Παναγιώτης Πουλίτσας
Ο Παναγιώτης Πουλίτσας
Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Περίοδος 4 Απριλίου 1946 – 18 Απριλίου 1946
Πρωθυπουργός	Κυβέρνηση Παναγιώτη Πουλίτσα 1946
Μονάρχης	Αντιβασιλέας Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός
Προκάτοχος	Θεμιστοκλής Σοφούλης
Διάδοχος	Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
Πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας
Περίοδος 1943 – 1951
Διάδοχος	Σωτήριος Σολιώτης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	9 Σεπτεμβρίου 1881, Γεράκι Λακωνίας
Θάνατος	16 Ιανουαρίου 1968 (86 ετών) Αθήνα
Εθνότητα	Ελληνική
Υπηκοότητα	Ελλάδα
Πολιτικό κόμμα	Ελληνικός Συναγερμός
Συγγενείς	Δημήτρης Ρέππας (εγγονός)
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Επάγγελμα	Ανώτατος Δικαστικός
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικα
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Παναγιώτης Πουλίτσας (Γεράκι Λακωνίας, 9 Σεπτεμβρίου 1881 - Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 1968)^[1][2] ήταν Έλληνας ανώτατος δικαστικός, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και προσωρινός πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αφού άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου για πέντε χρόνια, διορίστηκε δικαστής κατόπιν διαγωνισμού το 1907, υπηρετώντας αρχικά ως πρωτοδίκης και στη συνέχεια ως εφέτης σε διάφορες ελληνικές πόλεις.

Συμπλήρωσε τις νομικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και κατόπιν υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα. Έγινε στη συνέχεια πρόεδρος Εφετών στην Αθήνα και το 1932 διορίστηκε σύμβουλος Επικρατείας, ενώ το 1943 έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση που κράτησε ως το 1951.^[3]

Στις πρώτες μετά την απελευθέρωση βουλευτικές εκλογές του 1946 και ως τη σύγκληση της Βουλής, διετέλεσε πρόεδρος της κυβέρνησης που συγκροτήθηκε και που στηριζόταν από τα ηγετικά στελέχη του Λαϊκού κόμματος. Η πρωθυπουργία αυτή διάρκεσε μόλις 14 ημέρες (4 έως 18 Απριλίου 1946) (Κυβέρνηση Παναγιώτη Πουλίτσα 1946).^[4]

Πέντε χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1951, ο Παναγιώτης Πουλίτσας εξελέγη βουλευτής Αθήνας με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1947^[5] και έγινε πρόεδρός της το 1957.^[6] Υπήρξε και πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας^[7] καθώς και της Εταιρείας Βυζαντινών σπουδών.^[8] Δημοσίευσε σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά νομικές μελέτες και έγραψε το βιβλίο «Σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας».^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Είχε τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος και διακρίθηκε γενικά για το ήθος του, την ακεραιότητά του και την αυστηρή του αντικειμενικότητα.

Εγγονός του (γιος της κόρης του Αμαλίας) είναι ο Δημήτρης Ρέππας, βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ.^{[9][εκκρεμεί παραπομπή]}