Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/05/2010.

Ο Πέτρος Βούλγαρης (Ύδρα, 13 Σεπτεμβρίου 1883 — Αθήνα, 26 Νοεμβρίου 1957) ήταν αντιναύαρχος του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.

Ο Πέτρος Βούλγαρης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1883 και ήταν γιος του Γεωργίου Βούλγαρη και της Αρχόντως Ι. Βατσαξή. Η οικογένειά του ήταν από τις πιο ιστορικές του νησιού: ο προπάππος του, Νικόλαος Βούλγαρης ήταν αδελφός του Γεωργίου Βούλγαρη, κοτζάμπαση της Ύδρας στην τελευταία φάση της τουρκοκρατίας, και θείος του Δημητρίου Βούλγαρη, πρωθυπουργού της Ελλάδας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα.

Αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων με το βαθμό του σημαιοφόρου. Ξεκίνησε τη ναυτική του καριέρα υπηρετώντας σε πλοία του ελληνικού στόλου, ενώ αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο γαλλικό στόλο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα ανέλαβε επιτελικές θέσεις. Πολιτικά ήταν υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου, επηρεασμένος από την «ομάδα των Υδραίων» του Ναυτικού, ηγέτες της οποίας ήταν ο Αντώνιος Σαχτούρης και ο Παύλος Κουντουριώτης. Διετέλεσε διευθυντής του γραφείου του υπουργού Ναυτικών και αργότερα διευθυντής της αεροπορικής βάσης Παλαιού Φαλήρου.

Το 1935 αποστρατεύτηκε για πολιτικούς λόγους με το βαθμό του υποναυάρχου ΠΝ. Στη συνέχεια εργάστηκε ως γενικός διευθυντής στις επιχειρήσεις του Μποδοσάκη μέχρι το 1941, όταν με την κατάρρευση του μετώπου διέφυγε με την οικογένειά του στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στο Κάιρο. Τον Ιούνιο του 1936 διορίστηκε Νομάρχης Σάμου.

Το Μάρτιο του 1943 ο πρωθυπουργός Εμμανουήλ Τσουδερός του ανέθεσε το υπουργείο Αεροπορίας και τον Απρίλιο του 1944 ο πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος τον επανέφερε στις τάξεις των εν ενεργεία αξιωματικών με το βαθμό του αντιναυάρχου ΠΝ. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στην Ελλάδα ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και αρχηγός Στόλου.

Στις 8 Απριλίου του 1945 αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας (Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Απριλίου 1945 και Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Αυγούστου 1945) και υπηρετεί στη θέση αυτή επί έξι μήνες και εννέα ημέρες, προσπαθώντας να φέρει σε συνεννόηση τα πολιτικά κόμματα. Η βραχύβια περίοδος πρωθυπουργίας του χαρακτηρίζεται από μετριοπαθή στάση, σύνεση, αποφασιστικότητα και ικανότητα, αρετές που δε στάθηκαν αρκετές να ξεπεράσει τα οξυμένα πολιτικά πάθη και να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του βασιλέα Γεωργίου του Β΄ και σε εκλογές για την ανάδειξη μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η απογοήτευση και το πολιτικό αδιέξοδο τον οδήγησαν σε παραίτηση από το αξίωμά του στις 8 Οκτωβρίου 1945. Επέστρεψε αθόρυβα στον ιδιωτικό βίο και την παλιά του θέση ως γενικός διευθυντής των επιχειρήσεων Μποδοσάκη.

Πέθανε στις 26 Νοεμβρίου του 1957 στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 74 ετών. Η κηδεία του έγινε στη Μητρόπολη Αθηνών, του αποδόθηκαν δε τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού. Η ταφή του έγινε δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Από το γάμο του με την ιταλικής καταγωγής Έρω ντε Πιαν απέκτησε δύο παιδιά, την Αρχόντω - Τατιανή και τον Γεώργιο.

• Πέτρος Βούλγαρης στον Πανδέκτη του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.