Η Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947 ή Επτακέφαλος Κυβέρνησις (Ιανουάριος1947 - Αύγουστος1947) σχηματίστηκε με τη συνεργασία των 7 πολιτικών αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων (χωρίς όμως το βασικό εταίρο της εξουσίας, το Κόμμα Φιλελευθέρων), προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα υψίστης σημασίας προβλήματα της χώρας[1]
Στις 15 Φεβρουαρίου1947 η Βρετανική κυβέρνηση, ειδοποιεί την ελληνική αλλά και την αμερικανική κυβέρνηση, ότι στις 31 Μαρτίου θα σταματήσει εντελώς την οικονομική βοήθεια που προσέφερε στην Ελλάδα και θα ξεκινήσει και τη σταδιακή αποχώρηση των στρατευμάτων της από τη χώρα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν - ξεκινώντας τότε, αυτό που θα ονομαστεί αργότερα Ψυχρός Πόλεμος - ήθελε την Ελλάδα και την Τουρκία υπό τη σφαίρα επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών, καθιστώντας τες ανάχωμα του σοβιετικού επεκτατισμού[2]. Με βάση αυτό το σκεπτικό, η αμερικανική κυβέρνηση ειδοποίησε, στις 28 Φεβρουαρίου τον Έλληνα πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον, Παύλο Οικονόμου, ότι δέχεται να αναλάβει τις υποχρεώσεις της βρετανικής κυβέρνησης. Η ειδική αμερικανική επιτροπή ετοίμασε το σχέδιο οικονομικής διάσωσης της Ελλάδας, το οποίο η κυβέρνηση Μαξίμου αποδέχτηκε στις 2 Μαρτίου. Προχωρώντας ακόμα περισσότερο, ο πρόεδρος Τρούμαν, στις 12 Μαρτίου, εκφώνησε το λόγο του προς το Κογκρέσο με τον οποίο έπεισε τον Αμερικανικό λαό όχι μόνο να συναινέσει στην αποστολή οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά να συμφωνήσει και με το ιδεολόγημα που τη στήριζε: ότι δηλαδή η Ελλάδα και η Τουρκία, ήταν ζωτικός χώρος για την ασφάλεια [3]των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Στις 20 Ιουνίου 1947 και ύστερα από ένα μαραθώνιο συνεννοήσεων υπογράφηκε η «Ελληνοαμερικανική συμφωνία». Σύμφωνα με τους όρους της, η Ελλάδα θα λάμβανε συνολική οικονομική βοήθεια ύψους 300.000.000 δολλαρίων, από τα οποία τα 146.000.000 θα ξοδεύονταν στον εξοπλισμό και τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ενώ η υλοποίηση του προγράμματος ανατέθηκε στην «Αμερικανική Αποστολή Βοήθειας προς την Ελλάδα» (American Mission for Aid to Greece, AMAG). Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιωάννη Δ. Στεφανίδη, «...η ελληνική κυβέρνηση παραιτήθηκε πρόσκαιρα από τη δυνατότητα να λαμβάνει οποιαδήποτε σημαντική απόφαση στον τομέα της ανασυγκρότησης χωρίς τη συγκατάθεση της αμερικανικής Αποστολής. Η οικονομική αυτή κηδεμονία αφενός περιέστειλε τα περιθώρια κακοδιαχείρισης και πελατειακών παρεμβάσεων στη διάθεση των κονδυλίων εκ μέρους της ελληνικής πολιτικής τάξης. Από την άλλη, διευκόλυνε την αποτελεσματική άσκηση επιρροής εκ μέρους των Αμερικανών όχι μόνο στο οικονομικό αλλά και στο πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο....» [4].
