αυτήν την περίοδο εξάλλου, αρχίζει αυτό που έχει μείνει γνωστό στην ιστορία ως «Λευκή τρομοκρατία». «...Κατά το αμέσως επόμενο διάστημα (...μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας), ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ επέτρεψε στην ανασυγκροτούμενη Εθνοφυλακή και στα βρετανικά στρατεύματα να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της χώρας, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για να αρχίσει ένα εκτεταμένο κύμα διώξεων και επιθέσεων εναντίον των οπαδών του ΕΑΜ. Το κρισιμότερο όμως ζήτημα αφορούσε την παράλληλη εξάπλωση της «λευκής τρομοκρατίας», που ασκούσαν, με την ανοχή –και συχνά τη σύμπραξη–της Εθνοφυλακής, διάφορες παραστρατιωτικές φιλοβασιλικές ομάδες.» [3]
Πανηγυρισμοί για την απελευθέρωση της Ρόδου από τα Γερμανικά στρατεύματα, Μάιος 1945
Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας Βούλγαρη έληξε στην Ευρώπη ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, στις 9 Μαΐου 1945.
↑Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της 8ης Απριλίου 1945, σελ.1η
↑Γεώργιος - Κωνσταντίνος Π. Καράτσαλης : «Η ανάπλαση του ελληνικού πολιτικού συστήματος, από τη Συμφωνία της Βάρκιζας ως το δημοψήφισμα για την επιστροφή του Γεωργίου Β΄», διδακτορική διατριβή, σελ.57 http://ikee.lib.auth.gr/record/130968/files/?ln=el
↑Ηλίας Νικολακόπουλος: «Το μετέωρο βήμα προς την ομαλότητα: Φεβρουάριος 1945 - Μάρτιος 1946», από το ψηφιακό βιβλίο «Ο εμφύλιος πόλεμος 1946 - 1949» https://www.helioskiosk.gr › resource
↑ Το μέχρι πρότινος «Υφυπουργείο Τύπου και Διαφωτίσεως», μετονομάστηκε σε «Υφυπουργείο Τύπου και Πληροφοριών», και υπήχθη στο υπουργείο Εξωτερικών, αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου τις αρμοδιότητες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
↑Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος είχε από τις 8 έως τις 11 Απριλίου 1945 αναλάβει προσωρινά και τα Υπουργεία Πρόνοιας και Δικαιοσύνης. ΦΕΚ Α89/ 1945
↑Την 1η Ιουνίου 1945 συστάθηκε στο «Υπουργείο Κοινωνικής Προνοίας», η ειδική «Υπηρεσία Παλλινοστήσεως Προσφύγων» η οποία είχε ως σκοπό τη μέριμνα για τους εκτοπισμένους λόγω του πολέμου (βομβαρδισμοί, εξορίες, κ.λ.π.) Έλληνες πολίτες και ιδιαίτερα την παροχή περίθαλψης ή και στέγασης.
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}