Η Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1924 (Ιανουάριος - Φεβρουάριος1924) ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, μετά τη νίκη του κόμματος των Φιλελευθέρων στις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923.
Με την έναρξη των εργασιών της νέας Βουλής, που προέκυψε από τις εκλογές, ο στρατηγός Πλαστήρας κατέθεσε την εξουσία του στην Εθνοσυνέλευση και αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική.
Στις 4 Ιανουαρίου 1924, ο Ελευθέριος Βενιζέλος επέστρεψε, ύστερα από μακρόχρονη απουσία από την Ελλάδα, και κατ' αρχήν - αρνούμενος να δεχτεί την πρωθυπουργία - δέχτηκε την τιμητική θέση του Προέδρου της Βουλής, που του πρόσφερε η Δ' Εθνοσυνέλευση. [1] Μερικές ημέρες αργότερα, αποφάσισε να αναλάβει την ηγεσία της νέας κυβέρνησης, και, στις 11 Ιανουαρίου, ορκίστηκε πρωθυπουργός.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, δήλωσε πως η ανάμειξή του στα πολιτικά πράγματα ήταν προσωρινή και πως ο σχηματισμός της κυβέρνησης αποσκοπούσε στην αποκατάσταση χρηστής διοίκησης, όπως την περίοδο 1910-1915.[2] Η κυβέρνηση όμως δε μπόρεσε να εφαρμόσει κανένα από τα σχέδιά της, μια που η αντιπαράθεση του Βενιζέλου με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, σχετικά με το «Πολιτειακό» (ο Βενιζέλος ήταν υπέρ της Συνταγματικής Βασιλείας, ενώ ο Παπαναστασίου υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας), [3]και η επικράτηση των απόψεων του τελευταίου στο Νομοθετικό σώμα, τον οδήγησαν σε παραίτηση και σε ακόμα μία αποχώρηση από τη χώρα.