Κυβερνητική κρίση θα ξεσπάσει προς τα τέλη Αυγούστου με αφορμή την κλιμάκωση των συγκρούσεων μεταξύ των δυο στρατών. Οι Βενιζέλος, Παπανδρέου και Κανελλόπουλος θα ζητήσουν στις 23 Αυγούστου, αλλαγές στα υπουργεία Στρατιωτικών και Δημοσίας Τάξεως, αίτημα που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Τσαλδάρης, απέρριψε. Οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί παραιτούνται, ακολουθεί και η παραίτηση του Πρωθυπουργού, και ο νέος πλέον βασιλιάς Παύλος, δίνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και πάλι στον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη.[5]
Το νέο βασιλικό ζεύγος, Παύλος και Φρειδερίκη, κατά την διάρκεια επίσκεψης αμερικανικού πολεμικού πλοίου τον Μάιο του 1947
Πρώτη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου (24 - 27 Ιανουαρίου 1947)
«Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Δημήτριος Μάξιμος
↑
Τον φεβρουαριο του 1947 το ΚΚΕ προσανατολίστηκε σταθερά πλέον όχι μόνο στην κλιμάκωση του ένοπλου αγώνα αλλά και στο στόχο του, που θα έπρεπε να είναι η δημιουργία μιας ελεύθερης ζώνης που θα περιλάμβανε την Μακεδονία, τη Θράκη και ει δυνατόν, και την Ήπειρο. Όπως μάλιστα εκτιμούσε τότε, ο γ.γραμματέας του κόμματος, Νίκος Ζαχαριάδης, θα χρειάζονταν 30.000 αντάρτες για την επίτευξη του στόχου {από 20.000 που ήταν μέχρι εκείνη την περίοδο). Γ. Χαρίτος: «Ο εξωτερικός παράγοντας και ο ελληνικός εμφύλιος, 1946-1949», μεταπτυχιακή εργασία, σελ.37 [1]
↑«...Τώρα με την αγωνία των αλησμόνητων εκείνων τελευταίων ημερών του 1946, τα πράγματα εζήτουν άμεσον θεραπείαν και αι συνομιλίαι εκείναι προσελάμβανον δραματικόν χαρακτήρα. Επιτέλους, όμως, την 18ην Οκτωβρίου μια φωτεινή ακτίς ελπίδος διασχίζει το πυκνόν σκότος: Ο Μακ Βη (ο πρέσβης των ΗΠΑ) έδιδεν εις τον βασιλέα να αναγνώση, όλως εμπιστευτικώς, εν βαρυσήμαντον τηλεγράφημα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ηταν μια βαρυσήμαντος ανακοίνωσις, η οποία απηυθύνετο προσωπικώς προς τον Βασιλέα. Η αμερικανική κυβέρνησις διά πρώτην φοράν μας εδήλου ότι η Ελλάς ήτο ζωτικός χώρος διά την ασφάλειαν των Ηνωμένων Πολιτειών και ότι διά να μας βοηθήσει εις τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας ήτο πρόθυμος να μας παράσχει το υλικόν το οποίον μας εχρειάζετο».Παναγιώτης Πιπινέλης (από το «ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ, 1918-1949», σελ. 563) https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5105014
↑Το «Υπουργείο Πολιτικού Συντονισμού παρά τω Πρωθυπουργώ» ιδρύθηκε με τον Α.Ν. 711 στις 8 Δεκεμβρίου 1945. Αρμοδιότητα του υπουργείου ήταν ο συντονισμός του κυβερνητικού έργου και η εναρμόνιση της νομοθετικής πολιτικής της Κυβέρνησης
↑Τον Αύγουστο του 1936 με τον Α.Ν. 43/ 1936 είχε συσταθεί η θέση του «Μονίμου υφυπουργού» στο Υπουργείο των Εξωτερικών. Σύμφωνα με αυτό το νόμο, ο μόνιμος υφυπουργός σε περίπτωση ύπαρξης υφυπουργού, αναλαμβάνει τα καθήκοντα του Γενικού Διευθυντή του υπουργείου, ενώ σε περίπτωση μη ύπαρξης υφυπουργού, αναλαμβάνει τα καθήκοντα του υφυπουργού. Επίσης, μπορεί να μετέχει στις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου χωρίς όμως, δικαίωμα ψήφου
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
